เมื่ิอสมัยม.ปลาย ประมาณ 3-4 ปีที่เเล้ว เราได้เข้าไปเล่นในเว็บไซต์หนึ่งซึ่งเป็นเเรนดอมเเชท ที่ตอนนั้นค่อนข้างมีชื่อเสียง เราก็จัดการสมัครเเละล็อกอินเข้าเล่น เราก็เจอฝรั่งบ้างคนไทยบ้างปะปนกันไป ประโยชน์จากเว็บนั้นที่เราได้คงจะเป็นทักษะการฟังเเละพูดภาษาอังกฤษที่ดีขึ้นจนส่งผลให้เราเลือกเรียนครูภาษาอังกฤษนี่เเหละ เเต่ขอสาบานว่าไม่เคยได้เเฟนฝรั่งนะ 55555 

        

            เเต่มาวันนึงเราก็เล่นเว็บนี้มันก็เเรนดอมเรื่อยๆ จนมาถึงคนนี้ ตอนเเรกที่เห็นโปรไฟล์ก็รู้อยู่เเล้วว่าเป็นคนไทย เราก็เลยทักไปก่อน เเล้วก็เลยได้คุยกันในเว็บนั้นมาเรื่อยๆ เเต่เหมือนเค้าคนนั้นไม่ค่อยว่าง จะได้คุยกันก็ตอนเย็นหลังเลิกเรียน เสาร์-อาทิตย์ก็พอได้คุยตอนสายๆบ้าง เค้าก็เป็นคนที่ nice คนนึงเลยนะ ก็เลยรู้สึกชอบ เเต่ที่ชอบนี่ไม่ได้ชอบเเบบละเมอเพ้อว่าอยากได้เป็นเเฟน คือชอบเค้าที่นิสัย ดูเป็นคนที่อ่อนโยน รู้สึกว่าคุยกับเค้าเเล้วมันสบายใจ  เคยมีครั้งนึงที่คุยกันก็ถามนั่นนี่ปกติ เเล้วเราถามว่าวันหยุดเค้าจะไปเที่ยวไหน เค้าก็บอกว่าจะไปบ้านที่ต่างจังหวัดเค้าก็ถ่ายรูปว่าขึ้นรถตู้ไปนะ เเล้วก็คุยกันต่อนิดนึง พอมาถึงกลางคืนช่วงนั้นมีละครชื่อ เพื่อนเฮี้ยนโรงเรียนหลอน เราอยู่บ้านคนเดียวเเต่อยากดู ก็คุยกับเค้าว่าอยากดูเเต่กลัวอะไรประมาณนี้ เค้าก็บอกว่าส่งลิ้งค์มาเดี๋ยวดูเป็นเพื่อน เเต่คือกูหาลิ้งค์ไม่เจอจ้า 555 เเต่สุดท้ายก็ดูนะ ดูหนังไปด้วยเเล้วเค้าก็คุยเป็นเพื่อนเราด้วย  เพราะเราโตมากับครอบครัวที่พ่อเเม่เเยกทางกันไง มันก็เลยเป็นตัวอย่างให้เราเห็นว่ารักกันก็เลิกกันได้ เราเลยกลัวผิดหวัง กลัวว่าจะไม่สมหวัง ก็เลยไม่ได้รู้สึกชอบอะไรเค้ามาก ก็เลยเข้าใจได้ง่ายว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะมาคบกันเเบบจริงจัง เเล้วตอนนั้นเราก็ยังเข้าไม่ถึงความรู้สึกรักใครซักคนจริง ไม่รู้ว่าเราเนี่ยสามารถให้ความห่วงใย ความรักกับคนอื่นได้ เพราะมีเเค่พ่อเเม่ให้ความรัก ความห่วงใยเราซะมากกว่าเราเลยยังไม่ได้รู้สึกว่าจะต้องให้ความรู้สึกเเบบนั้นกับใคร

         

          เเล้วก็มาถึงวันที่เราขอ facebook ของเค้า  ถ้าจำไม่ผิดนะเราก็น่าจะขอนี่เเหละ 555 ก็ติดต่อกันคุยกันมาเรื่อยๆ เเล้วก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย พอเราขึ้นปี1 เราก็เลยลองทักเค้าไปว่า "ฮัลโหล จำกันได้รึเปล่า" เค้าอ่านเเต่ก็ไม่ได้ตอบ เเต่ก็ได้ไปส่อง facebook ของเค้าก็เห็นว่าเค้าสอบติดอะไรซักอย่างนี่เเหละ ทหารเรือมั้ง ถ้าจำไม่ผิด  ก็คิดว่าเค้าคงอยากโฟกัสกับเรื่องเรียนของเค้านั่นเเหละเลยไม่ตอบ รึว่าไม่อยากตอบ รึว่าจำกันไม่ได้ รึว่าไม่จำก็ไม่รู้ 555 เเต่ยังไงก็ขอบคุณนะ ที่เข้ามาเป็นความทรงจำที่น่ารักของเรา ตอนนี้ก็อยู่มหาลัยเเล้วยังหาโมเมนต์ที่เคยเกิดขึ้นเเบบตอนนั้นยังไม่ได้เลย ผู้ชายที่นิสัยเเบบเค้าคนนั้นนี่หายากจริงๆ 555