คำโปรย

หยกโบราณสลักภาพพิธีกรรมของอารยธรรมที่สาบสูญทำให้เลือดลมของผู้คลั่งไคล้ประวัติศาสตร์พลุ่งพล่าน ด้วยเหตุนี้คณะสำรวจซึ่งประกอบด้วยหนุ่มสาวและศาสตราจารย์ภาควิชาโบราณคดีจึงมุ่งหน้าสู่ดินแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศด้วยจิตใจฮึกเหิมกระตือรือร้น
ทว่าเพิ่งจะเหยียบย่างเข้ามาในอาณาเขต ยังไม่ทันไปถึงจุดหมาย ทั้งคณะก็ต้องเจอกับเรื่องประหลาดอันไม่อาจหาเหตุผลมาอธิบาย ทั้งยังได้พบกับกลุ่มโจรขุดสุสานที่พกพากำลังคนและอาวุธครบมือ เป้าหมายของพวกเขาคือหยกโบราณชิ้นนั้น กุญแจที่จะพาเข้าไปยังเมืองโบราณใต้ดินซึ่งซุกซ่อนสมบัติมหาศาล!

นี่คือการพบกันครั้งแรกระหว่าง ‘เซียวหลัน’ และ ‘เฮ่อยวน’ 
หนึ่งคือนักศึกษาที่มักทำให้คนรู้สึกเหลืออด อีกหนึ่งคือผู้บำเพ็ญเต๋าซึ่งเชี่ยวชาญศาสตร์พยากรณ์
สำหรับเซียวหลัน ภูเขาน้ำแข็งเดินได้ผู้นี้เป็นคนที่น่าหยอกเล่นที่สุดแล้ว 
สำหรับเฮ่อยวน เด็กหนุ่มคือชะตาลิขิตของตน ถ้าเขายังอยู่ ตนจะไม่มีวันหลุดพ้น เขาจึงตั้งใจมาที่นี่เพื่อจะดูอีกฝ่าย‘ตาย’ ให้ดีๆ เสียหน่อย

เรื่องนี้จะเป็นแนวเดินทางศึกษาโบราณคดีของ 'เซียวหลัน' ตอนที่อ่านทำให้รู้สึกได้ถึงว่าลึกลับของเรื่องที่วิทยาศาสตร์ก็ไม่สามารถอธิบายได้ คล้ายๆ กับบันทึกจอมโจรแห่งสุสานแต่ก็ไม่เชิงคล้ายซะทีเดียว เพราะว่าเรื่องราวโบราณคดีต่างๆ นั้นเป็นเรื่องของตัวเซียวหลันที่ถูกหลายสิ่งหลายอย่างดึงดูดให้เขาเข้าไปค้นหาเพราะมีความเกี่ยวข้องกับอดีตชาติของเขา

เรื่องนี้จะแบ่งช่วงหลักๆ เป็นสถานที่ที่เซียวหลันเข้าไปค้นหา แรกเริ่มเกิดจากหยกขาวอันหนึ่ง ที่อาจารย์ของเขาได้มาและด้วยความที่เซียวหลันเป็นลูกรักของอาจารย์ เป็นศิษย์ที่เขาภาคภูมิใจมาก ดังนั้นพวกเขาเลยจะจับกลุ่มกันเพื่อไปศึกษาความเป็นมาของหินนี้ที่เมือง 'หลัวปู้พัว' เขาเล่ากันว่า แต่เดิมเมืองหลัวปู้พัวเป็นเมืองที่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คอยปกปักรักษา หากมีผู้ใดแคว้นใดไปลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วจะต้องดับสิ้น

ฉากของเมืองแรกเป็นทะเลทราย และนั่นเป็นที่ที่ทำให้เซียวเหยาได้เจอกับ 'เฮ่อยวน' แต่ก่อนอื่นต้องเล่าย้อนไปสมัยเด็กของเฮ่อยวนก่อน เพราะว่าเขาเกิดมาพร้อมกับโรคประหลาด รักษาไม่หาย แต่วาสนาดี ได้พบกับอาจารย์ลัทธิเต๋าท่านหนึ่ง ได้กล่าวว่า วิญญาณของมนุษย์แต่เดิมมีสามส่วน แต่เฮ่อยวนกลับไม่มีวิญญาณชีวิต ทำให้เขากลายเป็นแบบนี้ ภายหลังได้อาจารย์ท่านนี้ฝืนลิขิตฟ้าแก้ไข หยิบยืมวิญญาณวิญญาณของ 'ผู้อื่น' ให้กับเฮ่อยวน ทำให้อาจารย์เต๋าคนนั้นต้องแลกชีวิตของตัวเองไป และเฮ่อยวนก็เริ่มศึกษาลัทธิเต๋าตั้งแต่นั้นมา เขาสามารถทำนายชะตา ดูโหงวเฮ้ง และอื่นๆ ได้ นับว่าเป็นคนที่เก่งมาก

และแน่นอนว่าพอเป็นคนเก่ง ก็มักจะมีแต่คนเข้ามาขอให้เขาช่วยดูชะตาชีวิตให้ ช่วยแก้กรรมให้ ช่วยนู้นนี่นั่นหลายอย่าง ซึ่งพวกนั้นเขามองว่ามันทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น เขาจึงมักทำสีหน้าเมยเฉยกับทุกคนตลอด

แต่ด้วยความที่วิญญาณชีวิตของเฮ่อยวนนั้น เป็นวิญญาณของผู้อื่น แล้วดวงชะตาของผู้อื่นนั้น ดันมีความเกี่ยวข้องกับเซียวเหยาตั้งแต่ชาติก่อน และก็เคยมีคนทำนายดวงชะตาของเขาไว้ว่า เขามีชะตาลิขิตหนึ่งที่ไม่อาจฝืน แต่ว่าอีกไม่นาน เซียวเหยาจะตาย ไหนๆ ก็จะตายอยู่ละ ลงทุนรับงานเพื่อไปดูอีกฝ่ยเสียหน่อยจะเป็นไร

จากนี้จะมีหลุดสปอยมาบ้างแล้วนะ เตือนไว้ก่อน ไม่ไหวอย่าฝืน~

แต่ตอนที่ได้เจอตอนแรก เซียวเหยาก็รู้สึกหลงใหลในความหล่อ พุ่งเข้าใส่และจู่โจมด้วยคำพูด แต่ๆๆ ทุกครั้งที่เซียวเหยาพูดมา มันก็เหมือนจะดีแต่กลับกลายเป็นว่าทำให้คนฟังแทบจะหมดความอดทนแล้วพุ่งไปต่อยเซียวเหยาให้ได้เลย! นิสัยของเซียวเหยาจุดนี้แก้ไม่หายจริงๆ ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง เซียวเหยาก็ยังเป็นเซียวเหยาเสมอ

เล่ามาถึงตอนเจอกันครั้งแรก เฮ่อยวนก็ร่ายยาวเกี่ยวกับดวงอาภัพของเซียวเหยาออกมายาวมาก แลบที่ไม่เคยทำมาก่อน ปกติเฮ่อยวนจะได้รับค่าจ้างสำหรับงานของเขาสูงลิ่ว แต่เซียวเหยาได้ดูฟรีๆ แบบนอนสต็อปเลยทีเดียว พอจบชุดหนึ่ง อีกฝ่ายก็ยังคงเงียบ เฮ่อยวนเลยร่ายต่อมาอีกชุดใหญ่ สุดท้ายกลับหมดความอดทนแล้วถามอีกฝ่ายเองว่า นายจะไม่ถามวิธีแก้หน่อยเหรอ ทางด้านคนฟังดันเป็นสายชิลล์ มีชีวิตวันนี้ ก็สนใจวันนี้ เซียวเหยาเลยได้สร้างความประทับใจแรกให้เฮ่อยวนสนใจตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

พวกเขาเดินทางเข้าสู้เมืองหลัวปู้พัวที่เต็มไปด้วยสิ่งลี้ลับและไม่เคยเจอมาก่อน แต่เซียวเหยาก็ไม่เคยท้อ แถมยังมักจะไปช่วยเหลือคนอื่นๆ แม้ว่าพออยู่ในสถานการณ์คับขัน คนอื่นกลับเป็นฝ่ายโยนเซียวเหยาให้ออกไปตายแทนตัวเอง ในส่วนนี้เขาก็ไม่รู้สึกเสียใจ แต่เฮ่อยวนเริ่มปวดประสาทกับอีกฝ่าย จากแรกๆ มานั่งเฝ้าเขาตาย หลังๆ กลับเริ่มช่วยดูแลเซียวเหยาไม่ให้พุ่งเข้าไปตายซะเอง

หลังจากที่จบส่วนแรก ถัดมาก็เป็นเรื่องราวของทะเลสาบผอหยาง ที่มีความลับเกี่ยวกับความเป็นมาของวิญญาณชีวิตที่เฮ่อยวนหยิบยืมมาใช้ รอบนี้เปลี่ยนกลุ่มคณะเดินทาง แต่เรื่องราวก็ยังคงลึกลับและมีการอิงประวัติศาสตร์ของจีนด้วยพอพูดว่าจะได้ไขความลับของวิญญาณชีวิตที่พระเอกหยิบยืมมา ก็แสดงว่า เรื่องของเฮ่อยวนได้ถูกคลี่คลายแล้ว ต่อให้เซียวเหยาไม่ตาย เฮ่อยวนก็จะไม่ได้รับผลกระทบอีก แต่ปัญหาที่คาใจเฮ่อยวน (ผู้คลั่งรัก) ในตอนนี้กลับเป็นเซียวเหยาแล้ว ตัวเองรอดแล้วไง เซียวเหยาตายเขาไม่ยอม! ยังไงเขาก็จะต้องช่วยอีกฝ่ายให้ได้

ถึงตอนนี้ จะได้ไขความลับของวิญญาณเฮ่อยวนนิดหน่อย ว่าแท้จริงแล้วเป็นของใคร แล้วยังได้วิญญาณดิน ซึ่งเป็นอีกส่วนของวิญญาณเพิ่มด้วย (ตอนแรกที่บอกไว้ว่าวิญญาณคนเรามี 3 ส่วน) ทำให้เฮ่อยวนได้รับความทรงจำของเจ้าของวิญญาณในชาติก่อนมา แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ส่งผลต่ออีกฝ่ายเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่คนอื่นรู้สึกว่าเขาดูมีอำนาจ สูงส่งเสียเหลือเกินเพิ่มขึ้นมา

จวบจนมาถึงพาร์ทสุดท้ายที่เป็นสถานที่ต้นเรื่องและบอกเล่าเรื่องราวในอดีตของเซียวเหยาทั้งหมด ในส่วนนี้ก็น่าสนใจมาก สนุกเลยทีเดียว แต่เสียดายที่สั้นไปนิดหน่อย เหมือนจะเล่าสั้นๆ แต่จะพยายามไม่หลุดสปอยล์ให้มาก แต่ถึงอย่างนั้น โปรดจำไว้ว่าเซียวเหยามีสกิลพูดจากวนมือกวนเท้าคนฟังตลอดเวลา ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน เซียวเหยาจะใช้มุมมองของเขานี่แหละ ทำให้คนอื่นเริ่มผ่อนคลาย แต่ว่าไม่ใช่โลกสวยนะ ดีมาดีกลับ ร้ายมาก็ใช่ว่าจะยอมถูกรังแกเสียหน่อย

พออ่านพาร์ทสุดท้าย อยากจะฝากบอกตัวเจ้าตัววิญญาณชีวิตที่พระเอกหยิบยืมมานี่แหละ ตัวต้นเรื่องดีๆ เลย ถ้าเลี้ยงลูก รักลูกให้เท่ากันแต่แรก พวกคำสาปทั้งหลายที่เซียวเหยาได้รับจะไม่ต้องทำให้เขาทรมาน

แต่เพราะเหตุเกิดในวันนั้น เลยทำให้มีเซียวเหยาในวันนี้ เพราะดวงชะตาอาภัพของเขา เขาทำให้เขาไม่คาดหวังว่าจะมีใครที่อยู่กับเขาไปตลอดชีวิต คนรอบข้างล้วนรังเกียจ ขนาดแมวยังไม่อยากอยู่ด้วยเลย อันนี้เฮ่อยวนบอกมา (แต่ความจริงเซียวเหยาอ่ะแหละตัวดี ไปแกล้งแมว มันเลยกลัวต่างหากล่ะ) และด้วยความที่วัยเด็กอาภัพ พ่อแม่และน้องชายตายทิ้งเซียวเหยาไว้คนเดียว เลยหล่อหลอมนิสัยของเขาให้เป็นอย่างทุกวันนี้

ร่ายมาจนถึงตอนนี้ แต่ในที่สุดของเมิ่งก็แต่ง nc หวานๆ ของคู่ตัวเอกออกมาด้วยน้า เฮ่อยวนช่างร้อนแรงจริงๆ เซียวเหยาต้องทนนะลูก

สุดท้ายนี้ต้องขอขอบคุณเจ้าหนุ่ม เสี่ยวไป๋ และเล่อยงหรูมากๆ ที่เข้ามาให้เซียวเหยาได้แกล้งตลอดเวลา พูดแล้วก็สงสารเสี่ยไป๋ตอนที่เขากำลังทำหน้าจริงจัง เป็นห่วงเซียวเหยามากๆ ฉันจะพยายามปกป้องนายให้ดี แล้วความคิดทุกอย่างก็ถูกหยุดไว้ด้วยประโยคของเซียวเหยาที่คิดว่าอีกฝ่ายถ่ายไม่ออก ไม่ยอมปลดทุกข์ หน้าบูดบึ้ง มันไม่ดีนะพวก แล้วก็ร่ายยาวจนเสี่ยวไป๋ปวดขมับจนอยากพุ่งไปต่อยเลย 5555 

ส่วนหรูหรูก็มาในพาร์ททะเลสาบผอหยาง (ชื่อเสี่ยวไป๋ และ หรูหรูล้วนเป็นเซียวเหยาเรียก เราก็ติดมาอีกที ลืมชื่อจริงอีกฝ่ายไปแล้ว ตอนจะพิมพ์ชื่อเฮ่อยวน เราก็อยากพิมพ์ว่า เสี่ยวเฮยตามเซียวเหยา 555 เคยมีคนบอกว่า สกิลการตั้งชื่อของเซียวเหยามันสิ้นคิดมาก เพราะเอาคำว่าเสี่ยวขึ้นต้นแล้วตามด้วยชื่อทันที) กลับมาที่หรูหรูผู้เป็นคุณชายแต่อยู่ดีๆ ดันปิ๊งเซียวเหยา และมักจะคิดอยู่ตลอดการเดินทางว่า 'ฉันแค่เจอเซียวเหยาช้ากว่านายเองนะเฮ่อยวน' 'ทำไมฉันไม่เจอเขาให้เร็วกว่านี้' ตลอดทาง แต่พอเจอสกิลฝีปากเซียวเหยาก็หยุดนิ่งไปทุกราย เป็นการเดินทางที่เต็มไปด้วยอันตรายแต่ก็มีสีสันมากจริงๆ 

แต่พอเดินทางมาจบเรื่อง เราอยากรู้มากว่าสรุปแล้วหยกขาวที่ตามติดเซียวเหยาชิ้นนั้นยังไงกันแน่นะ เราอ่านข้ามไปหรือเปล่าหนอ ถ้าเกิดมีคนอ่านเจอช่วยมาแชร์ด้วยนะคะ ?