“กีกวังครับพี่ให้” ชายหนุ่มที่ถือถุงขนมเค้กหน้าตาน่ากินถูกส่งมาต่อหน้าของชายหนุ่มอีกคนที่กำลังพูดกำลังเพื่อนอย่างออกรส

“ขอบคุณนะครับ” อีกีกวังยิ้มหวานให้ก่อนจะหยิบถุงขนมมาแล้วเดินจากไป

ใช่เขาต้องการแค่นี้

เขาต้องการแค่รอยยิ้มของกีกวัง

ถุงขนมเค้กถูกโยนลงถังขยะเช่นเดียวกับขนมหวานอีกหลากหลาย ตาใสจ้องมองมันด้วยความรังเกียจ เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าเอาอะไรมาคิดให้เขาต้องกินของพวกนี้ถ้าหากเขาน้ำหนักขึ้นไม่มีใครต้องรับผิดชอบร่วมกับเขานี่

“คนใจร้าย” เพื่อนของเขาพูดขึ้นปนเสียงหัวเราะนิดๆ เขาค่อนข้างชินกับภาพลักษณ์ของกีกวังตอนนี้มากกว่าอีกีกวังที่ดูใสซื่อในสายตาคนอื่น

“ทำไม อยากกินรึไง” กีกวังถามเพื่อนเขาด้วยอารมณ์ขบขัน โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมองอยู่

กล้าดียังไงมาทิ้งของที่เขาตั้งใจทำ

เกินไปแล้วอีกีกวัง

“โอย” แรงเหวี่ยงทำให้คนที่โดนกระทำร้องขึ้นมาด้วยความไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน มือหนาคว้าแขนคนที่ล้มลงมาบีบแน่นก่อนจะพูดลอดไรฟัน

“สำออย”

“แกเป็นใคร!” กีกวังเริ่มหงุดหงิดจนทนไม่ไหว เมื่อเย็นระหว่างที่เขากำลังกลับบ้านจู่ๆก็เหมือนมีคนมาตีท้ายทอยของเขาแล้วก็สลบไป เมื่อรู้สึกตัวเขาก็ถูกปิดตา มัดมือและขาไว้

และรู้สึกได้เลยว่าเขาไม่ได้ใส่อะไรนอกจากเสื้อเชิ้ตยาวตัวหนึ่งที่เขาไม่รู้สีมันด้วยซ้ำ

“แกต้องการอะไร” มือหนากรามอีกคนไว้แน่นก่อนจะกระซิบข้างหู

“อยากรู้หรอ”

“ก็เออดิ”

“บอกไปคงจำไม่ได้หรอก:)” เสียงทุ้มกระซิบอีกครั้งก่อนจะใช้ลิ้นเลียกับใบหูของอีกคนให้เผลอสะดุ้ง

“อย่า” เสียงแหบหวานพูดขึ้นด้วยความกลัว

“ทำไมละหืมมม” มือหนาเลื่อนลงไปลูบไล้หน้าท้องอีกคนและต่ำลงเรื่อยๆให้คนที่ถูกสัมผัสหายใจลำบากมากขึ้น

“พอก่อนสิ อืมม” ปากอิ่มถูกปิดด้วยอวัยะชนิดเดียวกัน มืออีกข้างบีบกรามอีกคนให้เขาสามารถสอดลิ้นเข้าไปได้

“เซ็กซี่จัง” คนที่นอนหอบหายใจอยุ่บนเตียงด้วยเสื้อเชิ้ตขาวเพียงตัวเดียวทำให้เขาแทบอยากจจะกระโจนลงไปทำอะไรให้รุนแรงบนผิวขาวๆนั้น

แต่เขาอยากจะถนุถนอมให้นานๆ

“อื้มม” เสียงครางหวานดังขึ้นเมื่อลมหายใจร้อนลากผ่านซอกคอของตัวเองพร้อมกับริมฝีปากที่ประทับลงตามทั่วร่างกาย มืออีกข้างลูบไล้ลงหน้าท้องจนไปถึงแก่นกายของอีกคนพลางลากผ่านให้อีกคนทรมานเล่น

ริมฝีปากของเขาเริ่มแต่งแต้มรอยตามแผ่นอกของอีกคนก่อนจะครอบครองยอดอกสีสวยไว้ยิ่งทำให้อีกคนครางเสียงหวานหนักขึ้น

“จะ จุนฮยองไม่ไหวแล้ว” จุนฮยองชะงักก่อนจะตัดสินใจเปิดผ้าปิดตาของอีกคน ตาที่คลอด้วนน้ำใสๆจากแรงอารมณ์บวกกับริมฝีปากอิ่มที่เป็นสีแดงช้ำจากการจูบที่รุนแรงของเขาและทำให้เขาอยากจะจูบอีกครั้งและอีกครั้ง

“อื้ม พอก่อ- อื้อ” จูบซ้ำๆย้ำลงที่ริมฝีปากอิ่มนั้นก่อนอีกคนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อเขาสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

“จุนฮยอง~” เสียงหวานอ้อนให้อีกคนให้แก่มีดที่มือและเท้าเขาให้เก่อนจะทำอะไรต่อ แน่นอนจุนฮยองทำตาม ทันทีที่ได้อิสระกีกวังใช้แรงทั้งหมดพลิกให้ตัวเองอยู่ด้านบนของอีกคน

บั้นท้ายถูไถกับของอีกคนที่นอนราบรอดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น มือเล็กจับแก่นกายเขาก่อนจะให้มันจ่ออยู่กับช่องทางของตัวเอง

“กีกวังจะเจ็บนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นกีกวังผ่อนแรงหายใจก่อนจะพยักหน้าว่าเจ้าตัวโอเคดี มือหนาคว้าของคนตัวเล็กมารูดขึ้นลงเพื่อช่วยให้อีกคนผ่อนคลาย

“จุนฮยองอ่ะ” หลังจากจบกิจกรรมเรียกเหงื่อไปแล้วพวกเขาก็มานอนเล่นกันต่อ คนตัวเล็กกว่าทำเสียงงุ้งแง้วเมื่ออีกคนเล่นอะไรไม่รู้เรื่องแต่เช้าอย่างการเอาขนมมาให้เขาทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่ชอบ ไหนจะมาจับตัวมัดมือมัดเท้าอีก

“เล่นอะไรไม่รู้”

“แต่ก็ชอบไม่ใช่หรอ” กีกสังไม่ปฏิเสธเพราะบทบาทแปลกที่จุนฮยองสร้างขึ้นมามันทำให้เขาสนุกไม่น้อย

จุนฮยองทำให้กีกวังสนุกไม่เคยเบื่อ

จุนฮยองเป็นของเล่นที่กีกวังชอบที่สุดเลย

“แล้วรู้ได้ไงว่าเป็นจุนฮยองละ”

“ความลับ” กีกวังแลบลิ้นให้อีกคนก่อนจะยิ้มหวานตามอีกที จุนฮยองทนไม่ได้ที่จะจูบลงเข้ากับริมฝีปากที่แดงของอีกคน

เพราะความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่มีใครรู้และพวกเขาเองก็ไม่อยากให้ใครรู้

อีกีกวังกักขังเขาไว้โดยที่เขาเองก็ยินยอม

เริ่มผูกกันไว้ด้วยเซ็กส์แต่เขาเองเริ่มใช้หัวใจเข้าไปบ้างแล้ว