นักฟิสิกส์บอกว่าพลังงานของคนที่เรารักไม่ได้หายหรือจากไปตามตัวของเขา ทุกการเคลื่อนไหว ทุกอุณหภูมิที่เขาเคยสร้าง ยังล่องลอยอยู่รอบตัวเราในจักรวาลแห่งนี้ไม่ได้ไปไหน แค่ไม่ได้อยู่ในรูปแบบที่เราคุ้นเคยเท่านั้น



เช่นเดียวกับดาวพลูโต ครั้งหนึ่งที่มันถูกนับเป็นหนึ่งในตัวเอกของจักรวาล เพียงเวลาไม่นานตัวตนของมันก็ค่อย ๆ ถูกลบออกไปจากความทรงจำของใครหลายคน แต่ในความเป็นจริงพลูโตก็ไม่ได้หายไปไหน มันอยู่ตรงนั้นที่เดิมของมัน และมันก็ยังคงหมุนไปรอบ ๆ อย่างที่เคยทำอยู่เหมือนเดิม



บางช่วงขณะมีความแจ่มแจ้งมากยิ่งขึ้นเมื่อเวลาเดินผ่านไป การพบเจอ และลาจากในวันก่อน ๆ เกิดขึ้นเพื่อช่วงเวลานี้

 

ในวันที่เขากลายเป็นดาวพลูโตของผม
ในวันที่ผมกลายเป็นดาวพลูโตของเขา
ในวันที่เรากลายเป็นดาวพลูโตของกันและกัน
ในวันที่การโคจรมาพบกันของเราแทบจะเป็นไปไม่ได้

 

เขามีชีวิตของเขา ผมมีชีวิตของผม เรายังมีหน้าที่ที่ต้องทำต่อไปในฐานะประชากรโลกคนหนึ่ง เป็นจุดเล็ก ๆ บนโลกที่ครั้งหนึ่งการพานพบของเรามันเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย และไม่สำคัญ แต่ ณ ขณะนั้นมันช่างเหมือนฝัน



ในวันหนึ่งกลางฤดูร้อนแสนอบอ้าว ผมก้าวออกมาจากพื้นที่ของตัวเอง เปิดประตูเข้าไปในร้านกาแฟยอดนิยม ผมลองดื่มอเมริกาโนเป็นครั้งแรก และก็ค้นพบว่ามันไม่อร่อย แล้วก็ขมเป็นบ้า



ซอยองโฮดื่มเข้าไปได้อย่างไรกัน



เป็นอย่างที่นักฟิสิกส์คนนั้นกล่าว ทุกอย่างของเขาถูกบันทึกไว้ในใจของผม

 

เสียงของเขา
ท่าทางของเขา
กลิ่นอายของเขา