เสียงปืนดังสนั่น กระสุนที่ออกจากรังเพลิงพุ่งตรงเข้าปลิดชีวิตของชายวัยกลางคนคนหนึ่ง

เขาเหลือบมองชายคนดังกล่าวด้วยสายตาเรียบนิ่ง ราวกับกำลังยืนมองเนื้อชิ้นหนึ่งบนแผงขายเนื้อ ปลาตัวหนึ่งบนแผงขายปลา ผักกำหนึ่งบนแผงขายผัก

ชายคนนั้นเป็นเพียงแค่เป้าหมายที่เขาต้องกำจัดให้สำเร็จ ไม่มีึความรู้สึกอื่นใดที่นอกเหนือไปจากนั้น

เสียงหนัก ๆ จากร่างไร้ลมหายใจที่ร่วงหล่นและกระแทกเข้ากับพื้น ดังขึ้นมาในจังหวะเดียวกันกับเสียงแผดร้องอันดังลั่นของเด็ก

คิมโดยองเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของตัวบ้านและมองหาที่มาของเสียงร้องนั่น ก่อนจะพบกับทารกวัยยังไม่ถึงขวบปีดีที่กำลังนอนดิ้นไปมาอยู่ในเปลนอน

งานของเขาคือกำจัดชายที่เป็นเป้าหมายคนนั้นให้สำเร็จ

ส่วนเจ้าเด็กนี่...

ชายหนุ่มจ้องมองไปยังใบหน้าเปื้อนน้ำตาของทารกน้อยในเปล พลางคว้าจุกนมปลอมที่วางอยู่ข้างหมอนนั้นขึ้นมาป้อนให้กับริมฝีปากเล็ก ๆ ที่กำลังแผดเสียงร้องอย่างไม่หยุดหย่อน ก่อนจะกวาดสายตาไปยังป้ายชื่อที่ติดอยู่บนหัวเตียง

แจฮยอนอย่างนั้นเหรอ? ฟังดูเป็นชื่อที่ดีใช้ได้

เด็กนี่ไม่ใช่เป้าหมายของเขาในคืนนี้ และเขาก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องฆ่าทิ้ง

ถ้าอย่างนั้นก็จะไว้ชีวิตให้สักครั้งแล้วกันนะ แจฮยอนนา

[end.]