มาพูดเกริ่นถึงอีพีนี้ก่อนเริ่มเข้าเนื้อหาหลักเล็กน้อยว่าคำว่า ‘เส้นทางใหม่’ ที่เราพูดถึงนี่มันคืออะไร หากทุกคนยังจำได้ เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ เราได้เปิดห้อง Clubhouse ขึ้นมาเพื่อคุยกันเรื่องประสบการณ์ชีวิตออแพร์ของเราและเพื่อนออแพร์ท่านอื่น รวมถึงการ discuss เรื่องชีวิตหลังจบโครงการ ‘กลับไทยหรือทำอะไรดี?’ จากเพื่อนๆพี่ๆออแพร์ที่มีประสบการณ์

     ทุกอย่างมันเริ่มจากเราเองค่ะ เราใกล้จะจบโครงการแล้วในเดือนกรกฎาคมนี้ เราจึงมีข้อสงสัยกับตัวเองว่าชีวิตต้องการอะไรหลังจบกันแน่ การที่ได้มาอยู่ต่างประเทศแรมปีมันเป็นอะไรที่ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะเปลี่ยนการใช้ชีวิตและแนวคิดของเราขนาดนี้ เราโตขึ้น เพราะต้องอยู่คนเดียวในบ้านคนแปลกหน้าที่ไม่ใช่ครอบครัวของเราจริงๆ การทำงานก็ไม่ใช่ว่าดีไปหมดทุกอย่าง มีความลำบากและความอึดอัดใจบ้างเป็นบางครั้ง พอยิ่งใกล้จบโครงการ ตามอ่านข่าวที่ไทยทีไรก็รู้สึกไม่อยากกลับไปเลย แต่ทางบ้านก็อยากให้กลับมากๆ เราจึงเกิดคำถามขึ้นกับตัวเอง และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เราเปิดห้อง Clubhouse ขึ้น เพื่อพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับเพื่อนๆพี่ๆออแพร์ท่านอื่น

     ก่อนอื่นอยากจะขอโทษใครก็ตามที่อยู่ในห้อง Clubhouse วันนั้น เราอาจจะทำหน้าที่ Moderator ได้ไม่ดีเท่าไหร่ และหลุดประเด็นไปบ้าง เพราะทุกคนก็เริ่มเข้ามาเยอะ ยกมือขึ้นมาพูดคุยกันเยอะมากๆ เกินความตั้งใจเรามากๆเลยค่ะ เราอยากจะขอบคุณทุกท่านที่ขึ้นมาพูดคุยกันจริงๆจากใจ รวมถึงขอโทษที่ออกนอกประเด็นไปเยอะด้วยนะคะ แต่ระยะเวลา 5 ชั่วโมงในวันนั้น มันเกินคาดจริงๆค่ะ ขอบคุณทุกคนที่อยู่ในห้องวันนั้นอีกทีนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ

     เอาล่ะค่ะ เกริ่นมาขนาดนี้แล้ว ทุกคนน่าจะจับได้แล้วว่าวันนี้เราจะมารีแคปเรื่องที่คุยกันในห้อง Clubhouse วันนั้น เราพูดคุยอะไรกันไปในวันนั้นบ้าง มีอะไรน่าสนใจที่เราอยากนำมาแชร์ให้เพื่อนๆที่ไม่ได้ฟังในวันนั้นทราบบ้างมั้ย แน่นอนว่ามีค่ะ ฮ่าๆ ถ้าทุกคนพร้อมแล้ว เรามาเริ่มกันเลยนะคะ :)

     เปิดมาเรื่องแรกก็เป็นเรื่องหนักเลย อันนี้ต้องขอบคุณคนที่ถามเข้ามามากๆเลยนะคะ ที่เรายกประเด็นนี้มาก่อน เพราะเป็นเรื่องที่สำคัญมากและร้อนแรงมากในช่วงที่ผ่านมา นั่นคือประเด็น #StopAsianHate ไม่ว่าจะเป็นข่าวที่เกิดในซานฟรานซิสโก, นิวยอร์ก, แอตแลนตา และที่อื่นๆ เราเข้าใจมากๆเลยว่าเพื่อนๆที่ยังไม่ได้เดินทางมาที่ประเทศสหรัฐอเมริกามีความกังวลมากแค่ไหน 

     ในวันนั้นก็มีคุณนิชามาเล่าประสบการณ์การโดนเหยียดให้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ป้าที่ขับรถตาม และใน grocery store ที่มีมนุษย์ป้ามองเหยียดเพราะความเป็นเอเชียของเรา เราฟังเรื่องราวทั้งสองแล้วมองว่ามันไม่โอเคมากๆเลย ตามประวัติศาสตร์แล้วดินแดนอเมริกาเป็นดินแดนอพยพด้วยซ้ำ ทั้งๆที่มี Native American อยู่ก่อนแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ให้ความเคารพขนาดนั้น ยิ่งพอมาเกิดเรื่องโควิด เขา blame เอเชีย และเหมารวมว่าเป็นจีนไปทั้งหมด เหมารวมว่าเราเป็นคนนำเชื้อเข้ามา ซึ่งตรงนี้ก็อยากจะบอกให้ทุกคนที่ได้เดินทางมาถึงประเทศสหรัฐอเมริกาแล้ว ดูแลตัวเองกันดีๆด้วยนะคะ พยายามอย่าไปไหนมาไหนคนเดียว ตอนพาน้องออกไปเดินเล่นก็ดูแลตัวเองดีๆ พกโทรศัพท์ติดตัวเสมอ จะได้โทรหาโฮสต์หรือตำรวจได้ เผื่อเกิดเหตุด่วนเหตุร้ายนะคะ

     ในส่วนของเรานั้น เราได้พูดไปว่าเราไม่เคยเจอเลย มีแต่คนใจดีกับเรา เราไปเที่ยวนิวยอร์กคนเดียวครั้งหนึ่งก่อนเกิดโควิดก็ปกติค่ะ ทุกคนช่วยเราด้วยซ้ำเพราะภาษาอังกฤษเราไม่ได้ดี แต่ก็รอดมาได้ และอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ ปีแรกเราอยู่ที่เพนซิลเวเนีย ส่วนตัวแล้วมองว่า neighborhood ดีมากๆค่ะ ไม่เคยเกิดเรื่องเหยียดขึ้นกับตัวเอง พอย้ายมาต่อปีสองที่แคลิฟอร์เนียแล้ว ย่านที่เราอยู่เป็นบริษัทไอที ทำให้มีเอเชียเยอะมากๆ ไม่ว่าจะเป็นอินเดีย, เกาหลี, จีน และชนชาติเอเชียอื่นๆ รวมถึงชาติเม็กซิกันและสแปนิชด้วย ย่านที่เราอยู่มีความหลากหลายทางชนชาติมากๆ ทำให้ปัจจุบันเราที่อยู่บ้านปีสองมาได้ครึ่งปีแล้ว ยังอยู่ดีและมีความสุขมากๆค่ะ

     ฉะนั้นไม่อยากให้ทุกคนกลัวกันเกินไปนะคะ แต่ระวังตัวเองไว้ให้ดีที่สุดดีกว่า มาอเมริกามันไม่ได้ดี 100% แต่มันยังมีส่วนดีมากมายที่อยากให้ทุกคนได้สัมผัสจริงๆค่ะ ยังไงดูแลตัวเองกันด้วยน้า

     เอาล่ะค่ะ มาเข้าประเด็นหลักของอีพีนี้กันดีกว่า เพราะมีอะไรจะเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้เยอะมากๆ เราอาจจะจำได้ไม่แม่น เพราะเราไม่ได้ทำการ Lecture ไว้ แต่หวังว่าบทความนี้จะเป็นประโยชน์ให้กับเพื่อนๆออแพร์ที่ใกล้จบโครงการแล้วแต่ไม่รู้จะไปทางไหนเหมือนที่เราเป็นนะคะ แต่เนื่องจากเราไม่มีประสบการณ์ ฉะนั้นเราจะพูดถึงแค่ผิวเผินนะคะ ถ้าพร้อมแล้ว มาเริ่มกันเลยนะคะ Go!

     - ทำงานร้านอาหาร : หากรู้สึกเบื่อกับการเลี้ยงเด็กแล้ว อันนี้น่าจะเป็นสิ่งที่หลายๆคนคิดได้เป็นอย่างแรก เราก็เช่นกัน แต่ในวันนั้นเราได้เล่าประสบการณ์ของเพื่อนเราที่ทำงานร้านอาหารให้ฟังไปว่าทำงานเยอะมาก ต้องยืนทั้งวัน แม้ค่าแรงและทิปจะเยอะได้วันละ 200$ เป็นอย่างต่ำ (จริงๆอาจจะได้มากกว่านี้ค่ะ เราก็ไม่ทราบเรทจริงๆ ขออภัยด้วยนะคะ) แต่เรามองว่ามันเหนื่อยมาก งานบริการด้านอาหารมันต้องทุ่มเทจริงๆค่ะ อย่างเราก่อนมาอเมริกาเคยลองทำพาร์ทไทม์ที่ K** ทั้งๆที่เป็นสาขาต่างจังหวัด งานไม่ได้เยอะขนาดนั้น เรายังเหนื่อยมากเลย แต่มันก็ขึ้นอยู่กับสเกลงานด้วยแหละค่ะ มีหลายคนที่โอเคและสนุกกับการทำงานตรงนี้ค่ะ แต่สำหรับเรานะคะ ถ้าใครร่างกายไม่แข็งแรงและสู้งานมากจริงๆ อย่างเราที่อ่อนแอเหลือเกิน ฮ่าๆ เราจะตัดข้อนี้ออกค่ะ ฉะนั้นในด้านการตัดสินใจ ขอให้เป็นเรื่องดุลพินิจส่วนบุคคลเลยนะคะ 

     - แนนนี่ : พูดอีกอย่างก็คือพี่เลี้ยงเด็กนี่แหละค่ะ แต่มี 2 แบบด้วยกัน นั่นคือ live in และ live out เดี๋ยวเรามาอธิบายคร่าวๆให้อ่านกันดีกว่านะคะ ว่าในความคิดของเราทั้งสองแบบเป็นอย่างไรกันบ้าง 

     - หาแฟน : ถ้าใครได้อยู่ในห้อง Clubhouse วันนั้น น่าจะสัมผัสได้เลยว่าวกเข้าประเด็นนี้บ่อยมาก ต้องขออภัยสำหรับคนที่ไม่ได้มีตัวเลือกนี้อยู่ในใจด้วยนะคะ แต่ก็เป็นประสบการณ์จากเพื่อนๆพี่ๆออแพร์รุ่นก่อนที่เข้ามาแนะนำเนอะ เลยเอามาขยายความหน่อย พูดแบบไม่สวยหรูเลยว่ามีหลายคนใช้ออแพร์เป็นแค่ทางผ่านก็มีค่ะ แต่เราไม่ได้ Judge ใครนะคะ ต้องขออภัยถ้าหากทำให้หลายคนคิดไปในทางนั้น เราเข้าใจทั้งสองฝั่งมากๆ บางคนก็มีแบบไม่ได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ ดังนั้นรบกวนอย่าตีความเราผิดไปนะคะ และตัวเลือกนี้ เรามองว่ามันเป็นหนทางที่จะได้กรีนการ์ดเร็วมากขึ้น อยู่ด้วยวีซ่าแต่งงาน และในระหว่างทำเรื่องก็หางานทำไปในตัวได้ด้วยนะคะ ถ้าเจอคนดีๆ เราก็ดีใจด้วยกับเพื่อนๆทุกคนค่ะ เราแค่อยากจะมาบอกไว้ว่าก่อนจะตบแต่งกับใครให้ดูใจกันดีๆ และขอให้รักกันยืนนานนะคะ I wish you a happy life and long love. นะคะทุกคน แน่นอนว่าเราคงจะพูดถึงส่วนนี้ไม่ได้ เพราะไม่มีประสบการณ์เลย เพื่อนเราแนะนำให้เดตแค่ไหน เราก็ไม่เอา เพราะเราสนุกกับชีวิตตัวเองมากๆค่ะ และมองภาพไม่ออกจริงๆว่าตัวเองจะมีแฟนได้ยังไง คนมันไม่เคยอะเนอะ ฮ่าๆ

     - พยาบาล : มาค่ะ มาเข้าเรื่องอาชีพที่มั่นคงอย่างพยาบาลกันบ้าง วันนั้นได้มีพี่ส้ม ที่จบพยาบาลจากไทยและคุณโยเย (เราไม่แน่ใจชื่อ หากจำผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะคะ) ได้เข้ามาแนะนำถึงเรื่องนี้ เราเองก็ไม่ใช่บุคลากรในด้านนี้จริงๆ จึงขออนุญาตมาเขียนถึงอย่างย่อๆนะคะ เราจะพูดถึงเป็น 2 กรณีด้วยกันนะคะ ซึ่งได้แก่

     - WAH (Australia, New Zealand) : อันนี้เราสนใจมากที่สุดเลยค่ะ แต่ปัจจุบันยังไม่เปิดรับโควตาเพิ่ม ของปี 2020 ก็ยังค้างอยู่อีก 1,000 อัตรา เพราะมาติดโควิดนี่แหละค่ะ เราเลยยังติดตาม thaiwahclub ไว้อยู่ กว่าสถานการณ์กลับมาเป็นปกติอาจจะปี 2024 เลยก็ได้ค่ะ แต่ว่า WAH รับอายุถึง 30 ปี (อายุไม่เกิน 31 ปีในวันที่ยื่นขอวีซ่า) ฉะนั้นถ้าใครสนใจจะรอไปด้วยกัน ก็ขอเรียนเชิญค่า /กอดคอ ซึ่งส่วนใหญ่ที่รับจะเป็นออสเตรเลียมากกว่านะคะ เราเห็นข่าวของนิวซีแลนด์บ้าง แต่เหมือนจะรับน้อยกว่า และใช่ค่ะ WAH ก็ไม่ใช่เล่นๆ ต้องมีคะแนน IELTS ที่ overall 4.5 ยื่นไปด้วย ขออนุญาตแปะข้อมูลพื้นฐานจากเว็บไซต์ที่เราศึกษา มาให้เพื่อนๆลองอ่านดูกันนะคะ คลิก 

     - Back to home : เอาจริงๆ เราเลือกเส้นทางนี้ค่ะ ไม่ใช่อะไร ตอนแรกเรามีแพลนว่าจะกลับไปเรียนต่อปริญญาโท แต่พอเวลาผ่านไปก็คิดได้ว่าจะเรียนไปทำไมวะ ชีวิตเราไม่จำเป็นต้องเรียนเลยด้วยซ้ำ เราสามารถประสบความสำเร็จได้ด้วยวิธีการอื่น และทุกวันนี้ก็ยังเสียดายที่ตัวเองเลือกต่อปีสองแค่ 9 เดือนอยู่เลยนะคะ ฮ่าๆ แต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะกลับแหละค่ะ เลือกกลับไปเจอหน้าแม่กับน้องที่สนับสนุนเราอยู่ตลอด กลับไปหาครอบครัวจริงๆของเรา คุยกับโฮสต์ทีไร โฮสต์ก็เข้าใจมากๆที่เราเลือกจะกลับบ้าน เขาบอกว่าประเทศไทยกับประเทศอเมริกามันห่างกันมากๆ เขาเข้าใจเรามากเลยค่ะ ตอนนี้เราเลยเลือกจะกลับไปหาครอบครัวก่อน กลับไปหาคอมฟอร์ทโซนของตัวเองไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือห้องส่วนตัวของเรา ที่เป็น my real own space เพราะเราคิดถึงมากจริงๆค่ะ

     มาสรุปกันเล็กน้อยก่อนจะปิดอีพีนี้ ขอพูดแบบไม่สวยหรูอีกหน่อยแต่เป็นเรื่องจริงนะคะ ส่วนใหญ่ก็จะต่อวีซ่า B2 (วีซ่าท่องเที่ยว) หรือ F1 (วีซ่านักเรียน) และทำงานด้วยวีซ่านี้กัน ไม่ว่าจะเป็นงานร้านอาหาร (ซึ่งส่วนใหญ่ทำงานร้านอาหารไทยนะคะ), งานแนนนี่ หรืองานอื่นๆที่เราไม่ได้กล่าวถึง เพื่อเก็บเงินกันซะก่อนจะก้าวไปสู่ขั้นตอนต่อไปอย่างการเรียน เราเองก็ไม่มีประสบการณ์ตรงนี้จึงไม่สามารถบอกรายละเอียดได้ ยังไงลองค้นหาบทความจากพี่ๆออแพร์รุ่นก่อนๆดูกันได้นะคะ สำหรับขั้นตอนการเปลี่ยนวีซ่าและขั้นตอนการสมัครเรียนต่างๆ

     เรารู้สึกว่าตัวเองข้อมูลไม่แน่นพอเลย แต่จุดประสงค์ของบทความนี้ก็สร้างขึ้นมาเพื่อสรุปแนวทางที่มีรุ่นพี่ออแพร์พูดถึงในห้อง Clubhouse เท่านั้น ในส่วนข้อมูลที่เจาะลึกลงไปอีก ขออนุญาตแนะนำให้ศึกษาเพิ่มเติมกันอีกทีนะคะ เพราะเราก็ศึกษาในส่วนของตัวเองอยู่เช่นกัน ฮ่าๆ แต่ถ้าใครสนใจ WAH มารอไปด้วยกันได้นะคะ สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคนอีกครั้งที่ติดตามบล็อกของเรา หวังว่าบล็อกของเราจะเป็นประโยชน์ให้ทุกคนไม่มากก็น้อยนะคะ ไว้เจอกันใหม่อีพีหน้าค่ะ ;)