ฉันรักโตเกียว...เพราะโตเกียวให้ฟรีวีซ่า (ล้อเล่น...แต่ก็มีส่วนจริง)
ถามว่าทำไมถึงรักโตเกียว...
แน่นอนว่าไม่ได้รักโตเกียวเพราะชอบกินขนมโตเกียว (วนไปวนมาไม่จบไม่สิ้นกับมุกห้าบาทสิบบาท) หรือไม่ได้อินกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นมากมายขนาดนั้นในวัยเยาว์ เราไม่ชอบอ่านหรือดูการ์ตูนมังงะ แถมสมัยก่อนเพลงเจป๊อปหรือเจร็อคเราก็ยังเฉยๆ (เว้นอูทาดะ ฮิคารุไว้คนนึง ผู้หญิงอะไรทำเพลงเท่ชะมัด It's automatic...)
แต่ความรักโตเกียวเกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อได้ดูหนังเรื่อง Lost in Translation ของ Sophia Coppola สมัยนั้นจำได้ว่า 1. หนังเอื่อยจนเกือบจะหลับ 2. โตเกียวเป็นเมืองที่เง้าเหงา (คนอเมริกันสองคนถึงได้มาเจอกันและเกิดเป็นความรักหวานขมท่ามกลางความวุ่นวายของโตเกียวที่เป็นฉากหลัง)
อีกเรื่องที่เราประทับใจโตเกียวมากก็คือพลังงานของโตเกียวที่มันระเบิดใส่หน้าเราทุกครั้งที่เราได้เห็นความวุ่นวายของคนที่มารวมกันอยู่ในพื้นที่เล็กๆ หายใจเอาอากาศเมืองเข้าไปด้วยกัน แบ่งพื้นที่ในอากาศผ่านรถไฟใต้ดินที่แน่นยิ่งกว่าปลาซาร์ดีนตราสามแม่ครัวพร้อมกับภาพจำที่เห็นพนักงานดันคนเข้ารถไฟ เมื่อเทียบกับบีทีเอสที่พวกเรารอชิวๆ เมื่อขบวนดูจะ "แน่น" ไปเสียแล้ว
พอได้ไปโตเกียวครั้งแรกเมื่อแปดปีก่อน โตเกียวไม่ทำให้เราผิดหวังจริงๆ เพราะพลังงานของโตเกียวอัดแน่นอยู่ในมวลอากาศเต็มไปหมด ป้ายโฆษณาที่สีสันแสบตาในย่านชินจูกุ คนที่เบียดเสียดกันอยู่ในรถไฟเจอาร์ในช่วงเร่งด่วนหรือผู้คนที่เดินขวักไขว่และพร้อมจะชนเราชาวไทยที่เดินทอดน่องในสถานีรถไฟด้วยความตกตะลึงพรึงเพริดกับสถานการณ์ตรงหน้าก็ทำให้เราเกือบจะสำลักพลังงานนั้นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
แต่ก็น่าแปลกเช่นกันที่มนุษย์โตเกียวต่างก็ใช้ชีวิตเสมือนมีโลกส่วนตัวซ้อนทับกันอยู่อีกชั้น แม้ผู้คนจะเดินขวักไขว่ไปมา แต่สิ่งที่ฉันสัมผัสได้ก็คือโลกของคนเป็นหมื่นเป็นพันที่ลอยละล่องอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายนั้น ภาพคนที่นั่งจดจ่ออยู่กับหนังสือหรือโทรศัพท์มือถือตรงหน้าในขบวนรถไฟเป็นภาพจำที่เห็นจนชินเมื่อขึ้นรถแม้ว่าจะเป็นช่วงที่คนแน่นแค่ไหนก็ทำให้ฉันคิดว่าในความวุ่นวายนั้น มนุษย์โตเกียวก็แสวงความเงียบสงบในความวุ่นวายได้อย่างน่าอัศจรรย์..
ช่างเป็นภาพที่ย้อนแย้งกันจริงๆ
นี่ยังไม่นับว่าในหลายมุมของโตเกียวคือมุมของผู้รักความสงบอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะเป็นสวนสาธารณะต่างๆ มุมสวยๆ อย่างโอไดบะในยามพระอาทิตย์ตกที่ไม่ต้องมีคู่ก็รู้สึกโรแมนติคได้ หรือแม้กระทั่งร้านกาแฟดีๆ ที่เราสามารถใช้เวลาค่อยๆ จิบกาแฟรสอร่อยพร้อมกับเฝ้ามองความวุ่นวายก็ทำให้เราแสวงหาความสงบได้ไม่ยากนัก
โตเกียวมีความวุ่นวายแต่โตเกียวก็ให้ความสงบในความวุ่นวายนั้นได้ด้วย...
ก็ไม่น่าแปลกใจที่ทำไมจุดหมายปลายทางในการเดินทางของเรามักจะเป็นโตเกียว...เมืองที่ให้ทั้งพลังงานอันเหลือล้นและให้ความสงบในเวลาเดียวกัน...จนไปโตเกียวมาแล้วห้าหกครั้งก็ยังไม่เคยเบื่อ
ก็เพราะเราไม่ได้ไปเที่ยว...
แต่ไปทำ factory settings ต่างหากล่ะ!!!
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in