สำหรับบางคนการอ่านหนังสือ 80 เล่มภายในเวลาหนึ่งปี อาจเป็นเรื่องปกติหรืออาจน้อยเกินไปด้วยซ้ำ
แต่สำหรับคนที่แตะหนังสือปีนึงไม่ถึง 3 เล่ม มันเป็นอะไรที่คาดไม่ถึงกับตัวเองจริงๆ

หนังสือที่อ่านนั้นมีทั้งหนังสือการ์ตูนเบาสมอง นิยาย/นวนิยาย ทั้งงานเขียนทั่วไปหรืองานซีไรต์ต่างๆ
เรียกว่าอ่านตั้งแต่นิยายรักน้ำเน่า นิยายแฟนตาซี ไปจนนิยายแนวบู๊ฆ่ารันฟันแทงก็อ่าน
และที่อ่านแล้วมีความรู้ไปประดับสมองแน่ๆ อย่างพวก หนังสือจิตวิทยา ประวัติศาสตร์ อัตชีวประวัติ
สารคดี แนวทางการใช้ชีวิต หนังสือหมอก็อ่าน(ตอนนั้นก็งงตัวเองนะ ว่าอ่านทำไมวะ 55555)
คือเรียกง่ายๆ ว่าก็อ่านหมดนั่นแหละ แต่ทั้งหมดนั่นก็เป็นหนังสือที่ตัวเราสนใจนะ
ไม่ใช่สักแต่ว่าอ่านๆ ไปให้จำนวนหนังสือมันเพิ่มขึ้น ไม่ใช่แบบนั้น
หนังสือแต่ละเล่มที่อ่าน เนื้อหาของมันต้องทำให้เรารู้สึกว่าอ่านแล้วมันน่าเปิดอ่านต่อไปเรื่อยๆ
(แม้จะเป็นหนังสือหมอ ที่อ่านแล้วโคตรจะไม่เข้าใจศัพท์ แต่มันก็มีความอยากรู้ไง?)
ไม่ใช่ว่าหนังสือที่ซื้อมา พอเปิดอ่านไปไม่กี่หน้า หรือไม่กี่บท ก็วางก็เก็บขึ้นหิ้ง
แต่ถามว่ามีไหม สำหรับหนังสือที่พออ่านไปแล้วรู้สึกเริ่มไม่ถูกจริตกับที่ตัวเองชอบ มันก็มีอยู่แล้ว
หากแต่ก็คิดอีกแง่ว่า ในเมื่อมันไม่ถูกจริต ก็หาเหตุผลให้ตัวเองสิว่าไม่ถูกจริตกับหนังสือเล่มนี้เพราะอะไร
หาเหตุผลจากการอ่านไปจนจบเล่ม และพอรู้ว่าไม่ชอบเล่มนี้เพราะอะไร สิ่งที่เราจะได้ตามมาคือ
ข้อคิดและมุมมองที่ต่างออกไปจากมุมมองของเรา เอาง่ายๆ คือ ให้คิดว่าหนังสือมันก็เหมือนกับคน
ทุกเล่มก็ต่างกันออกไป ไม่มีเล่มไหนเหมือนกัน และเราไม่มีทางชอบหนังสือทุกเล่มได้
หากแต่เราสามารถเรียนรู้จากหนังสือทุกเล่มได้ และเมื่อเรียนรู้จากมันแล้ว
ก็เอาสิ่งที่ได้มาเนี่ยแหละสอนตัวเอง และปรับมุมมองต่างๆ ที่เราเคยมีให้กว้างขึ้น
เมื่อมุมมองที่เคยมีกว้างขึ้น เราจะเปิดรับอะไรต่างๆ เข้ามาในชีวิตได้เยอะขึ้นกว่าเดิม
และที่สำคัญ มันจะทำให้เราโตขึ้นกว่าเดิมด้วย


หลังจากที่อ่านหนังสือมาปีนึง มันมีความรู้สึกว่าเราได้เปิดโลกอีกโลกนึงให้กับตัวเอง
เมื่อก่อนเป็นคนชอบดูหนังมาก(ทุกวันนี้ก็ยังชอบดูอยู่)
หากแต่หนังเรื่องไหนที่สร้างมาจากหนังสือ และหนังสือเล่มนั้นมีวางขาย

เราก็จะตามหาหนังสือเรื่องนั้นๆ มาอ่านอีกรอบ

และผลลัพธ์ที่ได้จากการอ่านหนังสือมันต่างกันอย่างสิ้นเชิงจากการดูหนัง
อย่างน้อยรายละเอียดยิบย่อยที่หนังไม่สามารถหยิบออกมาถ่ายทอดให้เราเห็นได้
ตัวหนังสือที่เราอ่าน มันทำให้เราเห็นรายละเอียดตรงนั้นได้อย่างชัดเจน

พวกหนังสือแนวจิตวิทยา นี่สรุปเป็นหนังสือแนวที่ชอบที่สุดเลย
ไม่จำเป็นต้องเป็นหนังสือที่เขียนถึงหลักจิตวิทยาโดยตรง
หากแต่นิยายบางเรื่อง ที่ใช้หลักจิตวิทยาเข้ามามีบทบบาทในเนื้อหา
นี่ก็อ่านจนจบ แล้วรู้สึกว่าจิตวิทยามันค่อนข้างมีประโยชน์มากในการใช้ชีวิตเราเลยนะ

พวกนิยายรักน้ำเน่าบางเรื่องที่อ่าน ก็ไม่ใช่ว่ามันจะไม่ให้อะไรกับเราเลย
บางครั้งนิยายพวกนี้ทำให้เราเห็นมุมมองเรื่องความรัก มุมมองการใช้ชีวิต
มุมมองความคิด มุมมองในเรื่องต่างๆ ในอีกหลายๆ แง่มุมที่เราไม่เคยรู้


ไม่รู้นะ ส่วนตัวคิดว่าการอ่านหนังสือมันไม่เสียเวลาไปเปล่าประโยชน์
ต่อให้หนังสือเล่มที่คุณอ่านจะเป็นนิยายรักน้ำเน่า หรือหนังสือการ์ตูนก็ตาม
อย่างน้อยถ้าการ์ตูนเรื่องนั้นเป็นการ์ตูนที่แฝงหลักข้อคิดเอาไว้ คุณได้ประโยชน์จากมันชัวร์ๆ
หรือแม้ว่ามันจะเป็นหนังสือที่ไม่มีสาระอะไรเลย ซึ่งหนังสือแบบนี้มันมีนะ
หากแต่สิ่งที่คุณจะได้รับจากการอ่านหนังสือเล่มนั้นคือ คุณจะมีช่วงเวลาที่คุณไม่ต้องคิดอะไรเลย
และนั่นมันจะเป็นช่วงเวลาที่คุณสบายใจที่สุด

'หนังสือ' มันให้อะไรมากกว่าที่คิดจริงๆ นะ
ทุกวันนี้เรากลายเป็นคนติดหนังสือไปแล้วโดยปริยาย
และไม่คิดจะเลิกติดมันด้วย

___

นึกเล่า | #01 'การเปลี่ยนแปลงของคนที่อ่านหนังสือ ปีนึงไม่ถึงสามเล่ม'
01:37 am | August 28, 2016