ต่างก็เป็น ต่างก็ตาย ทุกเมื่อเชื่อวัน - me

แน่นอนว่า ที่ยังเขียนอยู่นี้
แปลว่ามีชีวิต ไม่ตายจริงหรอก

หากแต่ว่ากลับถูกฆ่าตายซ้ำๆ
โดยด้วยน้ำมือผู้อื่น
ทั้งที่รักและทั้งที่ชัง

บางครั้งก็เชือดเฉือนตัวเองให้ตายลงครั้งแล้ว
ครั้งเล่า ครั้งแล้ว ครั้งเล่า

ตายซ้ำๆ จนนับไม่ถ้วน

จิตมองไปเห็น
ว่าหากตายแล้ว
เราเหลืออะไรอยู่ ?

ครั้งหนึ่ง
เพ่งดู
อืม ตายหรือ
ไม่มีอะไรเหลือเลย
ยังไม่ได้ทำอะไรเลย

ไร้ค่าสิ้นดี
แต่เพ่งมองกลับมาอีกที

นี่ ; ยังมีชีวิตอยู่
พระเจ้ายังไม่เรียกให้กลับไปบ้านอันสงบ
ก็ไม่รู้หรอกว่าจะอยู่ทำไม
แสวงหาแล้ว บางครั้งก็ลืมเลือน
เหมือนไม่เคยเข้าใจ

ได้ยินว่า อยู่เพื่อได้รัก
แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรไปได้มากเท่าไหร่
ไม่รู้ว่ารักไหม รักเป็นอย่างไร

บางคนก็ว่า อยู่เพื่อได้รับความรัก
คนอย่างเรานั้น สมควรนักหรือ ?

ตรรกะจอมปลอม
เชื่อได้บ้าง เชื่อไม่ได้บ้าง
แต่ก็ถือเอาไว้ พอให้มีสิ่งยึด
บางอย่างก็รู้ว่าเปลือกแค่ไหน
แต่ไม่รู้จะยึดอะไร ก็ทนถือไป
ถึงตอนที่ ไม่อาจถือไหว
ไม่ฟังอีกต่อไป
สมองเคยบันทึก เคยจด
หรือเคยจำอะไร
ท้ายสุดถึงที่ก็ฟัง
เพียงเสียงข้างใน
มันพูดอะไร
ก็จะทำตาม

หากในตอนนี้ ; ถ้ายังต้องอยู่
คงเปลี่ยนคำถาม เอ่ยขอทางใหม่
ว่าลูกคนนี้ จะมีชีวิต อยู่ได้อย่างไร
ในโลกแบบนี้
กับชาติมนุษย์
กับตัวกับตน
ของตัวลูกเอง

‘ อย่างไร’
ถามขึ้นอีกครั้ง
เหมือนรู้เต็มอก
แต่ก็เหลืออดเหลือทน

เจ็บปวดเหลือเกิน
ยาสักกี่เม็ด
จึงจะช่วยได้
รักษาให้หาย
จากความสับสน

พระเจ้าสร้างหมอ
ขึ้นมาใช่ไหม
ให้ได้รักษา

ขอโปรดเมตตา
รักษาดวงใจ
ดวงนี้ให้หาย
จากแตกสลาย
ให้ได้กลับคืน มีชีวิต
ขึ้นอีกครั้งครา

หายจากความตาย
ข้างในลูกนี้

กลับสู่ดินดี

เป็นดังมนุษย์
ที่พระเจ้าปรารถนา
ให้ได้เกิดมา , เป็น

ขอให้หัวใจ
ได้ยอมกลับเป็น
ผู้ที่ถูกรัก
และผู้รัก , เป็น

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น