กับวงโปรดจากไทยอีกวง My Life As Ali Thomas ในอัลบั้ม Paper เมื่อปี 2016

***เราซื้อซีดีด้วยนะ ได้ลายเซ็นต์ที่ปกด้วย***

อวดนิสนึง แม้ไม่มีใครตื่นเต้นด้วยก็ตาม ฮ่า

การเขียนถึงอัลบั้มนี้มันเริ่มได้เพราะในคอนเสิร์ต Bangkok Music City 2020

ขอเรียบเรียงสมาชิกวง ณ ปัจจุบันและเพลงในอัลบั้มนี้ไว้ก่อนค่ะ

My Life As Ali Thomas (ปัจจุบัน)

ฟังแล้วแบบ เอะ!! แปลกๆ เป็นส่วนน้อยนะ ส่วนข้อเสียก็คงเป็นข้อเดียวกับข้อดี เพราะฟังเนื้อไม่ออก ฮ่า 

ส่วนเสน่ห์ของพายทั้งภาพลักษณ์ รูปลักษณ์ น้ำเสียง ตรงนี้ขอข้ามไปนะคะ

เชื่อว่าทุกคนน่าจะชอบเหมือนกัน ฮ่า

เริ่มกันที่เพลงโปรดแรก ตัวปัญหาของการเขียนครั้งนี้

เพลงนี้อยู่ในแทร็กที่ 9 ซึ่งถ้าเป็นเทปก็คงเป็นหน้า B ชื่อเพลงเดียวกันกับชื่ออัลบั้ม ความที่ไม่ได้ตามแปลเนื้อ จึงไม่รู้ว่าสื่อถึงอะไรในความเป็นชื่อเพลงและชื่ออัลบั้ม ก็ผ่านไปแล้วกันค่ะ

มาส่วนดนตรี ชอบมากตั้งแต่อินโทรเลย เสียงกลองเอย เสียงกีต้าร์ลากๆ ด้านหลัง บวกเสียงร้อง

ของพาย และผ่อนลงมาที่กีต้าร์โปร่งจากพาย การร้องฟังเหมือนเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ เงียบๆ แล้วดนตรีอันละเมียดละไมนั้นก็คลอตามเป็นเพื่อน จนมาถึงช่วงขยับให้หนักขึ้นแล้วยังมีเสียงพูดพรึมพรำราวกับสวดมนต์ จากนั้นก็โหมหนักขึ้นอีกสักพักบวกเสียงเครื่องเป่ามั้ยนะ แล้วก็เนิบลงมาร้องไปเหมือนเดิม แล้วช่วงท้ายคือขั้นสุดของเพลงนี้ ที่ร้องคลอไปกับซาวน์ ความละเมียดตรงนี้และการร้องซ้ำท่อนนี้

Without oh darling

We burn like

ฟังครั้งแรกคือ ตาย! โหหหห เพลงดีมาก แต่อยู่หน้า B กว่าคนจะค้นพบก็มาถึงแทร็กที่ 9 แล้ว

ชอบที่โครงสร้างเพลงมีหลายช่วง ขึ้นลงแตกต่างกัน แถมดนตรีก็แทรกเสียงใหม่มาเรื่อยๆ

จวบจนจบเพลงก็ยังคาดเดาไม่ได้ว่าจะจบแบบไหน นึกว่าจะขั้นสุดตรงท่อนนี้แล้ว แต่ก็ยังร้องโหยหวน

ให้ช่วงท้ายมาอีก และให้ความหนักแน่น มีมวลให้กับความรู้สึกที่ฟังครั้งแรกได้ดี 

เพลงนี้จึงเป็นอันดับที่แรกที่เรานึกถึงของวงและอัลบั้มนี้ แม้ว่างเพลงโปรโมตหลายๆ เพลงที่ปล่อยเอ็มวี

ก็ไพเราะไม่ต่างกันเลย เพราะความจริงคือเพราะทุกเพลง

แปะบรรยากาศการเล่นสดเผื่อจะได้ดูแอ็คชั่นของทุกคนและได้ฟังเสียงดนตรีว่าตอนเล่นสดจะแน่นเหมือนที่ได้ฟังในซีดี หรือดิจิตัลมั้ย ซึ่งแน่นนอนว่า ความคาดหวังของคนฟังเพลงแบบเราเนี่ย 

มาตรฐานแรกเลยคือ เล่นให้เหมือนที่คุณทำขายในซีดีหรือแบบสตรีมมิ่งก็ตาม ส่วนจะเสริมเล่นหรือ

ทำเวอร์ชั่นใหม่อันนี้ก็แล้วแต่โชว์ของวงไป ถ้าวงไหนเล่นได้มาตรฐานแรกก็รักเลย สำหรับเรา 

มันคือการไม่ดับฝันหรือดับความรู้สึกของคนฟัง

และสดจากสเตจนี้วงก็แน่นจริงๆ การกรีดกีต้าร์ของพายนั้นแบบกัดฟันตาม การร้องก็ตามต้นฉบับเลย

บวกการเล่นกีต้าร์ไปด้วยคือ คุณภาพและประสิทธิภาพสุดๆ อารมณ์เพลงไปตกเลย เราว่าสิ่งนี้สำคัญ

คุณจะเล่นมันกี่รอบก็แล้วแต่ แต่อารมณ์เพลงต้องไม่เปลี่ยนจากต้นฉบับ 

เพลงโปรดที่ 2 อยู่ในแทร็กแรกของอัลบั้ม อินโทรชวนฝันและติดใจตั้งแต่เดินเข้ามา เสียงกีต้าร์เพราะมากๆๆๆๆ นุ่ม เบา สบาย คืองานมันละเมียดอ่ะ แต่เราไม่รู้เรื่องดนตรีก็บอกได้เท่านี้ตามความรู้สึก

การค่อยๆ ไล่ความรู้สึกเบาไปเรื่อยๆ และแน่นอน ความละมุนนี้ เสียงร้องของพรายก็ตอกย้ำขึ้นอีก

ฟังคลอไปเรื่อยๆ จวบจนครึ่งเพลง จากนั้นกีต้าร์ไฟฟ้าก็โผล่มาเป็นพระเอกคลอไปกับกีค้าร์โปร่งแล้วก็นิ่งไป ให้กีต้าร์โปร่งเป็นพระเอกมาพร้อมกับเสียงร้อง คือเพลงมันบรรยากาศดีอ่ะ ไม่รู้จะอธิบายอะไรกว่านี้ โครงสร้างเพลงก็มีขึ้นลงหลายช่วง นิ่งบ้าง ทิ้งสเปซบ้าง หนักบ้าง และทุกอย่างที่ว่ามาคือความประณีต ความละเมียดละไมในงานที่ให้ความรู้สึกดีกับเราที่เป็นคนฟัง 

สุดท้าย การบรรเลงท่อนจบนั้นกินใจจริงๆ