DAY 2 - TOURIST

สำหรับข้า,
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าพิศวงเสมอ

พวกเขา,
สรรสร้าง
ทำลาย
คร่ำครวญ
ปวดร้าว
ฟื้นฟู
และมีความหวัง

ข้าเฝ้ามองมาเนิ่นนาน
นานจนเบื่อที่จะนับราตรีที่เคลื่อนผ่าน

พวกเขาไม่เคยสูญสิ้นความหวัง
แม้จะลงมือทำลายมันครั้งแล้วครั้งเล่า

ข้าไม่รู้ว่าพวกมนุษย์แยกกันอย่างไร
แต่ข้าคิดว่า ความหวังและความฝันคงเป็นสิ่งที่คล้ายกัน

เด็กชายตัวผอมฝันอยากเป็นผู้ปกปักษ์
เด็กหญิงตัวน้อยฝันอยากเป็นผู้รักษา
เด็กชายผิวเข้มฝันอยากเป็นผู้ย่ำโลกา

ต่างสถานที่
ต่างสถานะ
ต่างชาติพันธุ์
พวกเขาแตกต่าง
แต่กลับมีสิ่งที่เหมือนกัน

พวกเขาไม่เคยหยุดฝัน ไม่เคยหยุดหวัง
ต่อให้มันสลายหายไป
พวกเขาก็จะจุดประกายมันขึ้นมาใหม่เสมอ

มนุษย์ช่างน่าพิศวงเสียจริง


- บันทึกจากผู้ท่องฝันในคืนที่พระจันทร์มีครึ่งดวง -