คำขอบคุณพระเจ้าจากปากคนที่ไม่เชื่อถือในพระเจ้าใด ๆ อย่างลีโอ คิงสลีย์ทำให้ผมหัวเราะพรืด ถึงบริการรับซื้อและส่งอาหารจะมาขัดจังหวะเรื่องบนเตียงของเรา แต่เราก็ไม่มีเหตุอะไรที่จะต้องโมโห ในเมื่อเรามีแกงเผ็ดเป็ดย่างใส่มะเขือเทศกับสับปะรด สะเต๊ะไก่ กับเนื้อผัดพริกไทยดำ และข้าวสวยจากร้านอาหารไทยมาส่งถึงบ้าน ผมเกือบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่า เราหิวจนหน้ามืด กดแอพพลิเคชันสั่งอาหารไปตั้งแต่ยังไม่ทันปิดประตูบ้านสนิท 

ผมใส่เสื้อยืดกับกางเกงวอร์มขณะรีบวิ่งลงมารับของและจ่ายเงิน ในขณะที่ลีโอตามมาที่ห้องครัวในชุดนอนเต็มยศ (เซ็กซี่ตายละ แต่ผมไม่รังเกียจหรอก เพราะเดี๋ยวก็ต้องถอดมันออกอยู่ดี) 

“เบียร์ไหม” เขาถามมาจากหน้าประตูตู้เย็นที่เปิดอยู่ “มีฟอสเตอร์กับอาซาฮี” 

“อยากอยู่หรอก แต่พอกันทีกับของหมักดอง” ผมตอบเขากลับไป หยิบเอาอุปกรณ์สำหรับกินอย่างช้อน ส้อม และตะเกียบไปที่โต๊ะ และเปิดฝากล่องฟอยล์และกล่องพลาสติกสำหรับใส่อาหารร้อน ๆ รอไว้ ตามปกติแล้ว เรามักจะกินจากในภาชนะที่ทางร้านแพ็คมา ไม่ได้เทใส่จานหรือจัดเป็นชุดสำหรับสองคนเพื่อความสะดวกและรวดเร็ว และที่สำคัญคือ ไม่ต้องเสียเวลาล้างภาชนะมากเกินไป 

“งั้นก็โค้ก” เขาเสนอเครื่องดื่มชนิดใหม่ให้

“ดีเลย ขอบคุณครับ” ผมยื่นมือออกไปรับโค้กกระป๋องที่เขาโยนส่งให้ มองดูว่าลีโอกินอะไร และพบว่า ความคิดเห็นของเราน่าจะตรงกันในเรื่องที่เราไม่เหลืออารมณ์อยากกินเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์กันสักเท่าไหร่ 

ถึงตอนนี้ ผมก็ยังอดคิดถึงเรื่องที่ลีโอตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับชิ้นส่วนศพในโหลดองเหล่านั้นไม่ได้ 

ถ้าเป็นการสร้างผลงานเลียนแบบงานของรุช ทำไมฆาตกรถึงเลือกใช้ชิ้นส่วนของผู้ใหญ่โดยเฉพาะของผู้หญิง มันเลือกเหยื่อแบบไหน ทำไมมันถึงเลือกเอาผลงานมาซ่อนในสถานที่ที่ไม่มีคนอยู่ ไม่ใช่สถานที่ของตนเองหรือที่อื่น ๆ เพื่อชื่นชมผลงานของตนเองหรือให้คนอื่นได้ชื่นชมผลงานของมัน

และถ้าเป็นการสร้างผลงานเลียนแบบงานของรุช จะมีโอกาสมากน้อยแค่ไหนที่ฆาตกรจะสร้างไดโอรามาตามแบบที่นักกายวิภาคสมัยศตวรรษที่ 17 คนนั้นเขียนเอาไว้และมีรวบรวมอยู่ในหนังสือรวมผลงานทั้งหมด มันจะสร้างแบบจำลองสามมิติเหล่านั้นขึ้นจากโครงกระดูกของมนุษย์ที่เป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ และจะนำผลงานของตนเองไปไว้ที่ไหน ทำได้อย่างไร เพราะการเคลื่อนคล้ายไดโอรามาคงต้องเผชิญกับความทุลักทุเลพอตัว 

อย่างไรก็ตาม ประเด็นที่สองยังไม่สำคัญเท่ากับประเด็นแรกที่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว และสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ต้องทำเป็นสิ่งแรก ๆ ก็คือ การประมวลข้อมูลเพื่อหาอัตลักษณ์บุคคลของอาชญากร ที่ในเวลานี้ จากการหาข้อมูลคร่าว ๆ แล้ว ยังไม่พบว่ามีกรณีศพสูญหายไปจากสถานที่เก็บหรือสถานที่รับจัดการงานศพ ซึ่งมักจะมีการให้บริการตกแต่งและรักษาศพด้วย เพราะฉะนั้น โอกาสที่เจ้าของชิ้นส่วนในขวดโหลจะเป็นบุคคลที่สูญหายหรือถูกฆาตกรรมจึงมีความเป็นไปได้สูง 

สำหรับคนที่เป็นคนร้ายในคดีนี้ ในความคิดของผม มีแนวโน้มว่าจะเป็นคนที่อาศัยอยู่คนเดียวหรือมีสถานที่ที่มีความเป็นส่วนตัวค่อนข้างสูง โอกาสที่เขาจะพักอาศัยอยู่ในชานเมืองและเดินทางด้วยรถสาธารณะก็ยังไม่ใช่ประเด็นที่ผมจะตัดทิ้งเสียเลยทีเดียว อย่างน้อยก็จนกว่าเราจะได้รู้ว่าเขายังมี ‘ผลงาน’ ชิ้นอื่นอยู่หรือไม่ 

ผมยังคิดไม่ออกว่า มันทำสิ่งเหล่านี้ขึ้นเพื่ออะไรกันแน่ เพื่อเชิดชูผลงานของรุช เพื่อตอบสนองความต้องการของตนเอง หรือเพื่อวัตถุประสงค์ใด ๆ กันแน่ แต่เราน่าจะรู้อะไรมากขึ้น เมื่อลีโอเป็นคนชันสูตรชิ้นส่วนของศพที่อยู่ในขวดโหลทั้งสิบใบและอีกหนึ่งใบที่แตกเพราะถูกกระเป๋านักเรียนที่ทะลุกระจกเข้ามาทำตก

ผมเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลง ลีโอก็ทำเช่นเดียวกับที่ผมทำ 

“ขอบคุณพระเจ้าที่ผมยังไม่ต้องผ่าศพในวันนี้” เขาทำท่าสวดภาวนาแล้ววาดรูปกางเขนในอากาศ “การได้กินอาหารไทยดี ๆ กับใครสักคนก่อนที่จะต้องตื่นไปชันสูตรศพแต่เช้าและไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่เป็นเรื่องที่ดีจริง ๆ” 

คำพูดของเขาทำให้ผมส่ายหน้าแกล้งปรามเขาให้เลิกพูดเหลวไหล และจัดการกับอาหารมื้อค่ำของเราได้แล้ว

นับแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป กว่าจะได้ใช้เวลาด้วยกันดี ๆ แบบนี้ คงต้องรอไปอีกนาน

----------------------------