เธอเกิดมาพร้อมกับเสียงเพลงที่บรรเลงอยู่ในหัวของเธอ มันมอบสิ่งพิเศษให้แก่เธอ มันช่วยรักษาความเจ็บป่วย มันรักษารอยแผล มันทำให้เธองดงามอย่างไม่มีวันแก่ และมันทำให้เธอเป็นอมตะ..
แต่ทว่ามันมีข้อเสีย ...
เธอจะลืมทำนองเพลงนั้นเมื่อสมองของเธอกำลังจะสั่งการให้บรรเลงเพลงนั้นผ่านเครื่องดนตรี
เธอจะเป็นใบ้ทันทีเมื่อเธอต้องการจะฮัมหรือร้องเพลงนั้น
เธอจะแสบแก้วหูราวกับได้ยินเสียงช้อนส้อมขูดกับจานสังกะสีเมื่อเธอต้องการจะเขียนเพลงนั้นลงบนแผ่นกระดาษ และ เธอจะได้ยินเสียงเพลงนั้นตลอดเวลา..
.
.
และแล้วเวลาก็ล่วงเลยไป จนเมื่อเธออายุครบ 100 ปี.. "ฉันไม่อยากจะทนแล้ว" เธอพูด
........
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in