ก็แน่ล่ะต่อให้มองจากภายนอกว่าเป็นคนดีแค่ไหน 

สุดท้ายแล้วก็ต้องมีความคิดร้ายๆกันบ้าง รึใครว่าไม่จริง?

คงจะเป็นอย่างที่ว่าไม่มีใครสมบูรณ์แบบครบหมดจด 100% อย่างน้อยก็ควรเผื่อไว้บ้างสัก 2-3% เพื่อให้เราได้มีจุดแก้ไขและปรับปรุงตัว ชีวิตต้องมีการอัพเวลบ้างจะให้หยุดอยู่ที่เดิมตลอดเวลาก็คงเป็นไปไม่ได้

แม้กระทั่งตัวเราเองก็ยัง "เคย" มีความคิดไม่ดีตลอดเวลา ถ้าถามว่าตอนนี้ยังเป้็นมั้ย ตอบได้ง่ายๆว่ายังเป็น และจุดเริ่มต้นของเรื่องเราไม่รู้ว่ามันเริ่มมาจากตรงจุดไหน แต่มันคงเด่นชัดแม้กระทั่งตัวฉันยังรู้ตัว

เรื่องของเรื่องมันเริ่มต้นมาจากการที่เราได้เป็นเด็กฝึกจบใหม่ เส้นทางที่ต้องเข้าสู่มนุษย์เงินเดือนอย่างแท้จริง แต่ใครจะไปรู้ว่ามันจะเป็นจุดโศกนาฏตกรรมในใจของเราไม่เลือนหาย "ฉัน"คนที่เคยมีเป้าหมายในชีวิตหลังจากที่จบใหม่ก็แพลนไว้ว่าอยากจะเป็นครูอาสาสักเดือนสองเดือน ยังไม่คิดจะหางานทำในช่วงแรก  สุดท้ายจบได้ไม่กี่เดือนก็ได้งานออฟฟิศที่บริษัทแห่งหนึ่งทั้งๆที่งานนั่งในออฟฟิศไม่เคยอยู่ในหัวเราสักครั้ง แต่ก็นั่นแหละด้วยเหตุผลของทางผู้ใหญ่ว่าอยากให้หางานทำ ส่วนเรื่องอื่นยังไม่ต้องยุ่ง เป้าหมายหลังเรียนจบของเราก็ต้องพับไป 

และนั่นคือจุดเริ่มต้นครั้งที่หนึ่ง...

วันเวลาผ่านไปมันอาจจะไม่ได้ยาวนานสำหรับใครแต่สำหรับเราแล้วงานที่เราไม่ได้ชอบ ไม่ได้อยากทำมันคือ นรก อย่างหนึ่งดูเหมือนว่าเวลาจะช้าลงไปอีกก้าวหนึ่ง และนี่คือจุดเริ่มต้นครั้งที่สอง ช่วงนั้นเรายังจำความรู้สึกได้ดีว่ามันแย่แค่ไหน อยากออกก็ไม่ได้ เพราะทางผู้ใหญ่ก็ค่อนข้างกดดันเราอยู่หน่อย เพราะพวกเขาอยากให้เราได้งานนี้ทั้งๆที่พวกเขารู้อยู่แก่ใจว่าเราไม่ได้ชอบ แปลกนะว่ามั้ย พอมองย้อนกลับไปทีไร ทั้งๆที่ชีวิตก็เป็นของเราแต่ก็ต้องคอยมีคนมานำทางเราเสมอ เขาคิดว่าสิ่งที่พวกเขาเลือกให้เราเป็นสิ่งที่ 'ดีที่สุด' แต่กลับไม่เคยตั้งคำถามกับเราด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เราสามารถเลือกได้ แต่ด้วยความที่ไม่อยากให้พวกเขาคิดมาก เรากลับเลือกเอามืดหันเข้าหาตัวเองแทนซะงั้น

วันแล้ววันเล่าเราเอาแต่ถามตัวเองทุกวันว่าความสุขอยู่ที่ไหนกันนะ ถ้าก้าวเท้าไปหนึ่งก้าวจวบจนก้าวสุดท้ายเราจะมีความสุขกับมันใช่มั้ย น่าเสียดายที่ไม่ได้รับคำตอบอะไรกลับมาเลยสักอย่าง

และมันน่าเศร้าที่ตัวเราก็ต้องอดทนกับสิ่งที่เราไม่ได้อยากอดทนต่อไป

ได้ยินมากว่าว่าความคิดถึงฆ่าคนให้ตายได้ หรือคำพูดของคนสามารถทำร้ายเราได้ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าความคิดของเราก็สามารถทำร้ายเราให้สาหัสได้ ก็มีบ้างที่มีความคิดแย่ๆกับตัวเองแต่ไม่คิดว่าวันนึงมันจะสามารถเป็นได้ขนาดนี้ 

เอาเป็นว่าไม่ขอลงรายละเอียดของคำว่า "ความคิดของเราก็สามารถทำร้ายเราให้สาหัสได้"  เพราะสำหรับเราแล้วมันค่อนข้างที่จะละเอียดอ่อนในความคิดเรา แต่มันก็เป็นความจริงที่ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่า ในบางครั้งความคิดของคนก็ค่อนข้างน่ากลัว แม้ว่าจะเป็นความคิดของตัวเราเองก็ตาม