*** นิยายทั้งหมดนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้นนะคะ ***

"พี่ลิเลีย!!! ผมขอแซนวิชเพิ่มอีกฮะ!!!" 

"พี่ลิเลีย!!! ขอน้ำส้มเพิ่มค่ะ!!!"  

"เฮ้!!! ลิเลีย!!! เห็นสเก็ตบอร์ดผมปะ" 

พอโลกหมุนให้เราดวงอาทิตย์สาดส่อง  เสีงของคนในบ้านก็เรียกหาฉันเหมือนทุกๆวัน ยังกับนาฬิกาปลุกไม่มีผิด   ในแต่ละเช้าฉันจะตื่นเป็นคนแรกและจัดเตรียมอาหารเช้าให้กับคน ที่จะต้องออกไปข้างนอกเสมอ ไม่มีเช้าไหนที่จะเงียบเลย ถึงแม้อาหารจะไม่เหมือนกัน แต่สิ่งที่พวกเขาต้องการให้ฉันทำให้ก็จะคล้ายๆกัน   

สวัสดี  ฉันชื่อ  ลิเลีย ยาดา อายุ 27 ฉันเป็นลูกครึ่งไทย-ออสเตรเลีย แม่ของฉันเสียไปตั้งแต่ อายุ15 และพ่อของฉันแต่งานใหม่กับ คุณป้าที่มีลูกติด 5 คน   

คนแรก - ไฮค์  เลคแฮน  เขาย้ายออกไปใช้ชีวิตคนเดียวตั้งหลายปีแล้ว เขาเคยแวะมาหาครอบครัวบ้างเลยมีโอกาศได้พูดคุยกัน

คนที่ 2  - เฮกเตอร์ เลคแฮน  เขาก็ย้ายออกไปใช้ชีวิตคนเดียวตอนไหนไม่รู้เหมือนกัน ฉันย้ายมาก็ไม่เจอเขาแล้ว คนในบ้านบอกว่าเขาไม่ค่อยติดต่อมาเท่าไหร่  

คนที่ 3 -  แฮรี่  เลคเฮน  เด็กชายวัยรุ่นไฮน์สคูล ที่ชอบทำของหาย และจำไม่ค่อยได้ว่าตัวเองเอาไปไว้ที่ไหน มีเพื่อนมากมาย ชอบทำกิจกรรมสนุกเสมอ 

คนที่ 4 - เด็กน้อย 6 ขวบ แฝดชาย ชื่อ เฮ็นรี่ เลคแฮน  

คนที่ 5 -เด็กน้อย 6 ขวบ  แฝดหญิง ชื่อ ฮานา เลคแฮน 

                       ส่วนฉันถ้าตามอายุแล้ว ฉันอยู่ต่อจากเฮกเตอร์หละนะ ฉันทำงานตำแหน่ง Software Engineer บริษัทเล็กๆ ในออสเตรเลีย ที่สามารถทำงานที่บ้านได้ ฉันเลยต้องมีหน้าที่จัดการเรื่องของคนที่ต้องออกไปข้างนอก การเตรียมอาหาร ทำความสะอาดทุกๆห้อง ในอาร์พาร์ทเม้นรูหนูนี่ มาตลอด ฉันไม่มีห้องเป็นของตัวเอง เพราะจำนวนห้องไม่พอ เตียงของฉันก็คือเจ้าโซฟา เล็กๆตัวนี้ มาตลอด 3ปี หละนะ  

ชีวิตประจำวันของฉันก็ไม่ได้พิเศษอะไร.....ตื่นเช้า....ดูแลคนอื่น...ทำงาน.....กินข้าว...นอน 

                       แต่หลังจากมื้อเย็น ฉันก็มีเวลาส่วนตัวก่อนจะนอน 3 ชม. คนในบ้านฉันมักจะเข้าไปในห้องของตัวเองแล้วก็ใช้เวลาของตัวเอง ฉันก็เหมือนกันฉันมีเวลาที่จะตะลุยโซเชียล โดยเฉพาะยูทูป ฉันมักจะชอบฟังเพลง ดูคนแคสเกมส์ ดูคลิปตลกๆของคนแคสเกมส์ มาวันนึงฉันเกิดเบื่อขึ้นมาไม่มีอะไรจะดู ฉันก็ไม่ค่อยจะติดพวกซีรี่ย์สักเท่าไหร่ เพราะพวกมันอัพเดทช้า พอฉันได้รู้จักกับ วีทูปเบอร์ ก็ทำให้โลกฉันน่าเบื่อน้อยลง พวกเค้าก็เหมือน ยูทูปเบอร์ แต่พวกเขาที่ตัวละครที่แทนพวกเขาให้เหมือนกับว่าเราเห็นหน้าของพวกเค้า วีทูปเบอร์ส่วนใหญ่มีเป้าหมายสร้างความสนุกและความสุขให้กับคนดู  แล้วพวกเขาก็มีกิจกรรมที่ทำต่างกัน บางคนชอบร้องเพลง บางคนชอบสตรีมเกมส์ บางคนชอบคุยเอามากๆ พวกเขามีความสามารถที่หลากหลายและเก่งมากๆด้วย  

             บางครั้งฉันมักจะเปิดฟังพวกเขาในระหว่าทำงาน...ทำงานบ้าน...หรือแม้แต่ออกไปข้างนอก ทำให้ฉันไม่รู้สึกเหงาเวลาต้องทำงานอยู่ที่บ้าน พวกเขามีระบบแฟนคลับ และการสมัครสมาชิกเพื่อสนับสนุนพวกเขา เป็นสังคมออนไลนที่น่าสนใจจริงๆ 

             แต่ฉันไม่มีเงินพอที่จะสนับสนุนพวกเขารายเดือนเลย เพราะฉันกำลังเก็บเงินหาซื้อบ้าน หรือห้องดีๆสักตึกเพื่อย้ายออกไป ฉันรู้สึกเบื่อเต็มที ถึงแม้จะอดทนมาตลอดแต่ ไม่มีฉันพวกเขาก็อยู่กันได้ ฉันคุยเรื่องนี้กับทุกคนแล้ว พวกเขาโอเค เพราะพ่อของฉันจะทำแทน แต่ว่านี่ก็ผ่านมา 5 เดือนแล้วฉันยังหาที่อยู่ใหม่โอเคไม่ได้เลย ฉันไม่มีปัญญาซื้อบ้านหรอก แต่ห้องเช่าที่ฉันสนใจกลับขึ้นราคา และยังรีโนเวทไม่เสร็จ กินระยะเวลานานเกินไปจนตอนนี้ฉัน...เหนื่อยไปซะทุกอย่างแล้วจริงๆ  ลิเลีย ...ลิเลีย...ลิเลีย

"ลิเลีย!!" 

"โอ้ว!!  เคร้ง!!!" มีดปอกผลไม้ในมือฉันตกลงกระทบกับจาน ทำให้ฉันได้สติคืนมา 

"โอ้ว ลูกโอเคไหม พ่อ....เรียกอยู่นาน" 

"เอ่อ.......ค่ะ มีอะไรรึเปล่า" 

"พ่ออยากจะคุยเรื่อง....ที่อยู่ของลูกสักหน่อย  พ่อรู้ดีว่าลูกกำลังลำบากใจกับเรื่องนี้ จริงๆแล้วพ่อมีทางเลือกให้ พ่อว่ามันอาจจะอึดอัดในช่วงแรก แต่ลูกจะได้อยู่แบบสบายแน่ๆ ลูกสนใจไปอยู่บ้านกับ เฮกเตอร์ไหม ลิเลีย" 

"บ้าน....เฮกเตอร์? " เหรอ!?