ติงฮั่นไป๋ เป็นหนุ่มนักเรียนนอกที่ทั้งรวย ทั้งถือตัว ไม่เห็นหัวใคร แถมยังปากร้ายสุดๆ ตระกูลติงของเขาสืบทอดร้านแกะสลักหยกเก่าแก่ อวี้เซียวจี้ ที่ขึ้นชื่อเรื่องความประณีตที่สุดในเมือง ส่วนติงฮั่นไป๋ก็มีพรสวรรค์ในการแกะสลักหยกที่โดดเด่นพลิ้วไหวจนทิ้งคำว่า 'ถ่อมตน' เอาไว้ด้านหลังนานแล้ว 555 หน้าร้อนปีนี้หลังจาก ติงเหยียนโซ่ว ผู้เป็นพ่อไปร่วมไว้อาลัยให้เพื่อนสนิท จี้ฟางสวี่ ที่หยางโจวก็ได้พา จี้เซิ่นอวี่ ลูกนอกสมรสของอีกฝ่ายกลับมาด้วยและรับเป็นศิษย์ลำดับห้า ครั้นติงฮั่นไป๋เห็นลูกศิษย์คนใหม่หน้าขาวจนแทบโปร่งแสงจึงแกล้งตั้งชื่อศิษย์น้องว่า จี้เจินจู (ไข่มุก) //เจินจูอยากต่อยคน! แถมยังเรียกว่าคนจรจัดภาคใต้อีกด้วย!

        หลังจากจี้เซิ่นอวี่ย้ายเข้ามาอยู่ตึกเล็กกับติงฮั่นไป๋ คืนแรกก็ถูกแกล้งจนต้องนำเอาของมีค่าที่สุดของตัวเองมาชดใช้  แถมยังถูกด่าไฟลุกเมื่อศิษย์พี่บ้าได้เห็นฝีมือแกะสลักไผ่กวนอิมอันโหลยโท่ยที่เขาพยายามจงใจทำตัวไม่เป็นที่โดดเด่นของบรรดาศิษย์พี่ที่เหลือ 555 ไม่นานระหว่างคนทั้งสองก็เข้าใจผิดกันไปมาถักทอเป็นปมยุ่งเหยิง อย่าหวังเลยพวกมิตรภาพศิษย์พี่ศิษย์น้องอะไรนั่นน่ะ พวกเขาคนหนึ่งหยิ่งยโสออกนอกหน้า อีกคนก็ผยองคมในฝัก ต่างคนต่างดูถูกกันและกัน เต็มไปด้วยความบาดหมางจดบัญชีแค้นได้เป็นเล่ม!  ( = ⩊ = )  // ติงฮั่นไป๋รู้สึกอัดอั้นตันใจเป็นครั้งแรกในชีวิต 555

จี้เซิ่นอวี่ → โมโหที่ศิษย์พี่ลืมไปรับที่โรงเรียน จึงแกะสลักคำว่า เจ้าไข่เน่าบัดซบ ลงบนคานจักรยาน ตัวอักษรตรงตามแบบโซ่วจิน พร้อมลงหมึกทอง ลายเส้นพลิ้วไหว แฝงพลังเด่นหรา สะดุดตาสุดๆ

ติงฮั่นไป๋ → ด่าได้พิถีพิถัน มีรสนิยมจริงๆ ถูกใจ!! ♡ // ลืมไปแล้วว่าถูกด่า 555

        แม้ในภาพความทรงจำของติงฮั่นไป๋จะมีแต่ไผ่กวนอิมสุดห่วยมาตลอด ทว่าไม่นานเขาก็ได้ประจักษ์ถึงฝีมือที่แท้จริงของศิษย์น้องเจ้าสำอางค์ที่มือไร้รอยสากด้านคนนี้ ส่วนจี้เซิ่นอวี่เองก็ได้เปิดหูเปิดตาความสามารถของผู้ชายปากจัดที่วันๆดูไม่ทำอะไร แถมยังเรื่องมากไปทุกสิ่งอย่างศิษย์พี่เช่นกัน 555 สุดท้ายพวกเขาได้ประชันผีมือกันด้วยการแกะสลักหยกฝูหรงก้อนที่เป็นเมียรักของติงฮั่นไป๋ ฝีมือใครจะใครสูงกว่ากันยังไม่รู้ แต่ที่แน่ๆคือศิษย์น้องฟินมากเพราะลูบหยกฝูหรงแล้วก็รู้สึกว่า มิน่าคนเขาถึงบอกว่าเล่นชู้กับพี่สะใภ้ถึงใจที่สุด! // ศิษย์พี่ : ... เจ้าคนจรจัดจากภาคใต้เอ๊ย!!

        แฮร่!! ปีนี้ฟ้าใหม่ได้ฤกษ์อ่านงานคุณเป่ยหนานเป็นเรื่องแรกแล้วค่ะ 555 บอกเลยประทับใจกับคาร์แรกเตอร์หยิ่งยโส ความปากร้ายของแทร่ และนิสัยไม่ดีของศิษย์พี่ฮั่นไป๋คนนี้มาก ส่วนน้องไข่มุก เก่งมาก ทั้งน่ารักอ่อนโยน สู้คน แถมยังด่าได้เจ็บสุดๆด้วย แม้พล็อตจะไม่ได้แปลกใหม่มาก แต่คุณเป่ยหนานกลับเล่าเรื่องออกมาได้น่าสมจริง ลีลาการเขียนจึ้งสุดๆ กลมกล่อมมาก มีทั้งรอมคอม ดราม่า การฝ่าฟันเพื่อความรักและความฝัน รวมถึงไดนามิกความสัมพันธ์ระหว่างพี่ฮั่นไป๋และน้องไข่มุกออกมาได้น่ารักสุดๆ ระหว่างทางมีเพียงเรื่องเดียวที่ติดคืออายุของน้องไข่มุกที่น้อยไปนิด ยังไม่เต็มสิบเจ็ดก็โดนพี่ศิษย์พี่เคลมไปซะแล้ว จุดนี้เลยหวีดได้ไม่สุดเท่าไร (｡T ω T｡) ถ้าอายุมากกว่านี้หน่อยจะเยี่ยมไปเลยค่ะ ทว่าสุดท้ายคุณเป่ยหนานก็เหมือนรู้ว่าต้องเขียนยังไงให้พาเราไปได้ตลอดรอดฝั่ง ดีใจมาก 555 และก็เข้าใจเลยว่าทำไมเรื่องนี้ถึงตั้งชื่อว่า มุกพักใจของหยกร้าว เพราะน้องไข่มุกเป็นที่พักใจให้หยกร้าวๆอย่างพี่ฮั่นไป๋แล้วจริงๆ อ่านจบแล้ว Happy Ending เต็มอิ่มทุกอารมณ์ โรแมนติก อบอุ่นหัวใจ ได้ทั้งรอยยิ้มและน้ำตาเลย ⸜( *ˊᵕˋ* )⸝ 

          สำหรับ มุกพักใจของหยกร้าว《碎玉投珠》เป็นนิยายแนว Slice of life ที่มีเซตติ้งเป็นยุคหลังการปฏิวัติทางวัฒนธรรมในจีนช่วงปี 1980s เรื่องราวของศิษย์พี่ ติงฮั่นไป๋ นักเรียนนอกผู้หยิ่งยโสและมีพรสวรรค์ด้านการแกะสลัก แม้ชะตาชีวิตจะกำหนดมาให้เขาเป็นผู้สืบทอดร้านแกะสลักหยกเก่าแก่ของครอบครัว ทว่าเจ้าตัวกลับมีความฝันที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น ส่วนศิษย์น้อง จี้เซิ่นอวี่ คือเด็กหนุ่มที่ชีวิตพลิกผัน หลังสูญเสียเหล่าจี้ผู้เป็นทั้งบิดา และอาจารย์ไปก็ได้ติดตามบิดาของติงฮั่นไป๋มาอยู่ที่ภาคเหนือในฐานะลูกบุญธรรมและลูกศิษย์ลำดับห้า โดยเซตติ้งของเรื่องนี้จะเน้นไปที่วงการแกะสลักและของโบราณแบบเจาะลึก ทั้งเรื่องจะพูดถึงประเภทหินวัตถุดิบ แกะสลักหยก ซ่อมแซมของโบราณ และโบราณวัตถุในสมัยราชวงศ์ต่างๆวนๆไป รวมถึงพวกกลไกตลาดและการทำธุรกิจของวงการนี้ด้วย ความรู้อัดแน่น อ่านไม่ยากเลย และด้วยความที่เราค่อนข้างชอบไวบ์ยุคเก่าๆอยู่แล้ว เรื่องนี้เลยตอบโจทย์สุดๆ

  

     แน่นอนว่าติงฮั่นไป๋นั้นมีฝีมือแกะสลักอยู่แถวหน้าของวงการ แถมยังเชี่ยวชาญการประเมินของโบราณว่าจริงหรือปลอมเก่งมาก ขณะที่ศิษย์น้องก็เชี่ยวชาญด้านการปลอมแปลงเลียนแบบโบราณวัตถุได้เนียนสุดๆ เอาเป็นว่าสองคนนี้มีดีกันคนละอย่าง คนนึงรู้วิธีดู อีกคนรู้วิธีทำ กว่าจะได้ร่วมมือกันคือลุ้นหนักมากค่ะ 555 ซึ่งมันได้นำไปสู่จุดที่เราชอบมากๆของเรื่องนี้คือการกล้าจะทำตามความฝัน  แม้ว่าเส้นทางนั้นจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบก็ตาม! ติงฮั่นไป๋แม้จะยอมรับชะตาชีวิต แต่ก็ไม่คิดปล่อยความฝันของตัวเองไป  ตอนที่เขาตัดสินใจเลือกเส้นทางใหม่ให้ตัวเองนั้น มันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เด็ดเดี่ยว และกร้าวใจมาก ขนาดไม้ขนไก่ก็เอาไม่อยู่!! 555 ซึ่งชื่อของฮั่นไป๋คือหยกขาวอันดับหนึ่ง ต่อให้สุดท้ายต้องลำบากก็ไม่มีทางกัมหัวยอมแพ้เด็ดขาด ซึ่งตอนที่พี่ฮั่นไป๋ประกาศแบบไม่กลัวฟ้ากลัวดินว่า ขอเป็นเศษหยก ไม่ขอเป็นกระเบื้องสมบูรณ์!! นั้นโคตรอิมแพ็คเลยค่ะ!! พูดได้ดี พูดได้หล่อมากค่ะ!

     

      แน่นอนว่าตัวละคร  ติงฮั่นไป๋ คนนี้ แม้จะน่าหมั่นไส้มากแต่เกลียดไม่ลงค่ะ 555 ด้วยฝีมือและพรสวรรค์ทำให้เขาทั้งทะนงตน ทั้งหยิ่ง ทั้งโอหัง แถมยังปากร้าย นิสัยก็ไม่ค่อยจะดี ใช้เงินมือเติบ เอ้อระเหยลอยชาย ร้ายกาจมาก และใช่ค่ะ...เขาเป็นพระเอก! ( ‾́ ◡ ‾́ ) ตั้งแต่ต้นยันจบไม่ว่าสุขสบายหรือตกระกำลำบากแค่ไหนก็ไม่มีใครเอาคุณชายเสเพลผู้ดีตีนแดงคนนี้ลงได้เลย สุดยอดมาก! (✧ω✧) สิ่งที่เราชอบในตัวละครนี้คือความมั่นใจในตัวเอง เด็ดเดี่ยว และไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ เวลาอยากได้อะไรขึ้นมาคือน่ากลัวมาก คอขาดบาดตายยังไงก็ต้องได้มา!! และไม่ยอมให้ปฏิเสธด้วยนะ เอากับคุณพี่สิคะ!! นอกจากนี้พี่ฮั่นไป๋ยังมีความคิดที่เปิดกว้าง และมองโลกได้ชัดเจนอีกด้วย 

         ส่วนศิษย์น้องห้า จี้เซิ่นอวี่ น้องน่ารัก อ่อนโยน ร่าเริง เฉลียวฉลาด ไหวพริบดีมาก ตรงไปตรงมา และมีความคิดเป็นของตัวเอง แถมยังรู้จักพูดจากล่อมศิษย์พี่จนอยู่หมัดและปวดหัวได้ตลอดเลย เวลาสู้คนคือปากร้ายมาก ด่าเจ็บสุดๆ ถือเป็นคู่ปรับปะทะฝีปากที่สมน้ำสมเนื้อกับศิษย์พี่สุดๆ น้องมีอะไรให้เซอร์ไพรส์ได้ตลอดเรื่องเลย ชอบมาก 555 บางทีก็ดื้อมากปากแข็งสุดๆ แต่ตอนออดอ้อนก็ทำเอาใจละลาย สมกับที่พี่ฮั่นไป๋บอกว่าข้าวปลาอาหารที่เจียงหนานเลี้ยงคนคนหนึ่งให้ออกมาเป็นแบบนี้ได้ยังไงนะ ชอบทลายกำแพงหัวใจคนอยู่เรื่อยเลย อิอิ

       แค่แรกพบศิษย์พี่ศิษย์น้องคู่นี้ก็มีเรื่องให้งัดข้อทำสงครามเย็นกันหลายยก แต่ละยกก็คือคันยุบยิบในใจน่ารักสุดๆ (*ﾉωﾉ) ตอนแรกศิษย์พี่ชอบแกล้งน้องเพราะรู้สึกว่าตั้งแต่อีกฝ่ายมาอยู่ที่นี่ชีวิตก็ไม่ราบรื่น โดนเถียงตลอด 555 ต้องเป็นสารถีไปรับไปส่ง ดูแลคนไม่จบไม่สิ้น แต่พอโดนทุบไปหลายที ศิษย์พี่ขี้หยิ่งที่ไม่เคยยอมลงให้ใครก็เริ่มใจอ่อนแล้ว 555 ถึงจะปากร้ายวางท่าใหญ่โตโมโหแค่ไหน ก็ยังเอาใจใส่ความรู้สึกของน้อง เวลาเข้าหน้ากันไม่ติดก็ยังงัดสารพัดวิธีตีเนียนออกมาใช้ได้ขอคืนดีได้เสมอ จนน้องรู้สึกว่าไอ้ศิษย์พี่บ้าคนนี้เป็นคนน่าสนใจ แถมยังมีความสามารถอีก 

       ส่วนศิษย์น้องแม้จะชอบทำตัวสวนทางกับความคิดของศิษย์พี่อยู่เรื่อย แต่ในใจก็วางอีกฝ่ายไว้ในตำแหน่งคนที่คุ้นเคยที่สุด ตอนอารมณ์ดีก็อ้อนจนศิษย์พี่ตัวลอย ตอนโมโหก็เถียงจนศิษย์พี่หน้าหงาย 555 พอใกล้ชิดกันนานวันเข้าก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายดีกับตัวเองมาก คอยปกป้องดูแล เอาอกเอาใจอยู่เสมอ ชอบที่น้องบอกว่าความดีของศิษย์พี่มีจุดเริ่มต้นแต่ไม่มีจุดสิ้นสุด ไม่นานความรู้สึกของน้องก็เริ่มขัดแย้งกันเอง ใจนึงก็อยากหนีแต่ก็อดเข้าใกล้อีกฝ่ายไม่ได้อยู่ดี

      สุดท้ายพี่ฮั่นไป๋ก็โดนศิษย์น้องพุ่งชนหัวใจจนโสมอเมริกาหมดไปหลายแผ่น 🤣 เป็นศิษย์พี่มาตั้งแต่หน้าร้อนจนหน้าหนาว ตอนนี้เริ่มไม่อยากเป็นแล้ว พอรู้ใจตัวเองก็ทำตัวเกเรใส่น้อง ไม่ว่าไม้อ่อนไม้แข็งก็งัดมาใช้วอแวไม่รู้ัจักจบสิ้น ส่วนศิษย์น้องจะใจอ่อนยอมศิษย์พี่เสเพลที่ไร้ยางอายคนนี้ตอนไหนต้องมาติดตามกันนะคะ ศิษย์น้องจะใจอ่อนตอนไหนต้องมาติดตามกันค่ะ แต่ยังไงหยกฮั่นไป๋คู่กระดุมมุกอยู่แล้วเนอะ อิอิ