หลายคืนและวันที่ผ่านไป สุรานับไม่ถ้วนที่ดื่มด่ำ ก้นบุหรี่หลายร้อยอันที่เสพสม และความทรงจำที่ขื่นขม ยิ่งกว่าสุราขวดไหนๆ ยิ่งนับวันคืน สุราขวดไหนก็ไม่สามารถทำให้ผมเข้าสู่โลกแห่งนิทราได้ บุหรี่มวนใดก็ไม่สามารถทำให้ลืมภาพความทรงจำเก่าที่หลอกหลอนผมไว้ได้ ผมมองมือที่กุมกันไว้แน่น ราวกับว่าผมกำลังโกรธผู้ใดอยู่ เมื่อมองไปในกระจกผมก็เห็นใบหน้าตัวเองที่เศร้าโศกพร้อมกับร้อยยิ้มที่กำลังโกหกตัวเองว่าผมกำลังมีความสุข แต่ในความจริงแล้วจิตใจผมนั้นว่างเปล่า นี้หรือรสชาติของความรัก

รสที่ใครๆ ต่างก็พูดว่าหอมหวานกว่าสิ่งใดๆ รสที่ใครก็ว่าละมุนลื่นลิ้น รสที่ใครๆก็พูดว่าอร่อยกว่ารสใดๆ ทำไมมันช่างขมปานฟาดกว่ารสใดๆ รสชาติที่ผมไม่สามารถฟืนกลืนลงไปได้ แต่ก็ไม่กล้าที่จะคายออกมา มันเป็นรสชาติที่ผมเสพติดไปโดยไม่รู้ตัว ในตอนที่ผมมองไปรอบข้างกลับไม่เหลือผู็ใดมีแต่สุราที่เป็นมิตรเขียงข้างผม ผมไม่อาจเอื้อมมือไปหยิบมันเพื่อมาดื่มอีกต่อไป กล่องบุหรี่ที่กองกันอยู๋เต็มโต๊ะกลับหมดความหมายไปในปริยาย ไม่มีสิ่งใดเสพติดใดๆเลยที่ทำให้ผมลืมรสชาติของความรักไปได้

นี้หรือรสชาติที่ใครๆโหยหาและอยากลิ้มลอง นั้หรือรสชาติที่อร่อยหอมละมุนลิ้นตามที่ใครๆก็บอกกัน ถ้าเป็นไปได้ผมอยากจะย้อนเวลาไปในวันที่ผมจะลิ้มลองมันและหักห้ามตัวเองไว้ เพราะรสชาติผมของมันขมกว่ารสใดๆที่ผมลิ้มลอง