‘’คนเราทะลาะกันทำไมวะ แล้วเวลามีคนไม่นอกใจทำไมกลายเป็นเรื่องที่ต้องโชคดี ทั้งๆการไม่นอกใจก็คือการให้เกียรติพื้นฐานด้วยซ้ำ แล้วทำไมไม่ค่อยมีใครอยู่กับเรานานๆ’’
‘’ เราไม่เคยงอแงกับใครเลยนะ ไม่มีเวลาก็เข้าใจ อยากทำไรทำ อยากไปกับเพื่อนก็ไป ไม่ระแวง ไม่เช็คโทรศัพท์’’
‘’ไม่เช็คโทรศัพท์ แต่ถ้าเห็นคนมาเจ๊าะแจ๊ะเค้า เธอก็จดชื่อไว้ในใจอะนะ’’
“ก็หวง แต่จัดการตัวเองไง ไม่งี่เง่า แต่ก็ชอบมารู้ทีหลังว่าคนที่สงสัยคือคนที่เขาแอบคุยกันจริงๆทุกทึ”
“มันน่าเบื่อมั้ง ความสัมพันธ์เรียบๆน่ะ ต้องทะเลาะกันบ้าง เพิ่มสีสัน เพิ่มความลำบาก คราวหน้าถ้ามีอีก ก็วีนไปสิ จะเก็บไว้ทำไม เหมือนที่เธอชอบด่าคนในอินเตอร์เนตน่ะ”
“โห แค่ต้องทำมาหาแดกให้มีชีวิตได้ในเมืองที่ค่าครองชีพสูงแต่เงินเดือนต่ำเตี้ยเรี่ยดินนี่ก็ลำบากแล้วมั้ย แล้วเราด่าคนจริงๆคนที่แคร์ได้ที่ไหน”
“เรื่องรักกับชีวิตทั่วไปก็แยกกันมั้ง’’
“แปลกจัง”
“เธอก็สงสัย ขัดใจทุกอย่างนั่นแหละ ที่เขียนงานเยอะๆก็เพราะไม่มีใครฟังเธอแล้ว
เก็บไว้บ้าง คนเขางงหมดว่าคิดยังไงกันแน่”
“แล้วตอนนั้น เธอชอบเรามั้ย เราเป็นไง’’
“เธอโมโหร้าย พูดจาไม่รู้เรื่อง ชอบทำเสียงงุ้งงิ้งคิดว่าน่ารัก แต่มันฟังไม่รู้เรื่อง เราฟังไม่เข้าใจ พิมพ์คุยก็ผิดๆเพี้ยนๆ ผีเข้าผีออก น่ารำคาญ แต่ก็เคยชอบเธอที่สุดในความสัมพันธ์อยู่ดี เพราะความไม่วอแวของเธอ และก็เกลียดเหมือนกัน เพราะมึงไม่สนใจกูเลย นั่นแหละปัญหาของเธอ ถ้าสังสัยว่าทำไมอยู่กับใครไม่ได้นานๆน่ะนะ ‘’
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in