(รูปภาพจาก freeclubblog.wordpress.com )

ความรู้สึกแรก จนถึงอ่านจบคือ ผูกเรื่องได้ดี อ่านแล้วขมวดคิ้วตาม ไม่ใช่แค่นั้น การใช้จังหวะในการเล่าเรื่องก็แปลก แปลกกว่าที่เคยอ่าน เช่น พออ่านถึงช่วงของคนๆ หนึ่ง แล้วก็ตัดไปห้วนๆ ไปเล่าเรื่องมุมอื่น เล่าได้ไม่เท่าไหร่ก็ตัดไปมุมของอีกคน เป็นแบบนี้หลายครั้งจนคนอ่านลืมแล้ววกกลับมา หลายครั้งที่โผล่ไปเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในอนาคต แล้ววนกลับมาเรื่องในจุดเริ่มต้น เหมือนนั่งรถไฟเหาะขึ้นสูงอยู่ดีๆ แล้วลืมตาอีกทีกลับมาอยู่พื้นดิน ทั้งๆ ที่ตอนอยู่บนรถไฟเหาะเราลืมไปแล้วว่าพื้นดินเป็นยังไง 

ถามว่าชอบไหม ชอบค่ะ 

ตอนจบไม่ได้เล่าว่าตกลงปีศาจจริงๆ คือใคร หรืออะไร คือปีศาจ จบไม่ค่อยเคลียร์ แต่กลับมองเห็นเรื่องราวของสมัยก่อนเกี่ยวกับศาสนาที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนในยุคนั้นเกือบ 80% ความเชื่อ การใช้ชีวิต พิธีกรรม  เนื้อเรื่องจริงๆ มีแค่ 120 กว่าหน้า ที่เหลือเป็นประวัตินักเขียน แต่ก็ไม่แพ้กัน

ให้ 8/10 นะ