เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Film, Drama & AnimeHaisy_WM
When Our Magic is Gone – Kiki’s Delivery Service
  • มีสปอยเล็กน้อยนะคะ

    ไม่นานมานี้ เราเพิ่งได้มีโอกาสดูหนังเรื่อง Kiki’s Delivery Service ที่ Netflix เอามาลงค่ะ

    เราชอบทั้งโทนเรื่องและเนื้อเรื่องของหนังเลยค่ะ มันทั้งอบอุ่น ดูแล้วเหมือนได้รับการเยียวยาช่วงนี้เรากำลังเริ่มหัดเขียนนิยายค่ะ จู่ๆเราก็รู้สึกว่าเราเขียนนิยายไม่ได้ มันเครียด มันกังวล มันคิดหลายสิ่งหลายอย่าง แล้วเราก็หงุดหงิดตัวเองมากเลยค่ะที่มันเกิดเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น แต่ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราเขียนมันออกมาไม่ได้เลย แม้จะอยากเขียนออกมาแค่ไหน เราอ่านหนังสือ ฟังเพลง แล้วก็จนกระทั่งมาดูหนังเรื่องนี้เราเริ่มรู้สึกว่าเรารู้สึกอะไรบางอย่างกับฉากที่ตั้งแต่เวทย์มนต์ของแม่มดน้อยกิกิหายไปค่ะ มันทำให้เราคิดถึงการเขียนของเรา แต่ว่าดูไปดูมาเราคิดว่าคำว่าเวทย์มนตร์ในที่นี้มันสื่อถึงได้หลายๆอย่างต่อคนดูได้ค่ะ ไม่ว่าจะเป็นความสามารถ หรือสิ่งอะไรที่เราภูมิใจนักภูมิใจนักหนาอย่างในเรื่องนี้เวทย์มนตร์ของแม่มดน้อยกิกิก็คือบินบนไม้กวาดและสามารถสื่อสารกับแมวได้ใช่ไหมล่ะคะ พอมาวันหนึ่งความาสามารถนั้นมันหายไป กิกิไปไม่เป็นเลยค่ะ 

    แม้ว่าจะพยายามหาวิธีให้เวทย์มนตร์ตัวเองกลับมาแค่ไหนมันก็ไม่สามารถกลับมาได้เหมือนเก่า เพราะอย่างนั้นแล้วกิกิถึงรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า เพราะนั่นเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอจะว่าไปแล้ว เราคิดว่าหลายๆคนก็คงจะมีช่วงเวลาที่คล้ายกิกิเหมือนกันใช่ไหมคะ เป็นช่วงเวลาที่อยู่ๆสิ่งที่เราสามารถทำได้ หรือเคยทำมันได้ดีมันกลับไม่ได้ออกมาดีเหมือนเมื่อก่อนแล้ว สำหรับบางคนอาจจะไม่สามารถทำมันได้เหมือนเดิมแล้วซึ่งแย่มากกว่าในกรณีแรกเยอะเลยล่ะค่ะพอหนังดำเนินไปเรื่อยๆ ก็มีพี่สาวคนหนึ่งจากในป่าที่กิกิเคยได้ไปบังเอิญเจอกันมาเยี่ยมกิกิค่ะ และหลังจากนั้นพี่สาวคนนั้นก็ชวนกิกิเข้าไปในป่าด้วยกัน อารมณ์ไปพักผ่อนหย่อนใจน่ะค่ะ เราชอบฉากที่ทั้งคู่คุยกันตอนพี่สาวกำลังวาดรูปกิกิมากเลยค่ะพี่สาวคนนั้นบอกกับกิกิว่าตัวหล่อนเองบางครั้งก็มีช่วงเวลาที่วาดรูปไม่ได้เหมือนกัน หลังจากนั้นกิกิก็ถามต่อแล้วทำยังไงต่อล่ะ และนี่คือคำตอบของพี่สาววาดรูปคนนั้นค่ะ
    บางครั้งฉันเองก็มีเวลาที่วาดรูปไม่ได้เหมือนกัน… ถ้าฉันทำมันไม่ได้ในตอนนั้น ฉันก็แค่หยุด ออกไปเดินเล่น งีบตอนกลางวัน แล้วก็ไม่ทำอะไรเลย แต่หลังจากนั้นฉันก็กลับมาวาดรูปต่อได้เอง
    ประโยคนี้ทำให้เราไตร่ตรองและเตือนสติเราได้มากเลยค่ะ ว่าถ้าสมมติว่าตอนนั้นเราทำอะไรไม่ได้เลย มันก็เปล่าประโยชน์และเสียเวลาไปเฉยๆ บางทีเราพักผ่อน ผ่อนคลายกับตัวเองก็ได้นะ บางทีเราอาจจะเครียดมากเกินไปกับงานของเราหรือสงสัยกับความสามารถของเราจนมากเกินไป ถ้าไปต่อไม่ได้จริงๆ ก็หยุดพัก ออกไปเดินเล่น ออกไปพบปะผู้คนหรือทำอะไรที่อยากจะทำ เมื่อทั้งร่างกายและความรู้สึกเราได้พักบ้าง เดี๋ยววันหนึ่งเราก็จะกลับมาทำสิ่งที่เราเคยได้ทำเหมือนเดิมซึ่งเราก็ลองทำตามดูแล้วมันก็ได้ผลค่ะ วันนี้เราก็เลยอยากจะเขียนเรื่องนี้มาบอกทุกคนค่ะ เผื่อมันจะช่วยทุกคนได้เหมือนช่วยเรา
    ขอให้วันหนึ่งเวทย์มนตร์ของทุกคนกลับคืนมาได้นะคะ =))










  • Ps. เราเขียนโพสเรื่องนี้ลง Wordpress ของเราเองเมื่อวันที่ 04/02/2020


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in