เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
MAI-RU-MAI-CHIEmairumaichie
มนุษย์สายพันธุ์ "Homo Finishers"
  • หมายเหตุ : นี่เป็นการบันทึกแบบไม่รู้ไม่ชี้ โปรดอย่าเรียกรีวิวเลย ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไรเหมือนกัน


    ชื่อเรื่อง : Homo Finishers สายพันธุ์เข้าเส้นชัย
    เขียนโดย : นิ้วกลม
    สำนักพิมพ์ : KOOB





    หากเปรียบเทียบกับสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้ มนุษย์เราไม่ใช่ฝ่ายได้เปรียบในด้านความเร็ว ร่างกายของเราไม่ได้มีสรีระที่ส่งเสริมการวิ่งเหมือนสัตว์อื่น ๆ ไม่ต้องพูดถึงชีตาห์ที่มีสามารถวิ่งได้เร็วที่สุดในโลก เปรียบเทียบกับแค่กระรอกตัวเล็ก ๆ เรายังวิ่งเร็วสู้มันไม่ได้เลย แต่เรากลับได้เปรียบในเรื่องระบบระบายความร้อน โครงสร้างร่างกายที่สมดุลกว่า ไม่ว่าจะเป็น แขนที่สั้นไม่เปลืองแรง กระดูกเชิงกรานที่เสริมสมรรถนะในการควบคุมร่างกาย ขาที่ยืดหยุ่นช่วยเสริมกำลัง ทั้งหมดเหล่านี้ทำให้มนุษย์มีความสามารถในการวิ่งระยะไกลได้อึดและทนกว่าสิ่งมีชีวิตอื่นใดในโลก

    เราเกิดมาเพื่อวิ่ง

    เราวิ่งตอนไหนบ้าง ตอนที่ใจร้อนเร่งรีบ? ตอนที่หวาดกลัวจนต้องวิ่งหนี? ตอนที่ตื่นเต้นดีใจอยากเคลื่อนตัวไปเร็วๆ? หรือแม้กระทั่งตอนอกหักอยากระบายความรู้สึกออกมาเหมือนในภาพยนตร์เรื่อง Chungking Express ของ หว่อง กา-ไวร์ ที่มีประโยคเด็ด ๆ ว่า

    “ผมจะวิ่งให้เหงื่อออกจนหมดตัว ร่างกายจะได้ไม่เหลือน้ำเอาไว้เป็นน้ำตา”

    นั่นล่ะ เอาตามตรงแล้วมันเป็นไปไม่ได้ในทางวิทยาศาสตร์(ต่อมน้ำตากับต่อมเหงื่อมันทำงานร่วมกันซะที่ไหน) แต่ก็ใช่ว่าการวิ่งจะไม่ได้ให้อะไรดี ๆ กลับมา และหนังสือเล่มนี้ก็เป็นบันทึกเล่มหนึ่งที่จะมาบอกเล่าว่าการวิ่งมาราธอนนั้นให้อะไรกับตัวผู้เขียนบ้าง



    - - - - - - - - - - 


    เรื่องนี้เป็นผลงานของ 'นิ้วกลม' หลายคนคงเคยอ่านผลงานของเขามาก่อน และคงจะรู้ว่าสำนวนการเล่าเรื่องไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย ประกอบกับเรื่องนี้เป็นบันทึกเกี่ยวกับการวิ่งแล้ว เราจะสามารถรับรู้ได้ถึงความทรงพลังของตัวอักษรที่ถูกถ่ายทอดออกมาได้เป็นอย่างดี 

    สำหรับคนที่ขาดไฟในการใช้ชีวิต เล่มนี้จะช่วยทำให้หัวใจของกลับมาเต้นอย่างมีพลังอีกครั้ง

    ตัวอย่างเนื้อหาดีๆ ที่หนังสือเล่มนี้มอบให้เรา

    • พื้นฐาน เงื่อนไข ประสบการณ์ ข้อจำกัดของแต่ละคนไม่เหมือนกัน วิ่งในแบบของเรา  ด้วยความเร็วที่เราสบายใจ ในห้วงเวลาที่ทุกสิ่งเหล่านี้ประสานกันแล้วมัน 'ใช่' ไม่สำคัญเลยว่าใครจะแซงเรา เพราะท้ายที่สุดแล้วแก่นสาระสำคัญของชีวิตไม่ใช่การแข่งขัน แต่เป็นการเคี่ยวกรำเพื่อหาสิ่งที่เหมาะสมกับตนเอง

    • ความสำเร็จไม่ได้ขึ้นอยู่กับการทำสิ่งใหญ่โตชั่วคราว แต่ขึ้นอยู่กับการทำสิ่งเล็ก ๆ อย่างสม่ำเสมอ

    • ทำคำสัญญาให้ศักดิ์สิทธิ์ เพื่อที่จะเป็นมนุษย์ Finisher สำเร็จในทุก ๆ เรื่อง

    • คนเราเมื่อลงสนามชีวิต หลายครั้งโชคชะตาก็ทำให้สกอร์เราเป็นฝ่ายตาม บางทีก็เสียรูปเกม รู้สึกเหมือนควบคุมเกมชีวิตไม่ได้


    - - - - - - - - - - 


    ประกอบกับช่วงที่เล่มนี้เราได้ดูอนิเมะกีฬาเกี่ยวกับการวิ่งพอดี ถึงกับตื่นตีห้าลุกขึ้นไปวิ่งบ้างเลยล่ะ

    คุณนิ้วกลมเล่าเรื่องด้วยสำนวนคมคาย มีสอดแทรกความรู้เกี่ยวกับการวิ่งมาราธอนไปบ้าง แต่จุดที่เน้นย้ำเสมอคือความพยายามที่จะรักษาสัญญาให้ศักดิ์สิทธิ์(เช่น ไม่ว่าฝนจะตกหรือง่วงนอนแค่ไหนก็ต้องวิ่งให้ได้) การรู้จักสำรวจตัวเองว่าตัวเองเหมาะกับการวิ่งแบบไหน การเปิดหัวใจเพื่อรับฟังคำแนะนำจากผู้มีประสบการณ์ รวมไปถึงความสุขที่ได้รับจากการวิ่ง เอฟเฟกต์ที่เกิดขึ้นหลังจากวิ่งมาราธอนได้สำเร็จ คล้ายกับว่าเราได้ร่วมเดินทางไปกับเขาผ่านบันทึก พออ่านจบแล้วย้อนกลับไปอ่านบทแรกอีกครั้งก็พบว่าเขา(และเรา)เดินทางด้วยกันมาไกลเหมือนกันนะเนี่ย

    เอาเป็นว่าถึงแม้จะไม่อินการวิ่ง ไม่ใช่สายกีฬา หรือว่าจะเป็นคนขี้เกียจที่จะขยับตัวออกกำลังกาย ก็อ่านได้อย่างแน่นอน เผลอ ๆ จะหยิบรองเท้ามาสวมแล้วลองวิ่งดูสักตั้งด้วยนะ!

    (ซึ่ง... เราก็ทำมาแล้ว)

    ยังไงก็... ถ้าสงสัยว่ามันขนาดนั้นจริงเชียว ก็ต้องลองอ่านดูและพิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วกันเนอะ :)












    END.
    #mairumaichie
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in