Fic: 魔道祖师
Rate: 18+
Paring: ซีเฉิง
ส่วนน้าเล็กเจียงเฉิงนั้นเห็นว่าครั้งหนึ่งเคยคบหากับแฟนสาวแต่วันหนึ่งกลับเลิกรากันกระทันหันอีกทั้งยังหายตัวไประยะหนึ่งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่แต่พอได้พบอีกทีเขาก็มี
เจียงเฉิงเป็นคนไร้ดวงเรื่องนารี
ตลอดชีวิตกว่ายี่สิบปีที่ผ่านมาเขาเคยคบหาผู้หญิงอยู่หลายคนแต่ก็มีเหตุให้ต้องเลิกรากันไปตลอดเวลาหรือไม่ก็นกตั้งแต่ยังไม่เริ่มด้วยคำว่าเพื่อนบ้างล่ะพี่น้องบ้างล่ะ
ถุย หน้าตาแค่พอดูได้ยังเล่นตัว ยัยโคนมแม่พันธุ์ไม่มีใครเอาเอ้ย
หลังจากถูกทิ้งครั้งที่ล้านแปดด้วยเหตุผลใหม่ว่า‘เธอดีเกินไป ฉันขอโทษ’ และไม่สามารถจิกหัวพี่ชายบุญธรรมอย่างเว่ยอิงที่กำลังสวีทหวานกับแฟนหนุ่มให้มาดื่มด้วยได้เจียงเฉิงจึงจบลงด้วยการมาที่บาร์คนเดียวโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกาและเริ่มกระดกเหล้าอย่างเอาเป็นเอาตายทั้งๆที่รู้ดีว่าตัวเองไม่ได้คอแข็งเท่าไหร่นัก
“อาเฉิงอาดื่มหนักไปแล้วนา” ตาลุงวัยสี่สิบที่เป็นบาร์เทนเดอร์ถอนหายใจแล้วพยายามปรามลูกค้าประจำเวลาอกหักเท่าที่ทำได้ตอนนี้ก็ผ่านไปค่อนคืนจนใกล้จะปิดร้านแล้วแต่เจ้าตัวก็ยังดื่มไม่หยุดทั้งๆที่สภาพใกล้กลายเป็นหมาเหมือนฮัสกี้ที่ชื่อเซียนจื่อที่เจ้าตัวชอบเอารูปมาอวดบ่อยๆ
คนเมาส่งเสียงอ้อแอ้เบาๆจนคุณลุงได้แต่ถอนหายใจและริมจิ้มมือถือโทรหาเบอร์ที่คุ้นเคยเพื่อรายงานสถานการณ์ให้อีกฝ่ายทราบและมารับผีขี้เมานี่กลับไปเสียที
“คุณชายหลานครับตอนนี้...”
---------------------------------------------------------
ปวดหัว...
เป็นความรู้สึกแรกที่เจียงเฉิงสัมผัสได้ทันที่ที่ตื่นขึ้นมาซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่เมื่อดูจากปริมาณแอลกอฮอล์ในเครื่องดื่มที่เขาซัดไปเมื่อคืนแต่ว่านะ...
เคร้ง
ไอ้โซ่นี่มันอะไรวะ?
เจียงเฉิงมองข้อมือของตัวเองที่ถูกกุญแจมือหนังนิ่มบุขนนิ่มแบบในเอวีประเภทBondage เชื่อมด้วยโซ่เส้นยาวสีเงินที่โยงขึ้นไปที่หัวเตียงส่วนขาทั้งสองข้าง... เอ๊ะ? ใครมันเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาวะ
“พี่เป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หวั่นอิ๋นเองครับ”
ชายตรงหน้าสวมสูทสามชิ้นสีเทาใบหน้าหล่อเหลาสมกับที่นิตยสารบางเล่มจัดอันดับให้เป็น
เหมือนจนน่าหงุดหงิดเลยสิให้ตาย
“หวั่นอิ๋นขมวดคิ้วอีกแล้วนะ”คนพี่ยิ้มแล้วจิ้มกลางหว่างคิ้วน้องเบาๆจนคิ้วที่ขมวดมุ่นคลายออกหลานซีเฉินนั่งลงที่ขอบเตียง มือปลดเนกไทผ้าไหมออกและถือไว้ในมือเล่นกับมันเบาๆทั้งรอยยิ้มที่เจียงเฉิงอ่านไม่ออก
ไม่เคยอ่านออกเลยสักนิดทั้งเมื่อก่อนและตอนนี้
“ขมวดคิ้วอีกแล้วทำไมชอบโมโหพี่ทุกทีเลยครับ”หลานซีเฉินมองน้องน้อยแล้วก็ได้แค่คลี่ยิ้มอ่อนใจทว่าสายตาที่มองมากลับเต็มไปด้วยความเอ็นดูเหมือนกับว่าคนที่นอนอยู่นั้นเป้นเพียงลูกแมวขาวตัวน้อยแสนซนตัวหนึ่ง
“ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ครับ?”
หลานซีเฉินชะงักเล็กน้อยแต่ก็ตอบคำถามเสียงนุ่ม“บาร์นั้นเป็นกิจการของพี่เองครับพี่ผ่านไปเห็นหวั่นอิ๋นเมาเลยพากลับมา”
“งั้นก็ปล่อยสักทีสิเมื่อยจะตายแล้ว”
“ปล่อย?”
แย่แล้ว...
“พี่ไม่มีวันปล่อยหวั่นอิ๋นไปง่ายๆหรอก”
--------------------------------------------------------
ลมร้อน กลิ่นน้ำทะเล และผืนน้ำกว้างไกลสุดลูกหูลูกตาสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เจียงเฉิงเห็นได้ทันทีที่ตื่นขึ้นมาในสภาพที่ยังคงเหมือนเดิม
สวมเสื้อเชิ้ตตัวเดียวข้อมือโดนล่ามไว้ บนเตียงในห้องนอนหลักของบ้านพักตากอากาศสุดหรูบนเกาะส่วนตัวของหลานซีเฉินเจียงเฉิงมองชายหนุ่มที่กำลังสนุกอยู่กับการมองเขานิ่งๆและนึกถึงเรื่องในอดีตตอนที่พวกเขาคบกันใหม่ๆ
ตอนนั้นเจียงเฉิงอายุ
แต่ทุกอย่างพลันพังทลายเมื่อเจียงเฉิงรู้ความจริงข้อหนึ่งระหว่างที่พวกเขาตัดสินใจกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน
หลานซีเฉินเป็นพวกซาดิสม์(
“จะเลิกมองได้รึยังใช่ว่าไม่เคยเห็นสักหน่อย”
“เคยสิแต่พี่อยากมองหวั่นอิ๋นนานๆ” หลานซีเฉินยิ้มลูบแก้มนุ่มเบาๆและพูดด้วยน้ำเสียงหม่นหมอง “พี่คิดถึงหวั่นอิ๋นมากมากๆ แต่เราไม่เคยติดต่อไปหาพี่เลย”
“ก ก็เราเลิกกันแล้วทำไมผมต้องติดต่อไปด้วย อะ อื้อ!”
เจียงเฉิงตระหนกมองหลานซีเฉินที่จู่ๆก็บีบยอดอกตัวเองแรงๆผ่านเสื้อจนปวดแปล๊บด้วยใบหน้าประดับรอยยิ้มอ่อนโยนเหมือนเคยแต่มือนั้นกลับไม่มีทีท่าว่าจะเบาแรงเลยสักนิดทั้งบีบดึงและใช้ปลายเล็บขูดขีดจนมันชูชัน
“พี่ไม่เคยบอกเราว่าเราเลิกกันเลยนะครับหวั่นอิ๋น”
“เด็กไม่ดีที่นอกใจพี่ต้องโดนลงโทษเข้าใจไหมครับ?”
เมื่อถูกกดดันด้วยสายตาริมฝีปากถูกปลายนิ้วนั้นบดย้ำๆยิ่งทำให้เจียงเฉิงตัวสั่นเนื่องจากถูกรุกรานด้วยอารมณ์ความรู้สึกแปลกใหม่ส่วนกลางลำตัวเริ่มตื่นตัวจนหลานซีเฉินยิ้มมองเด็กน้อยที่อยู่ใต้ล่างด้วยสายตาเร่าร้อน ฟังคำตอบที่ตนเองรอคอยมากว่า
“ถ้าคิดว่าทำได้...ก็ทำซะสิไก่อ่อนเอ้ย”
หลังจากนั้น เจียงเฉิงก็ได้รับรู้ว่า
“ปล่อย!
เจียงเฉิงที่ถูกหลานซีเฉินใช้นิ้วที่ชโลมด้วยเจลสีใสแปลกๆขยับขยายช่องทางของตนดิ้นพล่านทันทีดวงตาเบิกกว้างด้วยความตระหนกเมื่อร่างกายของตนนั้นร้อนรุ่มเหมือนอังไฟความปราถนาปรากฎขึ้นมาในดวงตาทันทีจนชายหนุ่มมองด้วยสายตาพึงพอใจขณะลากปลายเล็บไปทั่วร่างของอีกฝ่ายสะกิดรังแกยอดอกข้างซ้ายที่ชูชันแข็งขืนสู้มือแรงๆ
“หวั่นอิ๋นพูดจาไม่เพราะเลย...”
แมวพยศได้แต่หอบฮัก ส่วนกลางร่างกายชูชันอย่างน่าอาจจนเขาอยากจะเอื้อมมือไปปลดปล่อยแต่ก็ไม่สามารถทำได้ได้แต่มองหลานซีเฉินใส่ถุงมือยางแบบที่พวกหมอใช้ หยิบเข็มเล่มใหญ่ออกมาเล่มหนึ่งพร้อมรอยยิ้มหวานหยด
“อย่าขยับนะคนดียิ่งดิ้น...เราจะยิ่งเจ็บนะ♥”
คำว่าแป๊บเดียวไม่เคยมีอยู่จริงหลังจากที่เจียงเฉิงอดทนจะกระทั่งบนหัวนมข้างซ้ายของตัวเองมีห่วงทองคำขาวประดับ
“...พี่ทำอะไรกับผม”
“ทำให้หวั่นอิ๋นรับมือพี่ได้นานขึ้นไงครับเพราะว่าคืนนี้เรายังต้องอยู่ด้วยกันอีกนานเลยล่ะ” หลานซีเฉินยิ้มจูบริมฝีปากสีพีชสวย “พี่จะไม่ปล่อยเราไปเด็ดขาดเตรียมตัวได้เลยครับ”
----------------------------------------------------------
“อ๊า ต้าเกอ หลานฮวั่นบ เบา อื้อ ช้าหน่อย!”
เจียงเฉิงครวญครางพร้อมร้องขอ ยามนี้คนตัวเล็กถูกจับคว่ำหน้าจนส่วนบั้นท้ายที่ถูกตีจนเห่อแดงเพราะถูกตีนับครั้งไม่ถ้วนช่องทางถูกส่วนใหญ่โตชำแรกเข้าไปภายในอย่างรุนแรงจนของเหลวสีขุ่นที่คั่งค้างอยู่ภายในเอ่อล้นออกมาแม้ข้อมือเขาจะเป็นอิสระแล้วแต่เขาก็ไร้แรงจะยันกายขึ้นมาจนได้แต่นอนฟุบไปกับหมอนปล่อยให้บั้นท้ายลอยเด่นอยู่กลางอากาศ
หลานซีเฉินยกมือขึ้นฟาดลงบนบั้นท้ายกลมกลึงดังเพี๊ยะอีกครั้งจนคนรักตัวน้อยส่งเสียงครวญขึ้นมาอีกรอบก่อนจะครางเสียงต่ำและปลดปล่อยภายในช่องทางอีกครั้งพร้อมๆกับเจียงเฉิงที่หลั่งออกมาเช่นกัน
ชายหนุ่มมองร่างขาวนวลที่สั่นสะท้านเพราะความสุขสมในเพศรสอย่างพึงพอใจบนผิวกายขาวนวลเต็มไปด้วยรอยกัดและรอยจูบมากมายจนแทบไร้ที่ว่าง อีกทั้งช่องทางนั้นที่แม้เขาจะถอนร่างกายออกมาแล้วแต่ก็ยังขมิบถี่ราวกับต้องการบางสิ่งเข้าไปเติมเต็มภายในจนเขาอดไม่ไหวฟาดผ่ามือลงไปอีกหนและบีบเค้นมันอย่างแรงเรียกเสียงครางเครือจากริมฝีปากของคนรักตัวน้อยได้อย่างดี
“พี่ปล่อยเข้าไปข้างในตั้งขนาดนั้นแล้วแต่ยังอยากไม่หยุดเลยนะครับ”
เฮือก เจียงเฉิงสะดุ้งทั้งร่างสั่นระริกด้วยความตื่นเต้นทำให้อารมณ์รักที่คุกรุ่นภายในลุกโชนขึ้นอีกหนแต่ว่า...
“ไม่!
หลานซีเฉินใส่
“ถ้าหวั่นอิ๋นของพี่อดทนไม่ช่วยตัวเองได้ถึงตอนที่พี่ตื่นพี่จะยกเลิกโทษของเราทั้งหมดทำได้ไหมครับหวั่นอิ๋น”
คำว่า ‘
แต่...จะทำได้หรือ?
เจียงเฉิงมองปีศาจราคะที่เอนตัวลงนอนพร้อมทั้งดึงรั้งเขาเข้าไปกอดด้วยสายตาสับสนและพยายามข่มตาหลับอย่างสุดความสามารถแต่ว่า...
“พ พี่ซี”
สิ้นคำขอนั้น ปีศาจเสแสร้งพลันลอบยิ้มอยู่ในใจก่อนจะลืมตาขึ้น
เริ่มต้นบทรักครั้งใหม่อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย...
แถม
หลานซีเฉินอุ้มคนรักตัวน้อยที่ถูกเขาเคี่ยวกรำจนสลบมุ่งหน้าไปยังห้องนอนด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน หลังจากเช็ดตัวให้เจียงเฉิงและห่มผ้าให้อีกฝ่ายเรียบร้อยแล้วเขาก็ตรงไปยังห้องทำงานที่มีเลขาของตนเองรออยู่
“จัดการเรื่องเงินให้ผู้หญิงคนนั้นรึยัง?”
“เรียบร้อยแล้วครับคุณชาย”
“ดีมาก รู้ใช่ไหมว่าถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญห้ามติดต่อผมมาเด็ดขาด”
เลขาหนุ่มรับคำเป็นมั่นเป็นเหมาะก่อนจะเตรียมตัวขึ้นเรือเพื่อมุ่งหน้ากลับแผ่นดินใหญ่ทั้งๆที่ในใจรู้สึกหนาวเยือก
ไม่รู้ว่าหนุ่มน้อยคนนั้นจะรู้สึกยังไงเมื่อรู้ว่าแท้จริงแล้วแฟนสาวของตัวเองทุกคนเป็นผู้หญิงที่ถูกหลานซีเฉินจ้างให้เป็นคนรักของตนเองชั่วคราวเพื่อจับตาดู นอกจากนั้นยังมีบาร์เทนเดอร์คนนั้นและคนที่เจ้าตัวคิดว่าเป็นเพื่อนข้างห้องในคอนโดที่จริงๆแล้วเป็นบอดี้การ์ดที่ทำหน้าที่คุ้มครองเขาโดยเฉพาะ
หลานซีเฉินค่อยๆตีกรอบให้เจียงเฉิงช้าๆต้อนให้หนุ่มน้อยอ่อนต่อโลกคนนั้นเข้าไปอยู่ในกรงของตนเองอย่างว่าง่าย ถ้าหากเด็กคนนั้นไม่ทำให้ความอดทนสุดท้ายของเจ้านายเขาขาดลงก็คงดี
ชายหนุ่มคิดในใจ...
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in