เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
วันละรูป วันละเรื่องZupisets Sasiwimon
โซนของเล่น
  • จำได้ว่าสมัยก่อน เวลามาเดินห้าง ต้องขอให้พ่อพามาที่โซนของเล่นทุกๆ ครั้ง
    ไม่ได้ซื้อก็ไม่เป็นไร ขอแค่ได้มาดูไว้ก็พอ
    เราโตมากับยุครถทามิย่า ดิจิมอน เบลย์เบลด ครัชเกียร์ ซอยด์ ฯลฯ ซึ่งของเล่น (แท้) เหล่านี้ตั้งตระหง่านอยู่ในโซนศักดิ์สิทธิ์ (ของเด็กๆ ในยุคนั้น) รอให้พวกเรามาเป็นเจ้าของกันเต็มไปหมด

    ไม่ได้ / แพงเกินไป / สอบให้ได้เลขตัวเดียวแล้วจะซื้อให้
    เป็นประโยคไม้ตายของพ่อเวลาผมร้องอยากได้ของเล่นราคาแพงเหล่านั้น
    แต่ก็มักจะแพ้เวลาผมลงไปนอนก้องจมน้ำตาดีดดิ้นอยู่กลางห้างทุกทีไป

    นอกจากของเล่นล่อตาล่อใจบรรดาเด็กๆ อย่างผมในตอนนั้นแล้ว สิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้ในโซนของเล่นที่หลายๆ ห้างมักจะมีก็คือตัวต่อเลโก้
    ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร เรียนโรงเรียนไหน มีเงินซื้อของเล่นที่นั่นหรือเปล่า ไม่มีใครสน ทุกๆ คนสามารถมานั่งต่อเลโก้จากกระบะนี้ได้ทุกคน
    ผมในตอนนั้นก็มักจะชอบไปนั่งต่อเลโก้รอแม่ซื้อของอยู่เป็นประจำ
    เมื่อก่อนนี้เลโก้ค่อนข้างรุ่งเรืองมาก มีชิ้นส่วนให้เลือกต่อเยอะแยะไปหมด หลายขนาด หลายแบบ หลายไซส์ ฮาร์ดคอร์หน่อยก็มีโลโก้คน ป้อมปืน ยานบินให้หยิบมาต่อได้ตามใจ
    แต่เมื่อโตขึ้น เจอเพื่อน เจอสิ่งที่น่าสนใจกว่า ผมก็ไม่ได้ไปเหยียบที่โซนของเล่นอีกเลย

    อยู่ๆ เพื่อนก็ให้ช่วยพาไปเดินเล่นที่ห้างแถวบ้าน เพราะตั้งแต่มันย้ายมาอยู่ย่านรามอินทรา ก็แทบไม่เคยแวะมาเดินเล่นที่ห้างโปรดแถวบ้านผมเลยสักครั้ง
    ผมบอกอยากลองไปเดินดูโซนของเล่นดูหน่อย เพราะอยากดูกันดั้มและโมเดลสตาร์วอร์ส
    ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เพื่อนมันก็นั่งเล่นที่มุมต่อเลโก้ที่เมื่อก่อนเป็นที่ประจำของผม มันหยิบๆ มาต่อ แล้วถามว่า "มึงเคยต่อมั้ย"
    แทนคำตอบ ผมนั่งลงตรงข้ามมัน แล้วหยิบชิ้นส่วนสีสันต่างๆ หลากหลายแบบมาต่อกันดู

    เหมือนมือมันไปเอง หยิบโน่น จับนี่ เอามาผสมกัน อยู่ๆ ก็เพลินโดยไม่รู้ตัวจนเพื่อนที่ชวนมานั่งมันเบื่อและลุกไปดูอย่างอื่นแล้วผมยังสาละวนอยู่กับตัวต่ออยู่เลย
    สนุก เป็นคำแรกที่ผมรู้สึกหลังจากต่อเมือง (ถ้าหากมันยังมีความคล้ายคลึงอยู่บ้างล่ะก็) ในจินตนาการของตัวเสร็จ
    ไม่ได้รู้สึกอย่างนี้นานแล้วเหมือนกัน อาจเป็นเพราะเราโตขึ้น รู้จักและเข้าใจอะไรมากขึ้น มีความซับซ้อนมากขึ้น
    การได้ลงมือต่อเลโก้แบบมั่วๆ มึนๆ แบบนี้จึงเหมือนได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้งแบบที่ไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน

    บางที การมานั่งแย่งเด็กต่อเลโก้ ควานหาชิ้นส่วนในกระบะ สนุกกับการไม่ต้องคิดอะไรบ้าง
    คงทำให้วันพังๆ สดใสขึ้นมาได้ดีทีเดียว 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in