"อารมณ์ไหนวะ เรื่องก็ผ่านมาตั้งชาตินึงแล้ว"

"อารมณ์อยากรู้...แต่ไม่อยากถาม"

"แล้วมาถามอะไรเอาตอนนี้ เมื่อก่อนมีเวลาให้ถามเป็นปีไม่ถาม" เขาแย่งน้ำเต้าหู้เธอมาพักไว้กับราวบันได ใช้ข้อศอกสะกิดไหล่ไม่เบานัก

"เออ ตอบมาเหอะน่า"

"ไม่เอา"

"ยังไงมันก็ไม่มีผลแล้วน่า ตอบมาเหอะ" ไม่มีผลบ้าอะไร ถามตอนไหนก็มีผลทั้งนั้นแหละ

"แล้วทำไมอยากรู้"

"นั่นไง ว่าแล้วว่าแกต้องย้อน นิสัยไม่เปลี่ยนเลย" ลมพัดลอดชั้นต้นหูกวางมาเพื่อผ่อนช่องว่างระหว่างหัวคิ้วของเธอและรอยยิ้มกวนประสาทของเขา

"ใครจะไปเปลี่ยนง่ายเหมือนแก  หยุดขำเลย ช่วงนั้นกลายเป็นใครไม่รู้ โคตรขี้มโน" กลายเป็นเธอเองที่ขำออกมา ย้อนเวลาตัวเองแล้วไม่รู้จะเจ็บหรือหัวเราะให้หนักกว่ากัน งงงวยรุนแรง ในวัยโสดย่างสามสิบห้าปี อยู่ดีๆก็มีรักแรกมาถามหาที่มาของความโดดเดี่ยว

"แต่แกหายไปเลย อยู่ดีๆ ก็หายไปจากชีวิตเรา เหตุผลก็ไม่บอก"

"อือ โทษทีว่ะ ช่วงนั้นแย่เหมือนกัน"

"เพราะอะไร? เพราะเราบอกว่าจะจริงจังกับต่าย?" 'แกดูรักกันมาก' ประโยคนี้ดังขึ้นลอยๆ เธอพยายามแย่งน้ำเต้าหู้ชีวจิตมาจากเขา แต่มันตั้งอยู่ไกลเกินไป

"คงงั้น"

"แกแย่ขนาดนั้นเลยหรอ หมายถึง ฮีทเลยแบบนั้น?"

"ไม่อ่ะ เราไม่เป็นไรเลย"

"....."

"ยังโคตรชอบอยู่เหมือนเดิม มันเลยวิกฤตไง"

น้ำเต้าหู้อยู่ในมือเธอแล้ว จะชีวจิตหรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่ง สายตาเขาเหินมองรอยยิ้มเมื่อสิบปีก่อน คำนวณค่าความต่างกับตอนนี้ ต่างกันตรงที่ริมฝีปากเธอมีหยดน้ำเต้าหู้ติดอยู่นิดหน่อย

"เกลียดมากที่รู้สึกเข้าใจว่าแกต้องมีใคร เป็นความรู้สึกเข้าใจที่เราเองก็ยังงงๆ โอเค อาจจะทำใจได้ยากหน่อยเวลาต้องไปงานแต่ง แต่มันไม่ใช่ความรู้สึกฟูมฟายที่แกมีใครที่ไม่ใช่เราเลย พอคิดได้ก็ ชิบหายละ มันมาถึงขั้นนี้แล้วหรอวะ" เขามองเธอหัวเราะแบบที่ไม่ถนัดเวลาเศร้าแต่ต้องพยายามทำให้คนอื่นขำ

"ขอโทษ..." เธอยิ้ม เขามองมันเหมือนเป็นรอยยิ้มของมนุษย์ต่างดาว

"งั้นไปละนะ สี่ทุ่มแล้ว เดี๋ยวแฟนรอ แกก็กลับได้แล้วมั้ง"

"แฟนเฟินอะไร ตลก"

"ไม่ตลกเว้ย แฟนหวงด้วย แล้วนี่กลับไงอ่ะ? ปั่นจักรยาน?"

"อือ" เขาคิดคำตอบได้แค่นั้น

"ปั่นกลับดีๆ เดี๋ยวโดนรถสอย ดึกแล้ว" เธอยิ้มแบบนั้นให้อีกครั้ง เขายังไม่ทันได้เอ่ยลาอะไรเธอก็เดินห่างออกไปหลายช่วงก้าว 

คนเคยสนิทกันมากวันหนึ่งต้องเดินแยกกันเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน... เขาไม่ชิน

เธอเองก็ไม่

ไม่ชินมาตั้งนานนมแล้ว

เขามองแผ่นหลังสีเทานั้นอยู่นาน จนมันหยุดอยู่กับที่ เธอหันมาหา

"งานแฟท...จัดที่แดนเนรมิตเก่า ตอนนั้นแกเอาแต่ล้อลุงสักคนที่เธคม้าหมุนจนเราไม่ได้ฟังเพลง"