‘เจียงสวินอี้’ ทะลุมิติเข้ามาเป็นตัวร้ายในนิยาย

และถูกพระเอกสังหารตามเป้าหมาย

ในที่สุดเขาก็จะได้กลับบ้านเสียที

แต่ไหงเขาถึงไม่ได้กลับบ้าน

แถมยังติดแหง็กอยู่ในนิยายเรื่องเดิมอีก!

เจียงสวินอี้พบว่า หลังตนตายจาก

เรื่องราวในนิยายก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

ประมุขมารเซวียนหลีคืนชีพงั้นหรือ

ไหนจะพระเอกที่สมควรเฉิดฉาย แต่กลับตรอมใจจนมีสภาพดูไม่ได้

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? หากเจ้าเสียใจถึงเพียงนั้น

แล้ววันนั้นเหตุใดจึงแทงกระบี่ลงมาเล่า อวิ๋นเซีย

เรื่องนี้ปกสวยมากๆเลยค่ะ เราชอบทั้งลายเส้นทั้งสี สวยมากทั้งสามเล่มค่ะ เล่มแรกกับเล่มสามเป็นปกคู่พระนาย ส่วนเล่มสอง เราคิด(เอาเอง) ว่าคือนายเอกกับเซวียนหลีนะ

เป็นแนวระบบค่ะ แบบเข้าไปในหนังสือนิยายค่ะ นายเอกกำลังหาทางให้ตัวเองกลับไปที่โลกปัจจุบันเพื่อกลับไปอยู่กับพ่อแม่แล้วก็พี่ชายค่ะ นายเอกทำตามภารกิจระบบจนโดนพระเอกฆ่าตายตามบท สุดท้ายวิญญาณกลับมาอยู่ในร่างของตู้เหิง น้องชายของเจ้าบ้านตู้ (ตู้หลี) ที่หน้าตาเหมือนตัวนายเอกเดิมไม่มีผิด นายเอกกลับไปเจอกับพระเอก ส่วนตัวพระเอกหลังฆ่านายเอกไปก็สะเทือนใจมาก จริงๆชอบนายเอกมาตั้งแต่เด็กแล้ว

ก็ต้องบอกว่าจริงๆแล้วพลอตแนวนี้เป็นแนวที่เราชอบ แต่เรารู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างเฉยมาก ไม่รู้ทำไม คือจริงๆ พลอตก็น่าสนใจดีนะคะ โดยเฉพาะวิธีที่ใช้ไขปม คิดว่าแปลกใหม่ดี แบบอย่างตอนที่เซวียนหลีพูดว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนทำเรื่องทั้งหมด เราก็สงสัยเจ้าบ้านสกุลตู้แล้ว เพราะคิดว่ามันน่าจะต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่ตู้เหิงกับสวินอี้หน้าเหมือนกัน แล้วก็ความอ่อนโยนของเจ้าบ้านตู้ก็ดูเป็นของจริง แต่ก็คิดไม่ถึงเท่าไหร่ว่าจะเฉลยออกมาแบบนั้น ก็รู้สึกว่าแปลกใหม่ดีค่ะ 

ส่วนตัวคาแรกเตอร์พระนายน่ารักดี นายเอกเป็นสไตล์ไม่คิดอะไรมาก ซื่อบื้อนิดๆ เป็นหินที่น้ำหยดทุกวัน คิดว่าน้ำล้อเล่น ส่วนน้ำอย่างพระเอกนั้นรักเค้าข้างตัวมาตั้งแต่เด็ก จนทุกคนรอบตัวนายเอกรู้หมดแล้วยกเว้นนายเอก พระเอกเหมือนเป็นสไตล์เมะหมาเหมือนกันนะ แต่เป็นหมาโตอะ (คือถ้าอย่างปิงเหอเรียกลูกหมา) 

แต่ถึงจะบอกว่าพลอตน่าสนใจ คาร์แรกเตอร์ก็โอเค เรากลับรู้สึกว่าเรื่องมันเฉยมากเลยค่ะ มันแบบดึงให้มีอารมณ์ร่วมได้ไม่เยอะ จริงๆบทที่จะขยี้ได้มีเยอะมาก อย่างซีนที่พระเอกฆ่านายเอก หรือซีนที่พระเอกควบคุมตัวเองไม่ได้ตอนท้าย แต่ก็รู้สึกว่ามันไม่ได้พีคเท่าที่คิดเอาไว้อะ

แต่ถึงอย่างนั้นเราก็อ่านสามเล่มรวดเลยนะคะ