พี่หมิวโด่งดังเป็นพลุแตกตั้งแต่ตอนเล่นละครเรื่อง “ปริศนา” ช่วงนั้นผมยังไม่ขึ้น ป.1 ด้วยซ้ำ

แล้วพี่หมิวก็ครองสถานะ “นางเอกเบอร์ต้นๆ” เอาไว้ได้เรื่อยมาจนถึงยุคที่ผมเริ่มโตเป็นหนุ่มประมาณปี 2536

นอกจากเรื่องความสวย ความมีชื่อเสียง และฝีมือการแสดง ในยุคนั้น พี่หมิวยังมีความโดดเด่นเรื่อง “ส่วนสูง”

รายการโทรทัศน์ หน้าบันเทิงตามหนังสือพิมพ์ และนิตยสารวัยรุ่นช่วงกลางทศวรรษ 2530 มักยกย่องความสูง “169 ซม.” ของพี่หมิว ว่าเป็นส่วนสูงที่ “สูงมากๆ” สำหรับนางเอกหรือผู้หญิงไทย

ผมคงตอบโดยไม่ลังเลว่า “พี่หมิว ลลิตา” เพราะกระแสข้อมูลข่าวสารได้ชี้นำให้ผมเชื่ออย่างนั้น

ขณะเดียวกัน พี่หมิวก็คือนางเอกอันดับหนึ่งในดวงใจของหนุ่มน้อยวัย 12-13 ปี อย่างผม 

ขวบปีสุดท้ายของการเรียนชั้นประถมศึกษา ผมตัวสูงขึ้นเยอะพอสมควร คือจาก 151 ซม. ตอนเปิดเทอมแรก ไปสู่ 157 ซม. ตอนปลายเทอมสอง

แม้จะเติบโตไม่ก้าวกระโดดเท่าเพื่อนผู้หญิงหลายสิบราย ที่บางคนสูงขึ้นถึงเกือบ 10 เซนติเมตรภายในเวลาปีเดียว

แต่ผมก็ถูกจัดให้เป็นนักเรียนชายที่ตัวสูงอันดับต้นๆ ของระดับชั้น

ที่สำคัญ ผมยังเริ่มตัวสูงเท่าหรือแซงหน้าผู้ใหญ่ที่รู้จักหลายราย

สมัยนั้น ยังมีนางเอกหนัง-ละครหลายคน ที่ตัวสูงในระดับ 150 ปลายๆ–160 ต้นๆ เท่ากับว่าเด็ก ป.6 เช่นผม เริ่มตัวสูงไล่เลี่ยหรือกำลังไล่จี้จวนจะทันพี่ๆ ดาราหญิงกลุ่มนี้แล้ว

ก่อนขึ้น ม.1 ผมเตี้ยกว่าพี่หมิวอยู่ถึง 12 เซนติเมตร และผมคาดการณ์ว่าตัวเองคงต้องใช้เวลาอีกราวสองปีเต็ม จึงจะสูงทันพี่หมิว 

ผมตั้ง “เป้าหมายขั้นต่ำ” เอาไว้ตอนจบ ป.6

นอกจากนี้ ผู้ใหญ่ใกล้ตัวจำนวนหนึ่งยังทำให้ผมเพ้อหวังไปไกลกว่านั้น เพราะหลายท่านเชื่อว่าผมจะสูงขึ้นอย่างผิดหูผิดตาช่วงอายุ 13-14 ปี จนมีบางปี ที่ผมอาจ “ยืดตัว” ขึ้นเกิน 10 เซนติเมตร 

  
“ถ้าเราสูงขึ้นซัก 7 เซนต์ ตอน ม.1 พอจบ ม.1 เราก็จะสูง 164 แล้วช่วง ม.2 เราอาจยืดตัวขึ้น 10 เซนต์ ถ้าเป็นงั้น ตอนจบ ม.2 เราก็จะสูง 174 นำหน้าพี่หมิวไปไกล” ผมแอบฝันไว้ในใจ

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ผมยังมีความเชื่อมั่นเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ว่า พอขึ้น ม.3 ตนเองจะไม่มีทางตัวเตี้ยกว่าพี่หมิวเด็ดขาด!

“ถ้าขึ้น ม.3 แล้วเรายังสูงไม่ถึง 169 แสดงว่าเราแม่งเตี้ยแล้วแหละ” ผมกดดันตัวเอง

ส่วนสูง “169 ซม.” จึงกลายเป็น “มาตรฐานขั้นต้น” สำหรับผมในสองแง่มุม

ด้านหนึ่ง ผมตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่าก่อนอายุ 15 ปี ตนเองจะต้องสูงถึงหรือสูงเกิน 169 ซม. ให้ได้

อีกด้าน ผมก็ใช้เกณฑ์ส่วนสูง “169 ซม.” มาเป็น “บรรทัดฐานกลาง” เพื่อประเมินว่าผู้หญิงคนไหนรูปร่างสูงหรือไม่สูง

ผมไม่ได้คิดอะไรซับซ้อนมากมาย เพียงแค่ทำการจัดแบ่งอย่างง่ายๆ ว่าถ้าผู้หญิงคนไหนสูงเกิน 169 ซม. ก็นับเป็น “ผู้หญิงที่ตัวสูงมาก” แต่ถ้าผู้หญิงคนไหนสูงไม่ถึง 169 ซม. พวกเธอก็ยังไม่ถือเป็น “ผู้หญิงตัวสูง”

สถานการณ์แรกเกิดขึ้นก่อนจบ ป.6 ไม่นานนัก โดยผมมีโอกาสพูดคุยกับเพื่อนผู้หญิงชื่อ “น้ำแข็ง” ในประเด็นว่าด้วยละคร “ยามเมื่อลมพัดหวน” ที่พี่หมิวแสดงเป็นนางเอก

น้ำแข็งปลื้มพี่หมิวเอามากๆ และเธอก็ใฝ่ฝันว่าอยากตัวสูงเหมือนพี่หมิว ซึ่งก็มีแนวโน้มว่าอาจเป็นไปได้ เพราะขณะนั้น น้ำแข็งถือเป็นเด็กผู้หญิงรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง กล่าวคือเธอตัวสูง 159 ซม. ตั้งแต่ยังไม่จบประถมศึกษา

คุยๆ ไป ผมก็แสดงภูมิรู้อวดน้ำแข็ง

“นี่เราเพิ่งไปอ่านเจอมาว่าพี่หมิวเค้าสูง 169 นะ สูงกว่าน้ำแข็งตั้ง 10 เซนต์” ผมโชว์ข้อมูล

น้ำแข็งตอบโต้ผมมายาวเหยียด

แน่นอนว่าน้ำแข็งนั้นเข้าใจผิดเต็มๆ เกี่ยวกับตัวเลขส่วนสูงของพี่หมิว แต่เธอก็น่าจะเป็นคนแรกที่ทำให้ผมได้ตระหนักว่า “ส่วนสูง 169 ซม.” มิใช่ “มาตรฐานสูงส่ง” สุดเอื้อมคว้า

ส่วนอีกหนึ่งสถานการณ์ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ช่วงผมเรียนชั้น ป.6 ไปจนจบ ม.ต้น

ช่วง ป.5-6 แม้ผมจะพอรู้อยู่ว่ามีผู้หญิงในวงการบันเทิงบางส่วนที่ตัวสูงกว่าพี่หมิว โดยเฉพาะพี่ๆ ซึ่งมาจากเวทีประกวดนางงาม

ผมไปอ่านเจอข้อมูลว่ามิสไทยแลนด์เวิลด์ตั้งแต่ปี 2532-2536 นั้นตัวสูงเกิน 170 ซม. หมด บางคนสูงเกือบ 175 ซม. หรืออย่าง “พี่ลูกเกด เมทินี” ก็สูงถึง 176 ซม. และทางฝั่งนางสาวไทย ก็มี “พี่นก ยลดา รองหานาม” ที่สูง 171-172 ซม. 

ทว่า ความเชื่อดังกล่าวก็ค่อยๆ ถูกพิสูจน์ว่าไม่เป็นความจริง เมื่อผมได้พิจารณาข้อมูลส่วนสูงของนางเอก-นักแสดงหญิงในจอโทรทัศน์มากขึ้น

โดยที่ยังไม่ต้องพิจารณาถึงดาราหญิงที่เข้าวงการบันเทิงหลังพี่หมิว หรือเข้าวงการนับแต่ช่วงครึ่งหลังของทศวรรษ 2530 เป็นต้นมา

แต่เพียงแค่ลองสำรวจดาราหญิงรุ่นพี่หรือรุ่นราวคราวเดียวกับพี่หมิว ผมก็พบว่ามีหลายคนที่ตัวสูงสูสีหรืออาจสูงกว่าพี่หมิวนิดหน่อย

นี่แสดงให้เห็นว่ามีผู้หญิงอีกมากมาย (ในวงการบันเทิง) ที่สูงพอๆ กับพี่หมิว