เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
MAI-RU-MAI-CHIEmairumaichie
รักสามเส้าก็เหมือนสีของ "ฟ้าครามใต้แสงจันทร์"
  • หมายเหตุ : นี่เป็นการบันทึกแบบไม่รู้ไม่ชี้ โปรดอย่าเรียกรีวิวเลย ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไรเหมือนกัน


    ชื่อเรื่อง : ฟ้าครามใต้แสงจันทร์ (DARK BLUE AND MOONLIGHT)
    เขียนโดย : Toumi - แปลโดย : เมิ่งเหวิน
    สำนักพิมพ์ : Maxx Publishing





    นิยายเล่มนี้เพิ่งออกใหม่ ยังไม่มีรีวิวใด ๆ แล้วเราก็ไม่เคยดูซีรี่ส์(ซึ่งเพิ่งรู้ทีหลังว่ามันมี) ไม่ได้อ่านเรื่องย่อที่เขียนไว้บนปกหลังด้วยซ้ำ เป็นนิยายวายแนวปัจจุบันเล่มแรกที่เคยซื้อ รวมไปถึงเป็นนิยายแปลไต้หวันเล่มแรก ๆ ที่ได้อ่าน ความรู้สึกหลังอ่านจบเลยสดใหม่กว่าเล่มไหน ๆ 

    ดังนั้นแล้ว... ตัวอักษรที่ได้อ่านต่อไปนี้จะเป็นการบอกเล่าที่จริงใจมากถึงมากที่สุด /แฮ่

    ขอชมก่อน - ปกน่ารักมาก วาดโดยคุณ icejiinhalamy ซึ่งภาพปกโดดเด่นจากกองหนังสือมากมายในบู๊ทงานหนังสือเลย (ชอบมาก)



    เกริ่นเนื้อเรื่องโดยคร่าว ซูไห่ชิงคือตัวละครเอกของเรื่องนี้ เป็นเด็กหนุ่มที่ไปว่ายน้ำในสระว่ายน้ำแล้วเผอิญได้ช่วยชีวิต เหยียนเฟยชายหนุ่มที่กำลังจะจมน้ำเข้าไว้ ทว่าพอขึ้นจากสระแทนที่จะได้รับคำพูดขอบคุณกลับโดนจูบโดยไม่มีสาเหตุ ก่อนจากกันเหยียนเฟยให้เบอร์โทรศัพท์ตัวเองไว้ แต่สุดท้ายแล้วไห่ชิงก็มีเหตุให้โทรศัพท์ตัวเองเสีย ส่งผลให้เบอร์โทรศัพท์ของเหยียนเฟยหายไป จึงไม่เคยได้ติดต่อไปหาเขาเลย

    ต่อมาไห่ชิงได้พบกับผิ่นจวินซึ่งจับพลัดจับผลูมาเป็นนายแบบวาดภาพให้โรงเรียนศิลปะที่ไห่ชิงเรียนอยู่ ทั้งคู่ได้พูดคุยกันและมีโอกาสพัฒนาความสัมพันธ์คบหาเป็นคนรัก จนกระทั่งไห่ชิงได้พบกับเหยียนเฟยอีกครั้ง เรื่องราวทั้งหมดจึงเกิดเป็นปมความรักสามเส้าขึ้นมา



    ลองอ่านตัวอย่างดูได้ที่นี่ คลิก (รู้สึกว่าจะเปิดอ่านได้เฉพาะในคอมพิวเตอร์นะ)


    (Non-spoilers)

    สำหรับเรา จุดเด่นของนิยายเรื่องนี้คือเล่าทุกอย่างภายในสิบบท(277 หน้า) โดยที่สามารถเห็นการเติบโตของตัวละครทุก ๆ ตัว ตั้งแต่ไห่ชิงซึ่งเริ่มต้นเรื่องยังเป็นแค่เด็กวัยรุ่นที่กำลังเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัย ไปจนกระทั่งเจอจุดพลิกผันในเรื่องครอบครัวและความรักกลายเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง หรือเหยียนเฟยเองที่ก็มีปัญหาด้านความรักมาก่อนจนกระทั่งมาเจอกับไห่ชิงแล้วได้ค่อย ๆ เรียนรู้ไปทีละน้อย

    แน่นอนว่าตัวละครหลักอีกตัวอย่างผิ่นจวินเช่นกัน เขาก็ได้เติบโตไปพร้อม ๆ กับไห่ชิง

    ผู้เขียนเล่าเรื่องได้กระชับฉับไวและครบถ้วนใจความของพล็อต แต่ข้อเสียของการเล่าเรื่องกระชับอาจทำให้เสียอรรถรสไปบ้าง เช่นรักสามเส้าที่อาจจะสามารถเรียกน้ำตาได้มากกว่านี้กลับทำได้เพียงแค่ทิ้งตะกอนหน่วง ๆ ไว้ในใจอยู่หนึ่งวันหลังจากที่ได้อ่าน รวมไปถึงอาจจะยังไม่ทันรู้สึกถึงความรู้สึกของตัวละครโดยสมบูรณ์เท่าไรนักแต่เรื่องก็จบแล้ว (ตรงนี้ขัดใจนิดนึงนะเนี่ย)


    และเราต้องขอเตือนเอาไว้ว่า 

    ไม่เหมาะสำหรับคนไม่ชอบแนวรักสามเส้า 
    และยึดมั่นในหลักการและเหตุผลรวมไปถึงจริยธรรมต่าง ๆ


    อย่างไรก็ตาม เพราะความรักไม่มีเหตุผลอยู่แล้วคำเตือนที่ว่าจึงไม่ใช่ข้อด้อยของนิยายเรื่องนี้

    พูดถึงสิ่งที่น่าสนใจของเรื่องนี้บ้าง เราประทับใจการใช้ สีน้ำเงิน/สีกรมท่า/สีฟ้า มาช่วยบอกกลาย ๆ ว่าตัวละครมีความรู้สึกต่อกันยังไง คาดว่าคงเป็นที่มาที่ไปของชื่อเรื่องด้วยล่ะมั้ง และก็อาจจะเป็นสไตล์การเขียนของนักเขียน Toumi ก็ได้ที่ใช้สัญลักษณ์พวกนี้ถ่ายทอดอารมณ์ตัวละคร


    ความคิดเห็นอื่น ๆ สำหรับเรื่องนี้ - สำนวนแปลไม่มีปัญหาเลย ต้องขอชื่นชมคุณเมิ่งเหวินว่าถ่ายทอดออกมาได้ดี ไม่รู้สึกว่ารูปประโยคมันติดขัดใด ๆ เลย์เอาท์เนื้อหาด้านในก็อ่านง่ายคล้าย ๆ หนังสือที่นักเขียนอิสระตีพิมพ์เอง และต้องขอย้ำอีกครั้งว่าปกสวยมากจริง ๆ นะ!




    Discussion - Spoilers!
    (กรุณาคลุมดำเพื่ออ่าน)


    จบได้แบบ... ปาหินไปหน่อยสำหรับเรา555555555 ค่อนข้างเชื่อนะว่าถ้าใครก็ตามอ่านจบคงจะรู้สึกแบบเดียวกันว่า ไห่ชิง เธอเป็นอะไรของเธอ! (ก็คือเอาตรง ๆ เราได้ปักธงอยู่ข้างผิ่นจวินไปแล้ว)

    ที่ต้องบอกแบบนี้ อ้างอิงตามที่เขียนเตือนไว้ในส่วน non-spoilers ว่าใครยึดหลักการเหตุผลไม่ควรอ่าน... เพราะว่าเราอ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึกถึงความรักของไห่ชิงที่มีต่อเหยียนเฟย มันดูเป็นความรู้สึกที่ฉาบฉวย เมื่อเทียบกับคนที่รักและทุ่มเททุกอย่างให้เราขนาดนั้น จะทิ้งได้ลงคอเชียว? แต่ก็นั่นแหละตามที่วิเคราะห์ข้อเสียเอาไว้ในตอนต้น ว่าเนื้อเรื่องมันกระชับเกินไปจนเราไม่แน่ใจว่าเขาไปรักกันตอนไหน จากทั้งเรื่องเรามั่นใจแค่ความรู้สึกของจิมมี่(แฟนเก่าเหยียนเฟย)ว่ารักเหยียนเฟยมาก และผิ่นจวินที่รักไห่ชิงมาก ๆ ส่วนความรู้สึกของไห่ชิงเราแอบคิดเข้าข้างทีมที่เราเชียร์ว่าเขาก็รักผิ่นจวินจริง ๆ อ้างตามฉากในโรงพยาบาลในหน้าที่ 270


    "วันนั้นในห้องเขียนภาพ ผิ่นจวินเข้ามาจีบเขาด้วยรอยยิ้มเหนียมอาย เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีกรมท่า" 


    ถ้าย้อนกลับไปในหน้า 206 ฉากที่ทั้งสองคนทะเลาะกัน มันจะมีบทบรรยายถึงรูปที่โดนผิ่นจวินสาดสีเอาไว้ว่าคนในรูปใส่เสื้อสีกรมท่า (เอาล่ะ! มันต้องใช่แล้ว /สะกดจิตตัวเอง) แต่ประเด็นก็คือในบทบรรยายอีกบรรทัดหนึ่งก็เขียนในมุมของผิ่นจวินว่าไม่ใช่รูปเขา แต่เป็นรูปเหยียนเฟยต่างหาก ซึ่งตรงนี้เราคิดว่าคงเป็นเพราะกำลังโกรธอะไรประมาณนั้น ไม่อย่างนั้นในตอนจบเรื่องไห่ชิงคงไม่ขอร้องไม่ให้เหยียนเฟยถามว่าคนในรูปวาดคือใคร

    แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นในบทนำที่ไห่ชิงพบกับเหยียนเฟยครั้งแรก เสื้อเชิ้ตของเหยียนเฟยถูกบรรยายเอาไว้ว่าเป็นสีครามเข้ม (ปุจฉา: สีครามเข้มหมายถึงสีกรมท่าหรือไม่?)

    พออ่านซ้ำไปมา เราก็อดคิดไม่ได้ว่าจริง ๆ แล้วหรือคุณ Toumi จงใจให้มันคลุมเครือแบบนี้ต่อไปกันนะ?

    แต่ก็ยอมรับและเข้าใจได้ถ้าวิธีการเล่าโน้มน้าวใจเราได้มากพอว่าไห่ชิงก็รักเหยียนเฟย บางทีมันคงเป็นเรื่องที่ดีแล้วสำหรับผิ่นจวินที่จะได้เรียนรู้ที่จะรักตัวเองให้มากขึ้น แต่ก็ยืนยันคำเดิมว่าถ้าเราอ่านแล้วเชื่อว่าไห่ชิงรักเหยียนเฟย(กว่านี้) เราจะไม่งอแงเลยที่ผิ่นจวินเป็นฝ่ายเจ็บ

    สรุปคือเราอ่านด้วยความหน่วงแต่ไม่สุดทาง เพราะยังมึน ๆ ว่าตัวละครเขารู้สึกอะไรกัน

    เสียดายแค่จุดนี้จุดเดียว เพราะชอบพล็อตมาก ชอบการที่ได้เห็นตัวละครค่อย ๆ เติบโตในตอนท้าย แต่ก็ดันอินไม่สุดซะงั้น

    เสียดายจริง ๆ




    ป.ล. ที่เขียน discussion มาตั้งยาวขนาดนี้ ก็เพื่อที่จะปกป้องผิ่นจวินรึเปล่านะ?










    end.
    #ไม่รู้ไม่ชี้

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in