Title : Street Love Songs

RPS (Dunkrik Cast)

Paring : Jack L. x Tom GC.

AU

Track 6.

“ทอม”

เขาเรียก สะกิดไหล่เปลือยที่โผล่พ้นผ้าผืนใหญ่เบาๆ ปลุกเด็กหนุ่มที่หลับสนิทตื่นขึ้นมายิ้มให้เขาด้วยดวงตากลมปรือเพราะความง่วง

“ตื่นได้แล้วครับ” เสียงครางอื้ออึงดังจากร่างขาว แจ็คที่ได้ยินหลุดยิ้มออกมา ยกมือขึ้นลูบกลุ่มผมสีบลอนด์ไปมาหวังให้อีกคนตื่นขึ้นรับแสงจากดวงอาทิตย์เช่นเขา แต่เหมือนที่ทำไปจะไม่ช่วยเพราะหูของเขาได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอแว่วมาจากริมฝีปากที่เผยอเล็กน้อยคู่นั้น เชื่อเถอะ ถ้าไม่ใช่ทอมคงไม่มีวันนอนแบบนี้แล้วยังดูดีได้อยู่ทั้งยังดึงดูดให้เข้าใกล้แนบชิดปิดเสียงลมหายใจแผ่วเบานั่นเปลี่ยนเป็นเสียงครางในลำคอ แทนที่ด้วยเสียงเฉอะแฉะจากเรียวลิ้นที่หายเข้าไปในโพลงปากของอีกฝ่าย

ใบหน้าสวยถูกจับให้เอียงเล็กน้อยรับจูบจากคนที่ทำ รั้งให้เข้าใกล้บดเบียดริมฝีปากหอบกลืนลมหายใจก่อนคืนด้วยลมหายใจ มือหนากุมใบหน้าผลักเบาๆให้หลบริมฝีปากที่ต้องการทาบทับบนลำคอขาวที่เต็มไปด้วยรอยกลีบกุหลาบจากเมื่อคืนก่อนรอยใหม่จะเกิด ลามไปยังแผ่นอกและหน้าท้องขาว และละออกขืนตัวขึ้นมาจูบที่ปากอีกครั้ง

ทอมถูกปลุกให้ตื่น ทั้งสมองและอารมณ์

ในช่วงเช้าของวันหยุดไม่มีอะไรต้องห่วงเร่งให้รีบร้อน ทว่าอารมณ์ทั้งหมดไม่สามารถทำให้ใจเย็นได้

สองร่างกอดตะกองบนเตียงที่ยับเยิน สลับปรนเปรอกันและกันในแบบที่อีกคนทำได้ ทิ้งคราบเหนียวเหนอะบนผ้าปูที่นอน ซ้ำรอยเดิมไม่รู้เบื่อ กระทั่งทั้งตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อพร่างพราวไปด้วยรอยจูบและรอยข่วน

“ทอม”

ชื่อของเขาถูกเรียกหลายต่อหลายครั้งตอนที่พวกเขาทำรักทว่าครั้งนี้ต่างออกไปตรงที่พวกเขาไม่ได้ทำแบบนั้น

เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นเจ้าของแขนที่เขาใช้หนุนนอน ละสายตาออกจากอกขาวสบตาอีกคู่ที่มองลงมา ขานรับด้วยดวงตาที่ตอบแทนทุกอย่างตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันในเวลานี้

“ชอบนะ”

แต่คำนี้ไม่เคยแสดงออกมาจนกระทั่งตอนนี้ ที่ทอมทำได้ตอนนี้จึงมีแต่ยิ้มกว้างให้อีกคนเห็นว่าเขาดีใจแค่ไหน โผกอดคนสูงกว่าแน่น หน้าแดงหูแดงน่าเอ็นดูจนต้องกอดตอบและหอมแก้มผอมไปหลายๆที ก่อนจะค่อยๆเลยเถิดเป็นจูบอ่อนหวานโดยไม่รุกล้ำเพียงชั่วครู่ ทั้งสองผละออกจากกันอย่างเชื่องช้าสบตาปรือแฝงความนัยหลายๆอย่าง จมูกโด่งคลอเคลียไม่ห่าง เด็กหนุ่มยกยิ้มยกมือขึ้นทาบบนใบหน้ากร้านหนวดแผ่วเบาให้อีกคนจูบที่ฝ่ามือแผ่วเบา

“ถ้าบอกว่าผมรักคุณนี่มันจะเร็วไปรึเปล่า”

มือหนาทาบทับดึงมือเล็กมากุมไว้จุมพิตที่ปากอีกครั้งก่อนเอ่ย

“รอก่อน รอบอกพร้อมกัน”

ทอมยิ้ม หัวใจเต้นแผ่วเบา เชื่อว่าอีกไม่นานเขาจะได้ยินคำนั้นจากปากอีกคน หรือไม่ว่านานแค่ไหน เป็นวันเป็นเดือนเป็นปี เขาจะรอเพราะตอนนี้เขารู้แน่ชัดแล้วว่ารู้สึกอย่างไร ไม่ใช่ชอบ ไม่ใช่ความหลงเพียงชั่วครู่หรือเพียงเพราะเขาพึ่งร่วมรักกันมา แต่ความรู้สึก อะไรก็แล้วแต่กระซิบแผ่วเบาในหัวใจบอกว่าเขารักผู้ชายคนนี้ นักดนตรีเปิดหมวดตัวเล็กๆคนนี้รักผู้ชมที่บังเอิญหยุดดู และเขาก็แต่งเพลงให้หวังให้อีกคนมีความหวังเช่นเขา แต่ใครจะไปรู้ว่าเขาเองต่างหากที่ได้รับความหวังใหม่...

วันนั้นทั้งวันพวกเขาใช้เวลาร่วมกันให้ห้องกว้าง ทานอาหารเช้าแลกเปลี่ยนข้อมูลของกันและกัน นั่งดูทีวีบนโซฟาใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับพิซซ่าสองกล่องใหญ่และน้ำอัดลมในแก้วที่แบ่งมาจากขวด เปิดหนังเรื่องโปรดสลับกันไปมาจนตะวันคล้อยบ่ายเตรียมล่ำลาแว่วกลิ่นดวงจันทร์ทักทายบนท้องฟ้ายามเย็น

ทอมเปลี่ยนมาใส่ชุดของเขา ชุดเดียวกับเมื่อวานที่ยังมีกลิ่นตัวจางๆติดอยู่ พะว้าพะวงอยู่หน้าประตูเพราะอีกคนไม่ยอมปล่อยให้ไปไหน จะหันหลังเดินออกไปก็รั้งเอวเข้าไปกอด จูบและกระซิบถามซ้ำๆ

“ไม่ให้ไปส่งจริงเหรอ”

เด็กหนุ่มหัวเราะน้อยๆจุมพิตที่แก้มกร้านแผ่วเบาก่อนผละออก สัมผัสไล้โครงหน้าเรียวแววตาวิงวอนไม่อยากจากหากแต่เขาทำไม่ได้

“พอแล้วครับ ผมต้องไปเรียนพรุ่งนี้”

“งั้นก็..กลับดีๆแล้วตั้งใจเรียนนะครับ”

จูบที่ริมฝีปากอีกครั้ง ละจากอย่างอ้อยอิ่ง เสียดายลมหายใจที่กลืนกินมาทั้งคืน สบตาครั้งสุดท้ายก่อนปล่อยให้คนเด็กกว่าหันหลังเดินไปตามทางทิ้งสัมผัสสุดท้ายที่ปลายนิ้วเรียว

แจ้คจ้องมองแผ่นเล็กหายไปในลิฟท์แล้วยกมือขึ้นทาบอกสัมผัสการเต้นของหัวใจผ่านการกระตุกของกล้ามเนื้อด้านใน รอยยิ้มจางๆประดับบนใบหน้าขาว ความรู้สึกคล้ายคำรักถูกฝังลึกในหัวใจทว่าต่างไปจากครั้งแรกที่รู้สึกเช่นนี้

มันคล้ายกับฟองคลื่นที่ซัดเข้ามาชะล้างตะกอนความคิดหลายอย่างที่ทำให้รู้สึกหม่นหมองออกไป แล้วซัดสิ่งสวยงามบางอย่างเข้ามาแทนที่ก่อนจะพาหนีหายไปกลางทะเล แล้วรับสิ่งใหม่เข้ามาแทน วนเวียนอยู่ในวงจรนั้นซ้ำๆ เขาไม่รู้ว่ามันดีไหม แต่เด็กคนนั้นทำให้เขาค้นพบอะไรใหม่ตลอดเวลา จากที่ไม่เคยนึกว่าตัวเองจะชอบฟังเพลงกลับชอบที่จะนั่งฟังอีกคนเกากีตาร์คลอเป็นท่วงทำนองที่ไร้จุดหมายโดยไม่เคลิ้มหลับ จากที่ไม่คิดว่าจะชอบดูหนังก็กลายเป็นเขาเริ่มสนตัวอย่างหนังที่โฆษณาผ่านทีวีเพราะมีใครอีกคนชักชวน

มันเป็นความรู้สึกรักที่ประหลาดทว่าเขาชอบที่จะรู้สึกแบบนี้ และก็คิดว่าคงไม่มีใครทำแบบนี้ได้อีกแล้วนอกจากเด็กหนุ่มนักดนตรีเปิดหมวกคนนั้น

.

.

ทอมเลือกเดินไปตามทางที่ไม่คุ้นชิน อ้อมไปบนท้องถนนที่ไม่เคยผ่านซึมซับบรรยากาศใหม่ที่ไม่เคยสัมผัส ยืดเวลาให้คิดถึงคนที่เขาพึ่งบอกลาให้ยาวขึ้นพร้อมกับสุ่มเพลงใหม่ๆที่ไม่เคยฟังในแอพฯสตรีมมิ่งขึ้นมาเปิดกลอกใส่หู ฮัมเพลงไปตามท่วงทำนอง เมื่อชอบเพลงไหนก็หยุดเดินแล้วก้มหน้าลงยิ้มโทรศัพท์กดบันทึกเข้ารายการโปรดก่อนก้าวเดินต่อ

กระทั่งขาเรียวหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านของตัวเอง มันเป็นบ้านสองชั้นหลังเล็กๆที่เขาอาศัยอยู่กับพ่อ มีรั้วกั้นรอบตัวบ้านเว้นพื้นที่ให้ปลูกต้นไม้ที่เป็นงานอดิเรกของชายวัยกลางคนที่มีกิจวัตรประจำวันเป็นงานในผับเล็กๆตรงหัวมุม ตรวจตราและขึ้นเล่นดนตรีเอง เป็นเจ้าของร้านหน้าตาใจดีตัวท้วมๆ ท่าทางเป็นมิตร นั่นแหละคุณพ่อของเขา

เปิดประตูบ้านเข้าไปก็จะได้กลิ่นเนื้ออบสูตรเด็ดที่กระหน่ำใส่โรสแมร์รี่เข้าไปจนคลุมเนื้อเป็นชั้นหนาเป็นอย่างแรก ของโปรดของเขาที่กลายเป็นเมนูประจำร้าน พอได้กลิ่นก็น้ำลายสอ เจ้าตัวแสบรีบจัดการถอดรองเท้าแล้วเดินเข้าไปในตัวบ้าน วางคู่หูข้างๆโซฟาช้าๆอย่างระมัดระวังให้แน่ใจว่าจะไม่ล้มลงเป็นรอยไปก็เดินเลี้ยวเข้าครัวที่มีแผ่นหลังกว้างก้มๆเงยๆอยู่หน้าเตา ไม่ลังเลจะเข้าไปกระโดดกอด

“พ่อจ๋า~” เจ้าตัวดีเอ่ยเสียงออดอ้อนซุกหน้ากับเสื้อเชิ้ตตัวบางลายสก็อตที่คุณพ่อสวมก่อนผละออกแล้วชะโงกหน้าไปมองใบหน้ากลมที่แดงก่ำแล้วเต็มไปด้วยน้ำตา ทอมตกใจนิดหน่อย จริงๆก็หน้าเสียไปใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม มองผู้เป็นพ่อสูดขี้มูกด้วยใจที่เจ็บแปลบ ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาเมื่อมือหนาวางลงบนหัวแล้วคุณพ่อก็บอกว่า..

“ทำต่อที พ่อไม่ไหวแล้ว ควันเข้าตาพ่อ แสบไปหมด”

โถ คุณคาร์นี่ย์..

เป็นหน้าที่ของคุณลูกที่ต้องสานต่อการก้มๆเงยหน้าเตาอบต่อเพราะมันค่อนข้างเก่าและใช้งานบ่อยทำให้ตัวแจ้งเตือนกับตัวควบคุมความร้อนพังไป ได้แต่ก้มมองว่าไปแรงไปไหม หรือ เนื้อนั้นใกล้ได้ที่รึยัง รสชาติเลยไม่ค่อยเหมือนกันสักเท่าไหร่แต่อย่างน้อยเตาอบที่ร้านก็ยังใช้การได้ปกติ ไม่อย่างนั้นคงโดนลูกค้าเฉ่งหัวแน่ๆ

โชคดีที่วันนี้รสชาติออกมาไม่แย่มากบวกกับเครื่องเคียงที่คนลูกทำเพิ่มเลยได้ชุดอาหารเย็นมาตั้งโต๊ะรับประทานกันกันสองคนพ่อลูก เปิดทีวีดูพร้อมกับการตัดชิ้นเนื้อเข้าปากตามด้วยมันบดสูตรลูกนักดนตรีที่ข้นเสียจนต้องยกน้ำดื่มตาม

มื้อเย็นเป็นไปอย่างเงียบๆต่างคนต่างกิน มีบ้างที่เสียงหัวเราะดังขึ้นเพราะมุกตลกในรายการวาไรตี้ที่เปิดอยู่ จนอาหารร่อยหลอไปเกินขึ้นทอมก็นึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องจะบอกคุณพ่อ เรื่องที่คุณพ่อไม่ได้ถามทั้งที่สังเกตเห็น

“พ่อ”

“หืม?”

ขานรับทั้งที่ตายังจดจ่ออยู่ที่หน้าจอทีวีกับมือที่กำลังหั่นแครอทเข้าปาก

“รู้ไหมว่าเมื่อคืนทอมไปนอนที่ไหน”

“จะรู้ได้ยังไงในเมื่อแกไม่บอก”

โดนคุณคาร์นี่ค้อนไปหนึ่งทีพร้อมกับชิ้นเนื้อคำโตหายเข้าไปในปากใต้หนวดเครา ทอมพยักหน้าก้มลงหั่นอาหารเข้าปากบ้างก่อนเงยหน้าขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่ามีดวงตาคู่นึงจับจ้องอยู่ ปากที่เคี้ยวเนื้ออยู่เคี้ยวช้าลง แสร้งทำลอยหน้าลอยตาให้คนพ่อหงุดหงิดเล่น

“ไปไหนมา”

“ไม่ถามพรุ่งนี้เลยล่ะ”

“ก็ปกติหายไปนอนข้างถนนตลอด บ้านมีไม่กลับ ชอบจังวิถีชีวิตคนไร้บ้าน แต่นี่แกถามแสดงว่าไม่ใช่แบบเดิม”

เหมือนพูดถามดีๆไม่ได้ต้องตั้งสังเกตแล้วแอบบ่น ทำเอาต้องย่นจมูกใส่ตาแก่หัวล้านเลยได้มะเหงกมาเป็นของแถม ได้แต่โอดโอยลูบหน้าผากตัวเองปอยๆ สายตาคุณพ่อก็ยังจ้องมา

“ไปนอนห้องคนที่ชอบมา” พอได้ยินแบบนั้นคุณพ่อก็เลิกคิ้ว ก็รู้อยู่หรอกว่าช่วงสองสามวันมานี้ลูกชายคนเล็กดูอินเลิฟแปลกๆ แต่มันจะเร็วไปไหมที่อยู่ๆก็มาบอกว่าไปนอนบ้านคนอื่น

“แกทำเสน่ห์ใส่เขาเหรอ เขาถึงยอมให้ไปนอนด้วย”

“พ่ออะ..เพราะทอมน่ารักต่างหาก”

คนพ่อหัวเราะหึในลำคอเรียกให้คนลูกทำตาโตมอง ได้แต่ส่ายหน้าระอาลูกชายยกน้ำขึ้นดื่มเป็นพิธีก่อนพูดต่อ

“แล้วไง ได้กันแล้ว” สายตาคุณพ่อจับจ้องที่ร่องรอยบนคอก่อนเลื่อนมองใบหน้าลูกชายตัวดีที่นิ่งเงียบเม้มปากหน้าแดง โอเค นั่นชัดเจนมาก แต่สิ่งสำคัญยังมีอีกอย่าง “ป้องกันรึเปล่า”

“พ่อ!” เอออันนี้ก็ชัดเจน กลอกตามองบนไปหนึ่งที หยิบผ้ามาเช็ดปากแล้วลุกขึ้น

“ลงโทษ ทำความสะอาดเลย”

“แต่วันนี้เวรพ่อนะ”

“ไม่รู้ไม่ชี้”

พูดจบก็เดินไปนั่งดูทีวีบนโซฟาสบายใจเฉิ่บ ทิ้งลูกชายหัวแก้วหัวแหวนไว้กับกองจานชามกับเตาอบที่เต็มไปด้วยคราบตะกอนสีดำด้วยใบหน้าบึ้งตึง

Talk : เขินเหมือนเราไหมคะ เพราะเราเขินมาก ฮื่ออออออออออ;///; (ผีบ้าเขินฟิคตัวเอง) แบบบบ ขออีกนิดเถอะค่ะ ยังไม่อยากรีบจบ(เพราะยังคิดตอนจบไม่ออก) ถึงเขาจะรักกันแล้วใช่ว่าจะไม่มีอุปสรรคนะคะ! หึ (จริงๆก็ไม่มีอะแหละ) ยังไงก็อย่าพึ่งเบื่อกันนะคะ ตอนที่หกแล้วอยู่ด้วยกันไปอีกยาวๆเนอะ จบออสการ์แล้วจากลาดันเคิรกอย่างเป็นทางการแล้วแต่อยู่กับเราก่อนนะคะ เรายังติดหาดไม่ไปไหน อยู่กับเรานะคะ

ยังไงก็ ติชมได้ที่ #lovesongsJLTGC เช่นเดิมนะคะ ถ้าอยากด่าเชิญที่ ทวิตเตอร์ @PPZKB

ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ

-รักส์-