ทุกอย่างกลายเป็นอดีต ไม่มีอะไรที่คงอยู่ตลอดไป ทั้งความทุกข์อย่างที่สุด
เศร้าที่สุด หรือยินดีที่สุด.....
#วันนี้ในอดีต คือฟีเจอร์หนึ่งของเฟสบุคที่ทำหน้าที่เสมือนไทม์แมชชีน เหมือนกล่องบรรจุความทรงจำที่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกในวันเดียวกัน ของทุกๆปี
มันน่าตกใจจริงๆนั่นแหละ ที่วันเดียวกันแต่ต่างกาล ต่างความรู้สึก ต่างสถานที่ ไม่ก็อาจจะต่างสถานะ แตกต่างกันได้อย่างชวนพิศวง บางปีก็ร้องไห้แทบขาดใจ บางปีดูมีความสุขเหมือนได้ครอบครองโลกทั้งใบ แต่ความจริงแท้หนึ่งเดียวที่ฉันพบคือ ทุกอย่างกลายเป็นอดีต ไม่มีอะไรที่จะคงอยู่ตลอดไป ไม่ว่าเป็นความทุกข์อย่างที่สุด เศร้าที่สุด หรือยินดีที่สุด
ทว่าเมื่อฉันได้ทบทวนความทุกข์ที่ผ่านมาของตัวเอง ฉันค้นพบบางอย่างที่น่าแปลกใจ ฉันได้ค้นพบกลไกการเยียวยาก้าวผ่านความทุกข์ต่างๆของตัวเอง ทุกครั้งที่มีเรื่องราวทุกข์ใจ มีอุปสรรคที่ดูใหญ่เกินกว่าตัวฉันเข้ามา แปลกมากที่ฉันผ่านพ้นมันมาได้ด้วยการเขียนข้อความขนาดยาวบ้าง สั้นบ้าง
เพื่อเยียวยาจิตใจ และให้กำลังใจกับตัวเอง และหนึ่งในความเรียงสั้นๆที่ฉันอยากส่งต่อกำลังใจ
ฉันค้นพบว่าอุปสรรค ทำให้เราได้เร
ียนรู้และเติบโต
ฉันค้นพบว่าอุปสรรค
คือแบบทดสอบที่ให้ทำเราเข้มแข็ง
เหมือนกับความเข้มแข็ง
ความแข็งแกร่งของต้นไม้ใหญ่
ต้องผ่านแรงลม พายุฝน
สละแม้กระทั่งการปลิดใบของตนเองให้ร่วงหล่น
สักวันฉันจะเติบโต....
เฉกเช่นเดียวกับไม้ใหญ่ที่แผ่นกิ่งก้าน ทนแดดทนฝน แรงลมที่โหมกระหน่ำ
ที่สุดแล้ว...กำลังใจที่ดีที่สุดไม่ได้มาจากหนังสือหรือความเรียงชิ้นไหน
หากแต่เกิดจากการโอบกอดและเยียวยาหัวใจด้วยสองมือของเราเอง......
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in