Note: I’m sorry it’s not gay. I can’t make other women characters as hot as Charlie and I regret it terribly.

พริมลืมตาขึ้น บรรยากาศรอบข้างดูคุ้นเคยไม่เหมือนกับห้องนอนแขกที่บ้านของพ่อแม่ลาคแลน ผ้าม่านสีเขียวอ่อนเผยอเล็กน้อย แสงแดดส่องผ่านเข้ามารำไร กลิ่นหอมของดอกซ่อนกลิ่นตลบอบอวล ใครบางคนแอบเอามาใส่ไว้ในแจกันบนโต๊ะข้างเตียงของพริม บรรยากาศหอมหวานชวนให้พริมรู้สึกผ่อนคลาย ไม่รับรู้ถึงเวลาและสถานที่ พรุ่งนี้เช้าเธอจะไปเดินป่ากับลาคแลนและครอบครัวนี่นา หรือนี่จะเป็นความฝัน

พริมไม่ค่อยมีเวลาตอนเช้าอยู่กับตัวเองมากนัก ช่วงเวลาอ้อยอิ่งตอนเช้าเป็นเวลาที่เธอชอบสัมผัสตัวเองมากที่สุด นิ้วมือของพริมแตะที่ชายโครงของตนเอง แล้วไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆ ถึงขอบกางเกงใน ชั่วอึดใจพริมลังเล เกิดความรู้สึกเหมือนถูกแอบมอง พริมหลับตาถือคติถ้าฉันไม่เห็นใครก็ไม่มีใครเห็นฉัน ระหว่างที่นิ้วเริ่มไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆ มือที่ไม่คุ้นเคยเอื้อมมาแตะที่หลังมือของพริม พริมลืมตาตื่นขึ้นด้วยความตกใจ ภาพเบื้องหน้าคือชาลีในร่างคนนั่งอยู่ข้างเตียงของเธอ มือนึงแตะที่หลังมือของพริมที่อยู่ต่ำลงไป อีกมือหยิบดอกซ่อนกลิ่นที่โต๊ะข้างเตียงขึ้นมาดม

“ชอบไหม ดอกซ่อนกลิ่น” ชาลีถาม

พริมยังคงงุนงงกับภาพตรงหน้า

“นี่คือความฝันหรอ” พริมถามเบาๆ

“ดอกซ่อนกลิ่นมีถิ่นกำเนิดจากเม็กซิโก ไม่น่าเชื่อเลยนะว่ามันจะมาเติบโตที่นิวซีแลนด์ได้”

ชาลีวางดอกซ่อนกลิ่นลงบนหมอน แล้วเอื้อมมือไปจับผมที่ปรกหน้าพริม ผมของพริมยาวประบ่า แผ่สยายบนหมอนเหมือนคลื่น

มือของพริมยังคงอยู่ที่เดิม และสัมผัสจากชาลีเองก็ยังคงอยู่ทีหลังมือของเธอ เขาจ้องมองเธอเนิ่นนาน พริมไม่กล้าสู้สายตาของชาลี จึงละสายตาไปมองที่เขากวางของเขา กิ่งก้านของมันแตกสยายสวยงามเหมือนต้นโพฮูทูคาว่า

ชาลีเอื้อมมือมาตรงหน้าเธอ “ขอฉัน…สัมผัสได้ไหม”

พริมไม่ได้นึกไกลไปกว่าตรงหน้า แต่มือของชาลีอีกข้างที่แตะมือของเธอที่อยู่ระหว่างขาเลื่อนต่ำลงมา

“ได้ไหม” ชาลีถามอีกครั้ง คราวนี้พริมเข้าใจแล้วว่าเขาไม่ได้หมายถึงใบหน้าเธอ

ความรู้สึกล่องลอยในความฝันทำให้พริมรู้สึกเหมือนในห้วงเวลาและสถานที่นี้ มีแค่เธอและชาลีเท่านั้น ภาพของผู้คนในชีวิตเธอพร่ามัว เมื่อพยายามนึกถึงคนที่ใกล้ชิดที่สุดพริมก็จำไม่ได้

พริมพยักหน้า

ปลายนิ้วของชาลีเลื่อนจากมือของเธอมาที่กลีบรอบนอกตรงส่วนนั้นของพริม สัมผัสแผ่วเบาวาบหวิวเหมือนขนนก พริมรู้สึกได้ถึงของเหลวอันคุ้นไหลเคยอ้อยอิ่งอยู่ตรงนั้น

“นี่มันเหมือนกลีบดอกซ่อนกลิ่นเลย” ชาลีพูดเบาๆ ขณะนี้เขาขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวของพริมมืออีกข้างยังคงจับอยู่ที่แก้มของเธอ เขาก้มหน้าลงมาใกล้จนพริมเห็นขนตาสีน้ำตาลหนาของเขา ตาสีดำกลมโต ใกล้จนพริมเห็นพื้นผิวบนเขาของชาลี

พริมกลั้นหายใจ ชั่วเวลานั้นยาวนานเหมือนเวลาถูกหยุดไว้ ริมฝีปากของชาลีสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากของพริม เขาผละออก แล้วถอยตัวลงไปที่ปลายเตียง เอื้อมมือมาดึงขอบกางเกงในของพริมลงมา

“ให้ฉันทำให้นะ”

พริมไม่รับรู้ถึงความคิดของตัวเองอีกแล้ว เหมือนระเบิดควันสีขาวสว่างจ้าอยู่ในความคิดของเธอ

ชาลีก้มลงจูบไปที่ต้นขาด้านในของพริม เขาค่อยๆ พรมจูบสูงขึ้นเรื่อยๆ จนเมื่อถึงรอยพับที่ช่วงขา เขาเงยหน้าขึ้นมามองพริมอีกคร้ัง ความรู้สึกเสียววาบที่หว่างขาทำให้พริมเม้มปาก ไม่กล้าส่งเสียงอะไรออกไป เธอหลับตาอีกครั้ง

ชาลีจูบลงไปที่กลีบส่วนนอกของพริม แรกเริ่มเขาเพียงแค่สัมผัสเบาๆ แล้วริมฝีปากของเขาก็เริ่มดูดเป็นจังหวะ ไม่นานจากนั้นพริมรู้สึกถึงลิ้นร้อนๆ ตวัดไปมาที่ตุ่มบนส่วนนั้นของพริม ความรู้สึกอุ่นวาบแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว ชาลียังคงเลียส่วนนั้นของพริมเบาๆ แต่ถี่ขึ้นเรื่อยๆ สัมผัสตรงนั้นทำให้พริมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงแหลมสูง เหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะตกเหว หลังจากนั้นที่ปลายทางของเสียงดอกไม้สีขาวช่อเล็กๆ ค่อยๆ บานแล้วรองรับเธอไว้ แล้วภาพทั้งหมดก็ดับมืดไปอีกครั้ง ชาลีเงยหน้าขึ้นมา เขาขยับยิ้ม เมื่อตื่นขึ้นพริมจะจำเรื่องราวในความฝันนี้ไม่ได้ เขาหยิบดอกซ่อนกลิ่นมาทัดที่หูของพริม