กะว่าการมาทำงานในโรงหนังจะเป็นการได้ดูหนังเข้าใหม่ฟรีๆ

กลับกลายเป็นว่าไม่ได้ดูเฉย

ทำงานมาครึ่งเดือนยังไม่ได้ดูเลยสักเรื่องเดียว

จริงๆ เจ้านายก็บอกให้ดูได้นะ แต่คือว่าไม่รู้จะดูรอบไหน

เกรงใจน้องหน้านิ่งเพื่อนร่วมงานด้วย

ประมาณว่าถ้าเราไปดูหนัง เขาก็ต้องทำงานสองอย่าง

คือทั้งที่หน้า Box Office และซุ้มข้าวโพดคั่วร้อนๆ จ้า

แต่เฮ้ย รอบที่ไปดูก็เป็นรอบที่คนไม่เยอะนี่ ทำไมฉันไปดูไม่ได้ล่ะหือ?

เอาเถอะ สักวันคงมีโอกาสได้ดู

งานที่ทำอยู่นี้ไม่ให้ความรู้สึกว่าเป็นการทำงานเลย

คือการตื่นเช้าขึ้นมาก็ไม่ได้รู้สึกทุกข์ทรมานเท่างานที่เก่า

กลับรู้สึกอยากออกมาทำงาน ไม่ได้รู้สึกว่าอยากหยุดนานๆ หรือท้อแท้ในอะไร

งี้ก็เท่ากับว่างานนี้มันดีอะสิ

เรามีความสุขกับงาน

เพื่อนร่วมงานดี (อันนี้ไม่แน่ใจ)

หัวหน้าดี (งานดี :P)

เสียอย่างเดียว คือเงินไม่ดี

พูดถึงเรื่อเงิน คือได้เงินเป็นรายวันเป็นค่าจ้างที่เหมือนว่าจะไม่ได้จ้างมาทำอะไรอันน้อยนิด

แต่นี่คือวันนึงกูกินเครปแผ่นละ 50 บาท

กินข้าวราดแกงเบๆ อีก 50 บาท

คือค่าจ้างกูนี่ก็จะหมดแล้ว

แต่พอเห็นรายได้ของโรงในวันธรรมดา นี่ก็รู้สึกเกรงใจจนอยากทำงานให้ฟรีๆ

เราไม่อยากจะคิดถึงเรื่องเงิน

แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่รายล้อมตัวเราอยู่มันมีแต่เรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง

ไม่คิดถึงเรื่องเงินเมื่อทำงานก็ดูตอแหลไป

ถ้ายังใช้รอยยิ้มซื้อกับข้าวกินไม่ได้

เอาเป็นว่าตอนนี้มีความสุขกับการมาทำงานอะ

ไม่อยากเชื่อว่าจะมี moment เกิดขึ้นในชีวิต

และตอนนี้ก็เจอคนรู้จักเยอะมาก

อยากจะกรีดร้องเป็นภาษาฝรั่งเศสสำเนียงป้าอูแปร์ผสมกับโดลองด์พร้อมๆ กัน