แพ้ทุกอย่างที่เป็นเธอ เธอที่ยืนอยู่ตรงหน้าในตอนนี้

      ใบหน้าขาว แก้มเนียนใสที่มีเลือดฝาดสีชมพูอ่อนๆ นั่น

   ดวงตาเรียวเบิกโพลงขึ้นจากความฝัน ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานตรงหน้า

เขาทำงานจนเผลอหลับไปเลยเหรอเนี่ย..

มือหนาพลิกโทรศัพท์ขึ้นมาดูสายที่โทรเข้ามา ก่อนจะกดรับ

"อะไรวะ โทรมาดึกๆ"

กรอกเสียงไปถึงปลายสายอย่างไม่สบอารมณ์นักที่โทรมากวนตอนเขากำลังฝันดี

"อะไรนะ เพิ่งสามทุ่ม"

มินฮยอนละโทรศัพท์ออกมาดูเวลาปัจจุบัน เพราะเจ้าตัวก็ไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปนานแค่ไหน

"ร้านไหนอ่ะ"

"เออเดี๋ยวออกไป"

มือหนาวางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะทำงานอีกครั้ง ก่อนจะละตัวเองออกจากเก้าอี้เพื่อตรงไปล้างหน้าล้างตา

พร้อมแต่งตัวออกไปพบเพื่อนๆ ที่นัดดื่มกันในคืนนี้

ดีเหมือนกัน  เผื่อจะหายฟุ้งซ่าน

จนกระทั่งมาถึงที่ร้าน เขาจึงได้มาพบกับร่างบางที่คุ้นตา นั่งรวมอยู่กับเพื่อนของเจ้าตัวที่โต๊ะตรงข้าม

"มินฮยอน นั่นแจฮวานไม่ใช่เหรอวะ"

ซองอูเพื่อนรักที่นั่งอยู่ข้างๆ เอ่ยขึ้น    ก่อนที่จะเทเบียร์ลงแก้วใสที่แช่เย็นมาอย่างดี

จะเมาตายก็คืนนี้แหละวะ

"ทำไมมึงไม่บอกว่าเขาอยู่ที่นี่"

มินฮยอนเอ่ยปากขึ้น   หลังจากกระดกเบียร์รวดเดียวหมดแก้วอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"กูก็ไม่รู้ น้องมาก่อนมึงแป๊บเดียวเอง"

เพื่อนรักพูดพร้อมยักไหล่เบาๆ เป็นเชิงไม่ใส่ใจ ก่อนจะหันไปคุยกับสาวที่ควงมาข้างๆ

ในขณะที่ตัวเขาเองยังคงจ้องไปยังใบหน้าของคนคุ้นเคยที่อยู่โต๊ะนั้น

เหมือนคิมแจฮวานจะรู้ตัวว่ากำลังถูกจ้องมองอยู่ จึงเงยหน้าขึ้นมา

สายตาของทั้งสองประสานกันอยู่ชั่วครู่  ก่อนใบหน้าหวานจะยิ้มออกมาเล็กน้อยเป็นเชิงทักทายเขา

.

.

มือเรียวยกบุหรี่มวนสีขาวขึ้นมาจุดสูบ ทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ยาวบริเวณโซนนั่งชิลด้านนอก

พลางทอดสายตาไปยังแม่น้ำที่ไหลอย่างเชื่องช้าตรงหน้า

"พี่สูบบุหรี่ด้วยเหรอครับ"

ร่างหนาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปตามเสียงของคนคุ้นเคย พบกับแจฮวานที่มานั่งอยู่ข้างๆ เขา

"สูบได้สักพักแล้วครับ"

ความเงียบเกิดขึ้นบริเวณรอบตัวของทั้งสอง  ไม่มีใครพูดอะไรออกมา

เงียบจนฮวังมินฮยอนได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองเต้นรัวอย่างห้ามไม่ได้

"พี่สบายดีมั้ย"

"ก็ดี มั้งนะ ฮ่ะๆๆ"

    ร่างสูงพ่นควันสีขาวลอยไปบนอากาศก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างแผ่วเบา

"ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะแจฮวาน"

  ดวงตาเรียวละสายตาจากแม่น้ำเพื่อมาจับจ้องใบหน้าหวานของคนข้างๆ

    ทุกอย่างที่เป็นแจฮวานยังเหมือนเดิม

    ดวงตาใส จมูกเล็กที่รั้นนิดๆ รับกับปากบางสีชมพูอ่อน ประกอบรวมกับแก้มใสนั้น

..ทุกอย่างที่เป็นเธอมันดีที่สุดเลย

"อื้อ แต่พี่ผอมลงเยอะเลย"

เสียงใสเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

"นิดหน่อยน่ะ ฮ่าๆๆๆ แจฮวานยังเหมือนเดิมก็ดีแล้วนะ"

"ถามอะไรหน่อยได้้มั้ย"

"อื้ม ได้สิครับ"   ใบหน้าเล็กหันมามองเขาพร้อมคำตกลงที่เจ้าตัวพูดออกมาเบาๆ

หลังจากมินฮยอนเลือกที่จะเป็นคนเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบที่เกิดขึ้น

"แจฮวานมีแฟนใหม่รึยังครับ"

คนตรงหน้ามินฮยอนนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนที่รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าจะค่อยๆ หุบลง

"ยังหรอกครับ"

  มินฮยอนรู้สึกดีใจกับคำตอบที่ได้รับ  และภายในเสี้ยววินาทีที่เขากำลังจะเอ่ยพูดความรู้สึกของตัวเองออกไป

เสียงหวานของคนข้างๆ กลับเอ่ยขึ้นมาในเวลาเดียวกันพอดี

"งั้นเรา.."

"แต่ผมก็คงไม่ได้กลับไปหาพี่เหมือนเดิมหรอกครับ"

". . ."

  หัวใจของมินฮยอนสลายลงตรงนั้น หลังจากที่เต้นแรงมาอย่างหนักหน่วง

กับการที่เขาได้พบคนที่เขาคิดถึงมากที่สุดโดยบังเอิญ และคนนั้นก็กำลังอยู่ตรงหน้าเขา

คำตอบที่ได้รับ กลับทำให้เขาคิดว่า

หรือจริงๆ แล้ว เราไม่ควรเจอกันอีกครั้ง  เพราะยังไง

          คิมแจฮวานก็ยังเป็นคนที่มีผลต่อหัวใจของเขามากที่สุด

          มากจนเขาไม่สามารถจะเริ่มต้นใหม่กับใครได้อีกแล้วจริงๆ

"เราเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วครับ  เจอกันด้วยความบังเอิญ  และจากกันด้วยความตั้งใจ"

คิมแจฮวานเอ่ยเสียงเรียบ  โดยที่มินฮยอนยังคงนิ่งและไม่แสดงอารมณ์อะไรผ่านทางสีหน้าออกมา

เพราะความรู้สึกในใจของเขามันได้ตายไปหมดแล้ว

"ผมไม่อยากเสียใจอีกแล้ว

เราเป็นเพื่อนกันแบบนี้ ก็ดีแล้วครับ"

หลังจบสิ่งที่ร่างบางพูดออกมา ทั้งสองได้แต่นิ่งเงียบกันอยู่สักพัก

จนแจฮวานเลือกที่จะเป็นฝ่ายบอกลาและลุกออกไปจากตรงนั้น

ส่วนคนที่ยังคงตกอยู่ในห้วงความคิดอย่างฮวังมินฮยอน  ได้แต่นั่งนิ่งโดยไม่มีคำพูดใดๆ ออกมา

  น้ำหยาดใสค่อยๆ เอ่อล้นออกมาจากดวงตาคู่สวย ก่อนเขาจะค่อยๆ ก้มหน้ามองพื้น

พร้อมปล่อยให้น้ำตาหยดลงเพื่อปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดออกมาเงียบๆ คนเดียวตรงนั้น

ตรงที่มีแค่เขา

แค่ฮวังมินฮยอนคนเดียวเท่านั้น