“ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันเถอะ” ปลดเปลื้องอาภรณ์ก่ายกองบนพื้น ร่างทั้งสองโถมเข้าหากัน ต่างโอบกอดดุจดังเกรงว่าผีเสื้อของพวกเขาจะอันตรธานเข้าสู่กลีบเมฆ ทั่วทั้งร่างโหยหาสัมผัสของกันและกัน ผู้ที่เคยถูกอ้อมกอดล้อมรอบเอนกายลง สองแขนนวลลออคล้องคออีกฝ่ายดึงดูดให้ตามลงมา อวัยวะสีดอกกุหลาบบดเบียดเฉกเช่นเดียวกับร่างกายที่แนบชิด กลืนกิินชิวหาประดุจดูดน้ำหวานจากเกสร เมื่อผละออกเกิดเป็นทางเชื่อมน้ำผึ้งสีใส ริมฝีปากบวมเจ่อ

ผู้มอบอ้อมกอดจูบแก้มที่มักเผยลักยิ้มน่ามอง ไล้ลงมาที่ไฝสามตำแหน่งที่ต้นคอ ไหล่ทั้งสองข้าง ไหปลาร้า ยอดอก เอว ขี้แมลงวันใกล้หน้าท้อง จูบอวัยวะเพศที่ตื่นตัวผ่านเส้นไหมดำขลับ กลืนกิน ดูดดึงและเลีย มือผู้ถูกปรนเปรอสางเส้มผมสีบลอนด์ นิ้วเท้าจิกเกร็ง หน้าอกแอ่นขึ้น อ้าปากปลดปล่อยผีเสื้อ อณูความเสียวซ่านซึมไปทั่วทั้งกาย ดวงตาสียามโพล้เพล้จดจ้องการขยับใบหน้าและริมฝีปากที่อวัยวะเพศของตัวเอง สองมือโอบล้อมใบหน้าอีกฝ่ายแล้วมอบรอยจุมพิต เคลื่อนตัวไปขบกัดเบา ๆ ที่ใบหูผู้ร่วมเสพสังวาสอย่างหยอกล้อ จากนั้นจึงนอนคว่ำ แอ่นสะโพกสัมผัสกับอวัยวะเพศของคนรักพร้อมพรึงกับใบหน้าที่ช่างดูราวกับยั่วยวนกัน