"ได้โปรดเอาเพลงนี้ออกไปจากฉันที.." หญิงสาวร้องไห้อ้อนวอนต่อพระเจ้าทั้งๆที่รู้ว่ามันไร้ประโยชน์

และแล้วความอดทนของเธอก็สิ้นสุดลง "ในเมื่อมันไม่หายไป ฉันเองที่ควรหายไป" หญิงสาวพูดด้วยอารมณ์ที่เหลืออด ก่อนที่จะหยิบปิ่นปักผมออกจากผมรัดเกล้าของเธอ และแทงไปที่ขั้วหัวใจของตนเอง

หญิงสาวล้มลงนอนไปกับพื้น เส้นผมของเธอสยายและเปรอะเปรื้อนไปด้วยเลือด เธอเริ่มร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด "ความรู้สึกแบบนี้น่ะหรอที่เรียกว่าความตาย.." เธอพูดและยิ้มออกมาอย่างพอใจ

........