สายตาสะดุดกับหนังสือเล่มเล็กๆกระทััดรัดเล่มนึง 'เราจะมีชีวิตที่ดี' มองเลื่อนลงมา ภาณุมาศ ทองธนากุล

อ่า..ใบพัดนี่เอง คราวก่อนเราอ่านเรื่อง นี่คือสิ่งสำคัญ ยอมรับว่าชอบภาษาการเขียน การเล่าเรื่องของคุณใบพัดมาก เป็นภาษาที่เหมือนผู้เขียนกับผู้อ่านเป็นเพื่อนกันมาสักสิบปี อารมณ์เหมือน เพื่อนมาเล่า มาบ่น มาเตือน มาสอน การใช้ชีวิตให้ฟัง มันดูสมูทและลื่นไหลมาก 

'เราจะมีชีวิตที่ดี' เป็นผลงานเล่มต่อจาก 'การลาออกครั้งสุดท้าย' 

ถ้าคนไม่เคยอ่านมาก่อนอาจจะมีงงๆบ้างอย่างเช่นเรา แต่ก็พอเข้าใจเรื่องได้ว่า 

คุณใบพัดถูกใครๆเรียกว่า 'ไอ้ขี้ลาออก' เพราะเขาลาออกจากงานบ่อยเหลือเกิน 

เหตุผลเพราะไม่ชอบระบบ อยากจะมีชีวิตที่เป็นอิสระ 

การทำงานโดยไม่มีเวลาว่างเหลือเลยคือสิ่งที่เขาไม่ต้องการ รวมทั้งสุขภาพย่ำแย่ลง 

ไม่มีเวลาดูแลตัวเองและคนในครอบครัว 

ในเมื่อมันไม่ความสุขแล้วทำไมเราจะต้องพาตัวเองไปอยู่ในกรอบแบบนั้น ลาออกซะดีกว่า

เขาเลือกใช้ชีวิตในแบบที่เขาอยากจะเป็น ตื่นสายได้ กิน กลับมานอนกลางวันต่อ ดูกล้วยไม้ อ่านหนังสือ 

เล่นเกม สบายอะไรอย่างนี้ ความคิดของคุณใบพัดเหมือนเรามาก เกลียดระบบ ไม่ชอบ ไม่อยากอยู่

เราไม่ชอบทำงานบริษัท เราชอบอยู่บ้าน 

เราไม่ชอบนั่งทำงานบนโต๊ะที่แบ่งเป็นคอกๆ เราชอบโต๊ะอ่านหนังสือที่บ้านมากกว่า

เราไม่ชอบชีวิตที่เร่งรีบของมนุษย์เงินเดือน เราอยากอยู่บ้านสบายๆอยากตื่นตอนไหนก็ตื่น 

อยากทำอะไรก็ทำ ไม่อยากทำอะไรก็ไม่ทำ เราชอบสั่งตัวเองมากกว่าให้คนอื่นมาสั่ง 

แต่ก็นั้นแหละ...ชีวิตคนเราไม่ได้แสนสบาย หรือเป็นอย่างที่ใจเราคิดซะทุกอย่าง 

คนทุกคนไม่เหมือนกัน มุมมองแต่ละคนก็ย่อมต่างกัน 

เราและคุณใบพัดอาจะมีความคิดที่เหมือนกัน ไม่ชอบระบบ รักอิสระ 

แต่บางคนเขาก็มีความสุขในแบบชีวิตที่เขาเป็นอย่างเช่นคุณมุ 

เส้นทางการมีชีวิตที่ดีของแต่ละคนจีงมีรูปแบบเฉพาะตัวไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน

ลองมองชีวิตที่เป็นอยู่ของตัวเองว่าตอนนี้แล้วถามตัวเองดูว่ามันคือชีวิตที่ดีแล้วหรือยัง
เรามีความสุขกับชีวิตแบบนี้หรือไม่ 

หนังสือของคุณใบพัดก็ยังคงบอกในสิ่งที่เราไม่รู้หลายๆเรื่อง สอนอะไรเราหลายๆอย่าง 

อ๋อ..ที่สำคัญหน้าสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้ มันก็สอนให้เรากลายเป็นคนขี้อิจฉาไปซะอย่างนั้น ฮ่าๆ