เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Breathe In The Lightmomo2540
Chapter 2 | Strange Mission
  • Breathe In The Light


    Chapter 2 | Strange Mission

    เรล่าเดินตามหลังจอมเวทย์หนุ่ม ผู้ที่เพิ่งมาช่วยชีวิตเธอจากไฮดร้า ในใจเธออยากกลับไปนอนสบายที่เตียงและทานขนมปังกับซุปอุ่น ๆ ในห้องเช่าเล็กเท่ารูหนูที่ฮังการีมากกว่าที่....คฤหาสน์กับชายที่เพิ่งเห็นหน้าเพียงไม่กี่นาที แต่คงเปลี่ยนใจไม่ทันเพราะสมบัติส่วนตัวที่เธอมีโดนย้ายมาที่ห้องพักเรียบร้อยแล้ว เท่ากับว่าตอนนี้เธอ คือ ผู้อาศัยอย่างเป็นทางการ(?) ไม่ทันที่หญิงสาวจะถามอะไรก็โดนสเตรนจ์ขัดขึ้นมา

    "พรุ่งนี้เช้าตื่นห้าครึ่งและมาพบผมที่ห้องโถงหกโมง เข้าใจไหมเรล่า?"

    "เดี๋ยว ๆ ฉันเพิ่งมาที่นี้เองและ----" ร่างบางกอดอก "ฉันเพิ่งมาใหม่นะคะด็อกเตอร์

    เขายักไหลอย่างไม่สนใจและเดินออกไปจากห้องนอนหญิงสาวทันที เพื่อให้อีกคนได้พักผ่อนได้เต็มที่ก่อนการฝึกในพรุ่งนี้ ให้ตายสิ!! เธอไม่ทันจะพักผ่อนทำใจเลยก็โดนอีกฝ่ายออกคำสั่งแล้ว ตกลงเธอคือศิษย์ หรือลูกน้องเขากัน(วะ) หญิงสาวผมน้ำตามเข้มนั่งลงก่อนจะถอดรองเท้าและเตรียมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อนอน เอาละพรุ่งนี้....ขอกวนประสาทด็อกเตอร์ด้วยการตื่นสายแล้วกัน เพราะร่างกายปวดไปหมดจากการวิ่งหนี ปีนกำแพงไปกับพวกไฮดร้า ดังนั้นอย่าถามว่าเหนื่อยแค่ไหน



    คืนนั้นก็ฝันร้ายอีกจนได้...เรล่าในชุดเครื่องแบบเจ้าหน้าที่ชีลด์กำลังส่องกระบอกปืนสไปเปอร์บนตึกก่อนจะเล็งยิงทันทีมีคำสั่งแต่ทว่ามันกลับโดนเพื่อร่วมทีมแทน ก่อนที่ภาพจะเปลี่ยนไปเป็นร่างบางที่อยู่ในชุดกระโปรงสีดำวิ่งฝ่าพายุมาก่อนจะแหกปากหาใครบางคนอย่างบ้าคลั่ง ผมสีน้ำตาลเข้มปรกไปตามโครงหน้าสวย นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลกวาดตามองก่อนจะเจอใครบางคนท่าทางน่ากลัวเดินบึ่งมาหา และมีคนโผล่มาหาแทรกกลางระหว่างเธอกับอีกคน ชายทั้งสองเริ่มสู้กันก่อนจะมีคนนึงล้มลงไปและตามร่างกายเขาโชกไปด้วยโลกหิตสีแดง หญิงสาวพยายามกรี๊ดออกมาแต่มันไม่มีเสียงออกมา

    "ไม่!!"  เธอสะดุ้งยาหายใจหอบก่อนจะมองรอบ ๆ โดยสายตาเรียวจับจ้องไปที่นาฬิกาข้อมือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง มันบอกว่าตอนนี้ตีห้าแล้วเลยจำใจลุกและแต่งตัวไปที่โรงฝึก ซึ่งพบว่ามีคนรออยู่แล้ว

    "มาแต่เช้าเลยนะสเตรนจ์"

    "พอดีต้องมาฝึกสาวแสบแแบบเธอ" เขาหันมาทางอีกคน "ไหนขอดูสิ่งที่เธอเคยเรียนมาสิ"

    เรล่ากระดิกก่อนจะมีวงเวทย์ขึ้นมาจากพื้น ด็อกเตอร์จ้องมองอีกคนอย่างสนใจเพราะดูจากอีกฝ่ายแล้วไม่น่าจะสอนอะไรเพิ่ม หรือปูพื้นฐานอะไรเพราะมีพื้นอยู่แล้ว เขาเลยสอนอะไรที่ยากกว่าเดิมแทนอย่างการสร้างมิติกระจกหรือการถอดจิต เรล่าทำได้ในครั้งเดียว สเตรนจ์อ้าปากแต่ก็หุบลงเมื่อสายตาอีกฝ่ายมองมาที่เขา

    "น่าประทับใจดีเรล่า..."

    หญิงสาวตรงหน้ายิ้มมุมปาก "มีอะไรจะสอนเพิ่มเติมไหมคะด็อกเตอร์สเตรนจ์"

    ชายหนุ่มกอดอกและเดินมาใกล้ ๆ เรล่า และเอ่ยนิ่ง ๆ

    "ไปอาบน้ำซะเรล่า เธอไปพักผ่อนได้ละ"

    คำว่า พักผ่อน ของอีกคน คือการอ่านตำราเวทย์ต่าง ๆ ในห้องพักตนเอง แม้ว่าจะอ่านจบแล้ว เขายังก็ให้อ่านเล่มอื่นอีกถ้าเธอเผลอหลับก็จะมีผ้าคลุมของเขามาแกล้งจั๊กจี้เอว ปิดหน้า จนกว่าจะตื่นขึ้น ซึ่งทำเอาเธออยากนอนพักไปยาว ๆ เลยเมื่อผ่านพ้นไปหนึ่งวัน

    เรล่าล้มตัวลงทันทีที่ถึงหมอนและนอนไปด้วยความเหนื่อยล้า

     

     

  • เวอร์โรนิก้า....

    หญิงสาวผมน้ำตาลได้ยินเสียงใครบางคนเรียกชื่อต้นเธอขึ้น โดยปกติแล้วเธอไม่ค่อยให้ใครมาเรียกเธอด้วยชื่อจริงเลยเสียด้วยซ้ำไปแต่จู่ ๆ ร่างกายก็ขยับเองราวกับมีคนมาควบคุมร่างเธอให้เดินออกจากห้องนอนก่อนที่จะมาหยุดกระจกตรงหน้า มือเรียวหยิบมีดโบาราณที่วางอยู่และตอนนี้มันนาบกับผิวเนียน

    "เรล่า!!" มีเสียงใครบางคนจนเธอสะดุ้งก่อนที่จะล้มไปหลับต่อเพราะง่วงนอน(หรืองัวเงีย?) ก่อนจะรู้สึกถึงอ้อมแขนแกร่งกำลังแบกร่างไปที่เตียงนอนและผ้าที่มาห่มร่าง

    "เธอเริ่มน่างสงสัยแล้วสิเรล่า ซาร์คา"

    เช้าวันต่อมาเรล่าค่อนข้างรู้สึกเพลียก่อนจะพบว่าตอนนี้มันปาไปเก้าโมงแล้ว นั้นหมายความว่าเธอนอนจนเลยเวลาฝึกกับสเตรนจ์ ให้ตายสิเรล่า!! รีบตื่นสิเฮ้ย หญิงสาวลุกมาอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะวิ่งลงบันไดมาดุจว่าโลกจะแตก เธอสะดุดที่ตรงชายหนุ่มที่กอดอกมองนิ่ง ๆ โดยมีอีกคนยืนอยู่ข้างร่างสูง ผมของเขามีสีดาร์คบลอนด์ นัยต์สีฟ้าสดใส ร่างกายบึกบึ้น สเตรนจ์รับรู้ถึงความสงสัยอีกคนได้เลยพูดออกมา

    "วันนี้เราจะไม่ฝึกเร เพราะธอร์ต้องการความช่วยเหลือจากเราแบบเร่งด่วนสุด ๆ"

    "เดี๋ยว ๆ ฉันไม่ขอลุยงานภาคสนามแล้ว!" เรล่าเริ่มหวาดกลัวการลงงานที่ต้องลุย หรืออะไรที่ต้องลงพื้นที่ เนื่องด้วยเหตุการณ์ล่าสุด (ความจริงต้องพูดหลายปีก่อนหน้านนั้นต่างหาก) ทำเอาเธอไม่อยากข้องเกี่ยวกับมันอีกถ้า...อีกฝ่ายไม่ขู่ด้วยการให้อ่านตำราเวทย์ละนะ เธอถึงยอมออกมากับสเตรนจ์และธอร์

    เอาเถอะแค่ตามหาคนหาย

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    หรือเปล่าวะคะ?!

     


  • ควรให้ความยากงานหาคนหายระดับราชาแอสการ์ดอย่างไรดีละ เพราะ....ตอนนี้พวกเขาสามคนเริ่มปวดหัวกับสิ่งที่โอดินทิ้งไว้ให้ตามรอย ซึ่งทั้งธอร์ สเตรนจ์ เรล่า ขบคิดจนหัวแทบระเบิดอยู่แล้ว เพราะถ้าพวกเขาหาราชาแอสการ์ดไม่เจอมีหวังได้สวดมนต์รอวันโลกแตกแบบคราวที่นิวยอร์กโดนถล่มเหี้ยนแน่ ๆ สาวผมน้ำตาลเข้มเดินวนไปมาในตรอกหลังจากกับสองหนุ่มด้วยความหวังที่ว่าถ้าหาแยกอาจเร็วกว่า ก่อนจะสะดุดตากับขอทานคนหนึ่ง สำหรับคนอื่นอาจคิดว่าเป็นขอทานทั่วไปแต่เรล่านั้นสังเกตความผิดปกติได้เลยเดินไปหาก่อนจะพูด

    "ท่านนี้หาตัวยากจริง ๆ เลยนะคะ" เรล่าเอ่ยพลางมองชายตรงหน้าที่ตาบอดหนึ่งข้าง "ท่านโอดิน..."

    ชายขอทานตรงหน้ายิ้มก่อนคืนร่าง "เก่งมากที่หาข้าเจอนะ---"

    "เรล่า!!"

    เมื่อทั้งคู่หันกลับไปก็พบกับด็อกเตอร์สเตรนจ์และธอร์ที่กำลังตรงมาหาพวกเขา ก่อนจะมีอะไรบางอย่างมาพุ่งแทรกกลางจนทำให้หงายล้มไปทั้งสี่คน ต่อมาก็มีร่างคนสองคนปรากฎกายขึ้นท่ามกลางควัน เรล่าจำคนผู้ชายได้ เพราะสีเนคไทเขียวที่เด่นในระยะร้อยเมตร (ประชด) เขาพ่วงด้วยหญิงสาวผมบลอนด์ท่าทางเซ็กซี่

    "ชิบ...." เรล่าหลุดออกมาจนสามหนุ่มหันมา "โทษทีมันชินปาก"

    "ธอร์....พาท่านโอดินกลับแอสการ์ดก่อน" ธอร์ชูค้อนขึ้นฟ้าเพื่อประตูไบรฟอสต์กลับไปยังแอสการ์ดพร้อมโอดิน "ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมละเรล่า...."

    "คุณกำลังบังคับฉันอยู่นะ" มือเรียวเริ่มร่ายเวทย์ "ขอเดาว่าคุณคงอยากประลองกับโลกิ" สายตาเธอจ้องอีกคน

    "ฉันขอจัดการแม่นี้เองสเตรนจ์"

    "ปากดีเหลือเกินนังมนุษย์" สาวที่ยืนข้าง ๆ โลกิเอ่ย "ข้ามีนามว่าอาร์มอร่า ดิธเอนชานเทรส"

    โอเค....จอมเวทย์ฝึกหัดปะทะแม่มดแอสการ์ด คนธรรมอย่าเธอคงชนะนะ เพราะเวทย์มันคนละชั้นเชิงกันแบบสุด ๆ เอาละเรล่าเธอตายคามือแม่อาร์มอร่านั้นแน่

    อย่ายอมแพ้ตั้งแต่ไม่สู้สิเรย์... มีเสียงนึงเอ่ยกับเธอ

    ....สเตรนจ์? เรล่าถาม

    ขณะที่ทั้งสี่กำลังจะเริ่มปะทะนั้น เรล่าก็นึกได้พวกเขาอาจเป็นเป้าสายตาก็ได้เลยหันไปมองอีกคน สเตรนจ์เข้าใจในสิ่งที่เธอจากสายตาจึงเริ่มร่ายคาถาบางอย่างขึ้น มีกระจกล้อมรอบตัวมั้งสี่คนกั้นโลกภายนอก

    "มิติกระจก?" โลกิเอ่ย "น่าสนดีนิท่านจอมเวทย์"

    "อย่างน้อยท่านจะได้ไม่ต้องอายตอนโดนเขากระทืบ"  เรล่าเอ่ยนิ่ง ๆ ก่อนจะโดนอาร์มอร่าดีดเวทย์จนกระเด็น ด็อกเตอร์สเตรนจ์กับโลกิเริ่มปะทะกันทันที

    ในขณะที่โลกภายนอกดูปกติทว่า...โลกกระจกกลับมีการปะทะด้วยเวทย์มนต์อย่างดุเดือดระหว่างด็อกเตอร์สเตรนจ์กับเทพแห่งการโกหก ส่วนเรล่าก็งัดทุกอย่างที่เรียนมาสู้แบบสุด ๆ ทั้งทุบตึก หรือหมุนตึกให้เหมือนหนังอินเชปชั่น

    "มีดีแค่นี้หรอ? นังมนุษย์"

    "ชื่อเรล่าว๊อย!! นัง_ซ"

    อาร์มอร่าเสกเวทย์ลูกไฟแต่เรล่าเสกกำแพงเวทย์กันได้ทันเวลา แต่คงกันได้ไหมนานรักเพราะอีกฝ่ายถล่มเธอรัวแบบสุด ๆ จนต้องถอยร่นไปเรื่อยโดยที่เท้าตอนนี้ยืนปริ่มอยู่ขอบดาดฟ้า หญิงสาวผมน้ำตาลหาทางโต้ตอบโดยด่วนเพราะไม่งั้นตนเองได้โดนอีกถล่มเละแน่นอน

     

     

     

     

     

     

    นักเขียนขอพูด

    เรล่าเริ่มสู้มาบ้างแล้วตอนนี้และมีการเปิดเผยอดีตบางส่วนของเธอด้วย โดยส่วนตัว คือ ไรท์ชอบตัวละครที่มีปมบางอย่างและมันจะทำให้ค่อย ๆ แกร่งขึ้นไปทีละนิด ส่วนอาร์มอร่า คือ ตัวการ์ตูนที่มีในคอมมิคมาร์เวลแต่ไม่แน่ธอร์สาม อาจมีเธอโผล่มาในหนัง แต่น้องสาวเธอโผล่มาในแล้วในซีรีย์เอเจนต์ออฟชีลด์ซีซั่นหนึ่ง ตอนแรกก็กะจะให้มาโผล่พร้อมกับโลกิแต่ก็นึกได้ว่า...ลอเลอไลมีพลังสะกดจิตผู้ชาย ซึ่งถ้าหมอโดนก็....อ่านะ

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in