เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวนิยายแปล✿ Peony ✿
รีวิว บทฝันกำกับรัก (จบ)
  • บทฝันกำกับรัก《跨界演员》

     ผู้แต่ง: เป่ยหนาน 北南
     สำนักพิมพ์: Minerva Book
    ✿ จำนวน: 3 เล่มจบ
     เรื่องย่อ:


    🎬 ครั้งนี้ฉันเป็นพระเอก เป็นจิตวิญญาณของละครทั้งเรื่อง!

     
           ลู่เหวิน เป็นนักแสดงรูปหล่อที่เข้าวงการมาหนึ่งปีครึ่ง แต่ถ้าพูดถึงความโด่งดังก็คงเป็นนักแสดงที่อยู่ประมาณแถวสิบแปด 555 เขาไม่มีแฟนคลับหรือทีมงาน มีเพียงผู้จัดการ ซุนเสี่ยวเจี้ยน ที่เชื่อมั่นว่าวันหนึ่งลู่เหวินจะต้องดังระเบิดกลายเป็นดาวประกายพรึกที่ส่องแสงเจิดจรัสที่สุดในวงการบันเทิง!! ต่อมาการแคสต์บทที่แสดงความเป็นตัวเองออกมาล้วนๆของลู่เหวินได้เตะตาผู้กำกัับจนได้รับบทพระเอกซีรีย์ ค่ำคืนแรก มาครอบครอง! แน่นอนว่าครั้งนี้ไม่ใช่พระเอกธรรมดาๆ แต่เป็นถึงพระเอกของ ฉวีเยี่ยนถิง นักเขียนบทชื่อดังที่แสนลึกลับที่น้อยคนนักจะเคยเจอตัวจริง!

            ส่วนการพบกันครั้งแรกระหว่างคุณพระเอกและนักเขียนบทที่สนามบินนั้น ลู่เหวินทั้งขึ้นรถผิดคัน ทั้งเข้าใจผิดคิดว่าฉวีเยี่ยนถิงเป็นเด็กเส้นของกองถ่าย แต่อย่างว่าเป็นพระเอกต้องใจกว้างหน่อย 555 ลู่เหวินจึงพยายามผูกมิตรชวนฉวีเยี่ยนถิงพูดคุย แต่สุดท้ายกลับโดนเมินใส่จนเขาไม่อยากจะสนใจเพื่อนผู้เย็นชาคนนี้อีกต่อไป 



    ฉันไม่เหมือนนักเขียนบทเหรอ?


           หลังจากเข้ากองก็มีข่าวว่านักเขียนบทฉวีจะมาร่วมงานเลี้ยงเปิดกล้อง แน่นอนว่านักแสดงแถวสิบแปดย่อมต้องพึ่งพาคนใหญ่คนโต ผู้จัดการจึงเน้นย้ำให้ลู่เหวินคว้าโอกาสเกาะขาอาจารย์ฉวี ทำให้อีกฝ่ายจดจำได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน!! และต่อให้อาจารย์ฉวีจะไม่อยากเจอใคร แต่ยังไงจิตวิญญาณของละครเรื่องนี้ (?) ก็ต้องอยากเจอแน่นอน!! ซึ่งก่อนเข้างานเลี้ยงฉวีเยี่ยนถิงไม่อยากให้ลู่เหวินเข้าใจผิดจึงบอกเป็นนัยๆ ว่าเขาคือนักเขียนบท แต่ลู่เหวินกลับไม่เชื่อ แถมยังทำตัวอวดดีใส่อีกด้วย 555

       ฉวีเยี่ยนถิง: ฉันไม่เหมือนนักเขียนบทเหรอ?
       ลู่เหวิน: นายว่าฉันเหมือนราชาภาพยนตร์ไหม?
       ฉวีเยี่ยนถิง: ...

          และเมื่อคุณนักเขียนบทฉวีเรียกคุณพระเอกมาพบที่ห้องส่วนตัวในงานเลี้ยง... จากเป้าหมายเดิมที่มีเพียงทำให้นักเขียนบทฉวีชื่นชม ตอนนี้ลู่เหวินได้เปลี่ยนไปเป็นใคร่ครวญว่าจากนี้ไปยังพอมีทางแก้ไขความประทับใจที่ฉวีเยี่ยนถึงมีต่อเขาได้อยู่อีกไหม? และต่อไปจะยังมีโอกาสแสดงละครของฉวีเยี่ยนถิงอีกหรือเปล่า?? โฮรๆๆ ( ; ω ; )


              ห่างหายไปจากนิยายวงการบันเทิงมาสักพัก ในที่สุดเราก็เลือกหยิบ บทฝันกำกับรัก ออกมาจากองดองค่ะ!! ヽ(>∀<☆)ノ จริงๆชอบงานคุณเป่ยหนานจาก มุกพักใจของหยกร้าว รู้สึกว่างานเขียนของคุณเป่ยหนานอ่านแล้วเครื่องติดไวมากๆ คาร์แรกเตอร์พระเอกก็แปลกมากเช่นกัน 555 และเรื่องนี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง นิยายมีสามเล่มแต่ขำกับความปัญญาอ่อนเล่นใหญ่ของพระเอกสุดฮาอย่างลู่เหวินไปแล้วเล่มครึ่ง 555 ถือเป็นหนึ่งในนิยายที่ครบทุกรส ทั้งคอมเมดี้ โรแมนติก ดราม่า สนุกทุกพาร์ทเลยค่ะ พวกการเติบโตของตัวละคร การทำตามความฝัน ทรอม่าและการคลี่คลายปมในใจ รวมถึงซัพพอร์ตกันและกันระหว่างคนรัก ครอบครัว และเพื่อนๆทำได้ซาบซึ้งอบอุ่นใจสุดๆ เอาเป็นว่าเต็มอิ่มทุกอารมณ์ และประทับใจมากๆจนยกขึ้นแท่นนิยายวงการบันเทิงอันดับหนึ่งในใจไปเลย!!

            สำหรับเซตติ้งวงการบันเทิงของเรื่องนี้อาจต่างไปจากเรื่องอื่นๆตรงที่ใช้การทำงานเบื้องหลังมาเป็นตัวชูโรง ช่วงแรกจะเป็นพาร์ทถ่ายทำซีรีย์ ค่ำคืนแรก ที่แค่ฉากแรกที่ลู่เหวินไปถึงกองถ่ายก็สามารถดึงเราเข้าไปในเซตติ้งของละครได้อย่างน่าประทับใจเลย ส่วนความพิเศษของละครเรื่องนี้จะเป็นการค่อยๆพาคนอ่านไปทำความรู้จักกับอดีตฉวีเยี่ยนถิงผ่านตัวละครที่เขาสร้างขึ้นมา การแสดงบทพระเอกจะค่อยๆทำให้ลู่เหวินมองเห็นเงาของใครบางคนซ้อนทับบนตัวละครนั้น และกลายเป็นแรงดึงดูดที่ทำให้ลู่เหวินเริ่มสงสัย อยากทำความเข้าใจฉวีเยี่ยนถิงมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งมันนำไปสู่ character development ของลู่เหวินและฉวีเยี่ยนถิงที่เราชอบมากๆ นั่นเอง

          แม้ว่า ค่ำคืนแรก จะนำพาโชคชะตาของคุณพระเอกและคุณนักเขียนบทมาบรรจบกัน ทว่าความสัมพันธ์ของพวกเขากลับไม่ได้เริ่มต้นอย่างที่ควรจะเป็น นับตั้งแต่ลู่เหวินเจอกับฉวีเยี่ยนถิงก็เหมือนได้เจอพ่อคนที่สอง 555 ทั้งถูกทำให้น้อยอกน้อยใจและรู้สึกไม่ได้รับความไม่เป็นธรรมจนเกิดปมในใจเต็มไปหมด แต่จะแข็งข้อกับอีกฝ่ายก็ยังต้องนึกถึงเส้นทางในวงการบันเทิงข้างหน้าอีก 555 และยิ่งค้นพบความลับว่าฉวีเยี่ยนถิงอาจจะเป็นเสี่ยเลี้ยงในตำนาน นับวันความรู้สึกก็ยิ่งซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ 

            ขณะเดียวกันฉวีเยี่ยนถิงที่เป็นคนเก็บตัวและหวาดกลัวสังคม ตั้งแต่รู้จักลู่เหวินก็ดูเหมือนว่าความผิดพลาดทั้งชีวิตเหมือนเร่งความเร็วมาเจอกันทั้งหมด ลู่เหวินทั้งขี้โม้ ชอบมโนเล่นใหญ่ไฟกระพริบ และก่อเรื่องขายหน้าให้เขาหัวเราะอยู่บ่อยๆ แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าดาราปลายแถวคนนี้ซ่อนความน่ารัก ใสซื่อ และละเอียดอ่อนเอาไว้มากมาย ลู่เหวินใช้วิธีการของตัวเองในการสืบเสาะเรื่องราวต่างๆของฉวีเยี่ยนถิงอย่างเงียบๆ คอยสังเกต และกางปกป้องฉวีเยี่ยนถิงอย่างระมัดระวัง ซึ่งความเอาใจใส่นี้ทำให้ฉวีเยี่ยนถิงรู้สึกแปลกใหม่ และเริ่มหันมามองเด็กโง่ที่แสนวุ่นวายคนนี้ 



            ลู่เหวิน เป็นตัวละครที่ทำให้เราหลงรักได้ตั้งแต่ไม่กี่หน้าแรกของนิยาย พ่อคุณทูนหัวคนนี้ทั้งน่ารัก ระริกระรี้เหมือนหมาหลุดสายจูง และมีอะไรให้คาดไม่ถึงตลอดเลย แม้นิสัยจะเป็นเด็กน้อยที่หลงตัวเอง ขี้อวด หุนหันพลันแล่น คิดเองเออเองเก่ง แถมความคิดยังไม่อาจเข้าใจได้ด้วยตรรกะของคนปกติราวกับเป็นพี่น้องที่พลัดพรากของเหยียนเสียใน พั่วอวิ๋น 555 แต่ตัวละครนี้กลัับมีความเรียบง่าย และทำให้เรารู้สึกได้ว่าเขาสามารถเป็นที่พักพิงและปกป้องคนรักได้อย่างดี

          ลู่เหวินเป็นคุณชายแห่งหวนลู่ที่เติบโตขึ้นมาภายใต้การเลี้ยงดูของคุณพ่อ ลู่จั้นฉิง ที่ค่อนข้างเข้มงวดดุดัน แต่จริงๆรักลูกชายมากและคาดหวังเพียงแค่ให้ลูกโง่คนนี้แค่มีความสุขก็พอ แต่ทั้งหมดทั้งมวลลู่จั้นฉิงไม่ได้พูดออกมา ส่วนการกระทำก็เหมือนจะตรงข้ามด้วย 555 จุดนี้เลยทำให้ลู่เหวินยังเป็นเด็กไม่โต แถมยังแข็งข้อและดื้อรั้นพิสูจน์ตัวเองให้พ่อเห็นว่าวันหนึ่งเขาจะยืนได้ด้วยตัวเอง // แต่ยังไงวันหน้าก็จะสืบทอดมรดกของที่บ้านด้วย ('▽^人) แม้พ่อลูกคู่นี้จะมีช่วงเวลาที่ห่างเหินและขัดแย้งกัน แต่สุดท้ายต่างคนก็ยอมถอยคนละก้าวให้กันเสมอ ทั้งน่ารักและอบอุ่นมากค่ะ บอกเลยว่าคุณพ่อลู่เท่มากค่ะ ส่วนลู่เหวินก็แค่ลูกแหง่!! 555

            ส่วนมิตรภาพของแก๊งเพื่อนที่รวมตี้กันตั้งแต่สมัยเด็กของลู่เหวินนั้น ออกมาแต่ละครั้งครื้นเครงสุดๆแก๊งนี้มีความเป็นธรรมชาติ มีชีวิตชีวา กัดกันไปกัดกันมาสนุกสุดๆ แต่เห็นตีกันตลอดแบบนี้ มิตรภาพเหนียวแน่นมาก และพร้อมเป็นกำลังเสริมให้เพื่อนเสมอเลย


            สำหรับ ฉวีเยี่ยนถิง เป็นตัวละครที่ซ่อนความน่ารัก อ่อนโยน และมีอารมณ์ขันเอาไว้ เริ่มต้นเรื่องมาจะสัมผัสได้ถึงการหลีกเลี่ยงเข้าสังคมของเขา ไม่ว่าจะเป็นการรับโทรศัพท์ ตอบข้อความ ไปพบปะสังสรรค์กับคนอื่นๆ ฉวีเยี่ยนถิงล้วนแล้วแต่สวมบทเป็นราชาแห่งความอืดอาดที่รอจนกระทั่งนาทีสุดท้ายเสมอ และไม่ว่าจะเขารู้สึกอะไรก็ไม่ค่อยแสดงออก แต่เก็บซ่อนทุกอย่างเอาไว้ภายใต้เปลือกอันแข็งแกร่ง

            ซึ่งเปลือกที่ห่อหุ้มฉวีเยี่ยนถิงไว้นั้นถูกหล่อหลอมมาจากความลำบาก และการถูกเหยียบย่ำความฝันจนดับสลาย จากจุดเริ่มต้นของฝันร้าย ฉวีเยี่ยนถิงต้องอดทนต่อสู้กับความสิ้นหวังที่มองไม่เห็นปลายทางจนกระทั่งกลับมายืนหยัดได้ด้วยตัวเองโดยไม่เคยมีแผ่นหลังของใครให้พึ่งพา สิ่งที่หลงเหลือไว้ในเส้นทางนี้มีเพียงบาดแผลที่เขาฝังกลบเอาไว้ลึกสุดใจ ตอนที่ฉวีเยี่ยนถิงพูดว่า ฉันไม่เป็นไร ไม่มีอะไรที่ผ่านไปไม่ได้ นั้นมันทำให้เราอยากโอบกอดนกนางแอ่น (เยี่ยน) ตัวเล็กๆนี้ไว้จริงๆค่ะ  
     
             แต่เมื่อมีลู่เหวินก้าวเข้ามาปลอบโยนความเจ็บปวด และฉุดดึงเขาไปยังแสงสว่าง การแสดงออกของฉวีเยี่ยนถิงเริ่มเป็นธรรมชาติมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งชอบพูดล้อเล่น มีความมั่นใจ และกล้าที่จะลองอะไรใหม่ๆ โดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเปลี่ยนไปมากแค่ไหน เราชอบประโยคที่ลู่เหวินพูดว่า เพราะความรักทำให้คนเราเป็นเด็ก แต่ก็ทำให้คนเราโตขึ้นเหมือนกัน ความรักทำให้ฉวีเยี่ยนถิงกล้าแสดงความอ่อนแอ ทดลองทำตัวเป็นเด็กๆ ออดอ้อน และพึ่งพาลู่เหวินราวกับช่วงวัยรุ่นที่มาช้าไปหลายสิบปี ส่วนลู่เหวินเองก็เติบโตขึ้นเพื่อเป็นที่พึ่งพิงให้คนรัก มันเป็นความสัมพันธ์ที่พวกเขาเติบโตไปด้วยกันแต่ก็เหมือนไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เพราะมันคือการเติบโตที่ยังคงตัวตนของตัวเองไว้นั่นเอง 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in