ผมถ่ายภาพภาพนี้ได้ตอนเดินไปเข้าห้องน้ำ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันถึงเอะใจคว้ากล้องมาถ่ายเอาไว้
สำหรับคนอื่น มันอาจจะเป็นภาพธรรมดาๆ ตู้หนังสือกับจักรยานออกกำลังกายธรรมดาๆ ไม่เห็นอะไรแปลกตรงไหน
ก็ตรงความไม่แปลกนี่แหละครับ ที่ทำให้ผมหยิบกล้องถ่ายภาพนี้ออกมา

ถ้าหากคุณเป็นคนชอบอ่านหนังสือ รักการอ่านแล้วล่ะก็ การได้ครอบครองหนังสือเต็มตู้ เต็มชั้น ใช้ชีวิตรายล้อมไปด้วยหนังสือคงเป็นอะไรที่รู้สึกดีมากๆ
ผมเองก็เช่นเดียวกัน
เวลาเจอหนังสือหายาก หนังสือออกใหม่ หรือตอนงานสัปดาห์หนังสือ ก็มักจะหน้ามืดตามัว ซื้อหนังสือแบบไม่คิดอะไร พอรู้ตัวอีกทีก็มีหนังสือเต็มบ้านไปหมดแล้ว
คงไม่ต้องถามต่อว่าจำนวนที่ซื้อกับจำนวนที่อ่านนั้นเป็นอย่างไร
เพราะมันไม่เคยสัมพันธ์กันเลยสักครั้งเดียว

จักรยานออกกำลังกายนี่ก็เช่นกัน เมื่อก่อนบ้านผมตกลงซื้อเครื่องออกกำลังกายชนิดนี้มาใช้ร่วมกันเพื่อสลายไขมันที่สมาชิกครอบครัวเราสะสมกันเอาไว้มากพอตัว
แน่นอนว่าคงเหมือนคนเห่อทั่วๆ ไป เราฟิตปั่นจักรยานกันแทบทุกวัน เรียกได้ว่าใช้คุ้มทีเดียว
แต่ก็นั่นแหละ พอปั่นไปได้หนึ่งเดือน ความฟิตก็หายไป ความขี้เกียจและข้ออ้างก็เริ่มเข้ามา
"เดี๋ยวค่อยปั่น" "พรุ่งนี้แล้วกัน" ก็เริ่มเป็นประโยคที่เราพูดกันบ่อยขึ้น
จนจักรยานที่ครั้งหนึ่งเคยรองรับก้นของพวกเราก็กลายเป็นที่แขวนเสื้อผ้าไปโดยปริยาย

ผมมองดูกองหนังสือและจักรยานที่ครั้งหนึ่งเคยมีความสำคัญ แต่วันนี้มันกลายเป็นเพียงของประดับธรรมดาๆ ไม่มีความสำคัญอะไร
คงคล้ายๆ กับความสัมพันธ์ที่เราหลงลืมและทำหล่นหายไประหว่างทาง
เหมือนได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
แล้วผมก็ปั่นจักรยาน