CW: Spoil

เฟิร์นดูไม่เป็นอะไรแต่ฉันไม่มั่นใจว่าข้างในเธอเหงาหรือเปล่า มันเป็นความคิดแรกของฉันในตอนที่ได้ดูหนังในตอนเปิดเรื่อง อย่างไรก็ตาม พอหนังได้ดำเนินไปเรื่อยๆแล้วฉันก็ไม่คิดว่าเฟิร์นกำลังเหงาอยู่เลย เธอสันโดษและเธอก็ไม่เป็นอะไรกับมัน  สิ่งที่เฟิร์นกังวลอย่างเดียวคือการหลงลืมสามีเธอ เขาเสียชีวิต เพราะฉะนั้นเฟิร์นถึงไม่อยากออกจากเมือง Empire เพราะว่าถ้าออกจากเมืองนี้ เฟิร์นคิดว่าตัวตนของสามีเธอจะหายไปตลอดกาลไปด้วย 

มันมีหลายฉากที่ฉันชอบ แต่ฉันชอบฉากที่คนไร้บ้านมานั่งรวมตัวกันที่รอบกองไฟและเล่าเรื่องราวต่างๆของตัวเองให้คนอื่นฟัง ฉันประทับใจฉากนี้มากๆเพราะทุกคนเพิ่งเจอกันเป็นครั้งแรกแต่ก็สามารถแบ่งปันเรื่องราวต่างๆได้อย่างไม่เขินอายและเป็นธรรมชาติ และหลังจากน้ันพวกเขาก็เผาของมีค่าของพวกเขาไปเพื่อที่จะก้าวเดินต่อไปข้างหน้า 

สิ่งที่น่าสนใจอีกอย่างของหนังเรื่องนี้คือดนตรีที่ประกอบฉากหนัง และการแสดงสีหน้าของเฟิร์นที่ไม่ได้แสดงออกถึงความเหงาหรือโดดเดี่ยว ในฐานะที่ฉันเป็นคนดู ฉันพยายามจินตนาการตัวเองเป็นเฟิร์น ถ้าฉันเป็นหล่อนฉันคงเหงาน่าดู อย่างไรก็ตามหนังเรื่องนี้ได้ถ่ายทอดเรื่องราวไปในทางสันโดษและการตระหนักถึงตัวตนตัวเอง เพราะว่าเฟิร์นต้องการจะค้นหาคำตอบว่าชีวิตเธอควรจะทำอะไรต่อไปดีหลังจากที่สามีเสียชีวิตไปแล้ว 

ฉันชอบที่คนดูแลศูนย์คนไร้บ้านพูดกับเฟิร์นอย่างตรงไปตรงมา ว่าเขาไม่สามารถหาคำตอบให้หล่อนได้ แต่วันหนึ่งหล่อนจะหาคำตอบได้ด้วยตนเองถ้าหล่อนพักอยู่ที่นี่สักพักหนึ่ง 

ฉันรู้สึกสัยสงสัยว่าตอนจบของหนังเรื่องงนี้จะเป็นอย่างไร เฟิร์นจะกลับไปที่บ้านเกิดตัวเองและพักอาศัยกับพี่ตัวเองไหม? หรือว่าเฟิร์นจะใช้ชีวิตกับเดฟไปตลอด? หรือว่าเฟิร์นจะใช้ชีวิตด้วยตัวเองและขับรถไปเรื่อยๆตามท้องถนน? ฉันมีเซนส์ว่าตอนจบเฟิร์นจะเลือกที่จะใช้ชีวิตบนรถและขับรถไปเรื่อยๆ เพราะหนังเรื่องนี้มี Forshadowing ตอนจบของเฟิร์นตลอดให้พวกเราเพราะว่าพวกเราสามารถเห็นได้ชัดว่าเฟิร์นเป็นคนที่มีลักษณะนิสัยอยู่ได้ด้วยตัวเอง มากกว่านั้น ทั้งเพื่อนๆและพี่สาวของเธอต่างชวนให้เฟิร์นอาศัยอยู่กับพวกเธอ แต่เฟิร์นก็ปฏิเสธทั้งหมด ฉันคิดว่าตอนจบของเฟิร์นจะเลือกที่อยู่คนเดียวเพราะเธอพอใจที่จะใช้ชีวิตอย่างนั้น และเธอจะไม่เป็นอะไร 

ฉันชอบความสัมพันธ์ของคนไร้บ้าน ฉันชอบที่ระหว่างพวกเขาจะไม่มีคำบอกลาครั้งสุดท้ายเกิดขึ้น เพราะว่าวันใดวันหนึ่งพวกเขาอาจจะเจอกันอีกครั้งบนท้องถนน ฉันชอบอะไรแบบนี้มากๆเลย 

ถ้าจะให้สรุปหนังเรื่องนี้ในแบบของฉันคือ ความสันโดษไม่ใช่ความเหงา ความสันโดษมันเป็นอะไรที่มนุษย์ต้องเผชิญหน้ากับมันอยู่แล้วเพื่อที่จะได้ทบทวนตัวเอง แต่พวกเขาหลายคนมักจะหลีกเลี่ยงสถานการณ์นี้ พวกเขามักจะพยายามหาคำตอบให้กับชีวิตตัวเองแต่คำตอบเหล่านั้นได้ปรากฎขึ้นในหัวใจของพวกเขาตั้งนานแล้ว แต่พวกเขาไม่ได้เผชิญหน้ากับความสันโดษของตัวเองที่จะพูดคุยและทบทวนเกี่ยวกับตัวเอง