แดนเนลดูไม่ค่อยเจริญอาหารเท่าไหร่นักในมื้อกลางวัน ร่างผอมโปร่งเอนหลังพิงเข้ากับพนักเก้าอี้ของร้านอาหารแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างจากสถาบันนิติเวชวิทยาเพียงไม่กี่ช่วงตึก มือเรียวใช้ส้อมเขี่ยเส้นพาสต้าในจานตรงหน้าของตนเองไปมาโดยไม่แม้แต่จะตักมันเข้าปาก จนทำให้คนที่นั่งมองอยู่อีกฝั่งฟากของโต๊ะเอ่ยทักขึ้น

"คุณควรกินอะไรสักหน่อยนะ"

"ผมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ เชิญคุณเลย"

เขาตอบปัด ขณะนั่งมองอีกฝ่ายหยิบมันฝรั่งทอดที่เสิร์ฟเคียงมาพร้อมกับแฮมเบอร์เกอร์ชิ้นโตเข้าปาก

หากเป็นยามปกติ สีแดงของซอสโบโลเนสจากมะเขือเทศที่ตัดกับสีเหลืองอ่อนของเส้นพาสต้านั้นคงชวนเรียกน้ำย่อยได้อย่างไม่ยาก ทว่าไม่ใช่ในยามที่เขาเพิ่งออกมาจากห้องชันสูตรพลิกศพอย่างตอนนี้

เพราะว่าภาพอวัยวะภายในร่างกายของศพที่เขาเพิ่งจะเห็นมายังคงติดตาเขาอยู่ และภาพนั้นมันก็ซ้อนทับเข้ากับพาสต้าในจานตรงหน้าเขาอย่างพอดิบพอดี

"ถึงไม่หิวก็ต้องกินบ้างนะคุณ นี่คุณเล่นไม่แตะอะไรสักอย่าง เดี๋ยวก็ปวดท้องเอาหรอก" อีกฝ่ายหน้ามุ่ยลงเล็กน้อยเมื่อโดนดุ เจย์เดนเหลือบมองอาหารในจานของคนตรงหน้าก่อนจะเข้าใจในอะไรบางอย่าง และมันก็ทำให้เขามีท่าทีที่อ่อนลงในทันที "ผมเป็นห่วง ถ้าคุณไม่อยากกินพาสต้านี่ งั้นเอามาแลกกับแฮมเบอร์เกอร์ของผมดีไหม? แล้วเวลากินก็อย่ามองจานผม"

"จะดีเหรอ?" อีกฝ่ายมีท่าทีลังเลไม่แน่ใจ "ที่คุณสั่งแฮมเบอร์เกอร์มาก็เพราะว่าอยากกินไม่ใช่หรือไง"

"ก็ใช่ แต่มันก็ไม่ถึงขั้นที่จะยอมแลกกับคนอื่นไม่ได้เสียหน่อย"

เจ้าหน้าที่เอฟบีไอเอ่ยพร้อมกับเผยรอยยิ้มอ่อนโยนเล็ก ๆ จนทำให้ลักยิ้มบนแก้มทั้งสองข้างของเขาบุ๋มลง ขณะใช้มือเลื่อนจานแฮมเบอร์เกอร์เนื้อที่ตนสั่งมาไปให้อีกฝ่าย แล้วดึงจานพาสต้าที่ถูกวางทิ้งไว้อย่างนั้นกลับมาแทน

แม้เมนูอาหารจะถูกสับเปลี่ยนไปเป็นที่เรียบร้อยด้วยน้ำมือของเจย์เดน ทว่าความอยากอาหารของแดนเนลกลับไม่ได้เพิ่มมากขึ้นเท่าไหร่นัก แต่ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็ยังยอมงับขนมปังและเนื้อบดเข้าปากไปสองสามคำ ก่อนจะพรูลมหายใจออกมาเบา ๆ ขณะเคี้ยว

"คุณงอแงไม่ยอมกินข้าวอย่างกับเด็ก"

"ผมไม่ใช่เด็ก และอายุมากกว่าคุณอีกนะหากคุณยังไม่รู้"

"ผมก็ไม่ได้บอกว่าคุณอายุน้อยกว่า ผมบอกว่าคุณเหมือนเด็ก" เจย์เดนเอ่ย คิ้วเรียวเลิกสูงขึ้นเล็กน้อยเป็นการยียวน "ดีนะที่ผมเก่งเรื่องรับมือกับเด็ก โดยเฉพาะเด็กดื้อ"

"เด็กดื้ออะไร" แดนเนลสวนกลับทันควัน ใบหน้าเรียวฉายแววหงุดหงิดหนักกว่าเดิมเข้าไปใหญ่เมื่อได้ยินคำเย้าแหย่นั้น "ผมกินมันไปตั้งเยอะแล้ว คุณต่างหากที่เจริญอาหารผิดคนทั่วไปน่ะ"

"เอ้า ว่าผมเฉย" เจย์เดนหัวเราะโดยไม่นึกถือสากับคำกล่าวว่าของคู่สนทนา "กองทัพต้องเดินด้วยท้องนะคุณ"

"ถ้าอย่างนั้นกองทัพของคุณก็คงเดินนำชาวบ้านชาวช่องเขาไปไกลโข"

"อันนี้ไม่ปฏิเสธ ก็อาหารอร่อยทำให้ผมมีแรงทำงานจริง ๆ"

เขาเอ่ยตอบพลางใช้ส้อมในมือม้วนเส้นพาสต้าในจานแล้วส่งมันเข้าปาก ขณะเดียวกันแดนเนลก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีก ทั้งคู่ต่างนั่งจัดการอาหารของตัวเองเงียบ ๆ จนกระทั่งเขารู้สึกว่าไม่อยากให้โต๊ะอาหารเงียบนานมากไปกว่านี้ จึงได้ตัดสินใจหยิบยกหัวข้อสนทนาอื่นขึ้นมาชวนอีกฝ่ายคุยแทน

"แล้วคุณจะทำอย่างไรต่อ เรื่องการตามหาตัวริชาร์ดน่ะ"

"ไม่รู้สิ" คนที่ถือแฮมเบอร์เกอร์อยู่ในมือเอ่ยตอบก่อนจะนิ่งไปครู่หนึ่งราวกับกำลังใช้ความคิดอยู่ "ก็คงต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่ บางทีมันอาจจะมีอะไรสักอย่างที่ผมมองข้ามไป"

"คุณเจาะเข้าระบบเซิฟเวอร์ที่รัสเซียเลยไม่ได้เหรอ? ทำไมต้องไปเริ่มต้นใหม่ด้วย"

"มันไม่ง่ายขนาดนั้นน่ะสิ เซิฟเวอร์ส่วนใหญ่มักจะมีการติดตั้งไฟร์วอลล์เอาไว้ ซึ่งการเจาะไฟร์วอลล์พวกนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย โดยเฉพาะไฟร์วอลล์ที่เป็นฮาร์ดแวร์" แดนเนลเอ่ย "นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมการที่เราบุกเข้าไปยังเซิฟเวอร์โดยตรงถึงเป็นเรื่องที่ง่ายกว่า"

ไฟร์วอลล์ที่แดนเนลพูดถึงนั้น คือเครื่องมือที่ใช้ในการรักษาความปลอดภัยของระบบเครือข่ายชนิดหนึ่ง มีทั้งแบบที่เป็นซอฟต์แวร์และฮาร์ดแวร์ให้เลือกใช้ มันเปรียบเสมือนกำแพงที่คอยตรวจสอบข้อมูลต่าง ๆ ว่าจะอนุญาตให้ผ่านเข้าไปในระบบได้หรือไม่ ซึ่งในแต่ละแบบก็จะมีจุดเด่นของตัวเองที่แตกต่างกันออกไป

และจุดเด่นข้อหนึ่งที่ถือเป็นจุดแข็งของฮาร์ดแวร์ไฟร์วอลล์นั้น ก็คือการออกแบบกลวิธีในการป้องกันอย่างเฉพาะเจาะจงสำหรับระบบเครือข่ายนั้น ๆ

นั่นหมายความว่าการที่จะเจาะผ่านไฟร์วอลล์ชนิดนี้เข้าไปได้ ถือเป็นเรื่องที่ยากและไม่คุ้มค่าอย่างยิ่ง

เพราะการที่จะเจาะเข้าฮาร์ดแวร์ไฟร์วอลล์นั้น ตัวแฮกเกอร์เองจำเป็นต้องมีความรู้และความเข้าใจในกระบวนการทำงานของฮาร์ดแวร์เป็นอย่างดี รวมถึงต้องมีความสามารถในการพัฒนาวิธีการเจาะระบบขึ้นมาเพื่อรับมือกับไฟร์วอลล์ชนิดนั้น ๆ โดยเฉพาะเช่นกัน ซึ่งวิธีการทั้งหมดต้องใช้ทั้งเวลาและความพยายามในการศึกษาไม่น้อย

การได้ไม่คุ้มเสียนี้จึงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้แฮกเกอร์ส่วนใหญ่หลีกเลี่ยงการเจาะระบบที่ใช้ไฟร์วอลล์ชนิดนี้หากไม่จำเป็น

"หมายความว่าคุณคิดจะบุกไปรัสเซียอย่างนั้นเหรอ?"

เจย์เดนย้อนถามกลับอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด น้ำเสียงของเขาฟังดูเครียดเคร่งขึ้นในทันที เพราะเริ่มรู้สึกระแวงขึ้นมานิดหน่อยว่าคนตรงหน้านี้อาจจะพาตัวเองวิ่งเข้าไปหาเรื่องอะไรเพิ่มขึ้นมาอีก

"ไม่ใช่แบบนั้น" คำปฏิเสธของแดนเนลทำให้คนฟังรู้สึกโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง "การบินไปรัสเซียไม่ใช่ทางเลือกแรกของผมในตอนนี้"

แต่ก็ใช่ว่าจะโล่งได้อย่างถึงที่สุดจริง ๆ เพราะถึงแม้จะไม่ใช่ทางเลือกแรก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่เลือกทำในสักวัน

"ถ้าอย่างนั้นทางเลือกอื่นของคุณมีอะไรบ้างล่ะ?"

"ก็กลับไปตั้งต้นใหม่ที่เซิฟเวอร์ของดาร์กเว็บนั่น ขณะเดียวกันก็ต้องหาความเชื่อมโยงระหว่างเครือข่ายของริชาร์ดกับอันโนวและหาทางแทรกซึมเข้าไปในนั้นให้ได้" แดนเนลไล่แผนการของตัวเองไปทีละอย่าง "ถ้าถึงที่สุดแล้วเรายังคว้าน้ำเหลวอยู่ก็คงต้องคิดเรื่องบินไปรัสเซีย แต่ผมมองว่าการบินไปถึงที่นั่นเพื่อเจาะระบบแล้วก็ไปเจอกับตัวหลอกอีกไม่น่าใช่เรื่องที่คุ้มค่าเท่าไหร่"

"แล้วการเจาะระบบจากที่นี่ไปล่ะ?"

"นั่นน่ะเป็นทางเลือกสุดท้ายเลย" อีกฝ่ายตอบ "อย่างที่บอก การเจาะพวกฮาร์ดแวร์ไฟร์วอลล์ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ อีกอย่างผมไม่อยากเป็นศัตรูกับพวกบริษัทไฟร์วอลล์ด้วย"

"ทำไมล่ะ คุณกลัวเหรอ?"

"ไม่ใช่สักหน่อย" อีกฝ่ายไหวไหล่ "แค่ไม่อยากติดแบล็คลิสต์ เผื่อวันไหนออกจากซีไอเอจะได้เข้าไปสมัครงานที่นั่นได้"

"คุณพูดเหมือนคุณกำลังคิดที่จะออกจากซีไอเอเลย"

"ผมก็แค่วางแผนเอาไว้เฉย ๆ อนาคตมันไม่แน่นอนหรอกคุณ"

แดนเนลยังคงถนัดในการเลี่ยงคำถามเหมือนทุกครั้ง ทว่าครั้งนี้เจย์เดนไม่ได้คิดที่จะคาดคั้นอะไรจากอีกฝ่ายต่อ ด้วยรู้ดีว่าพวกเขาสองคนนั้นยังคงมีช่องว่างระหว่างกันอยู่ และเขาก็หวังว่ามันจะค่อย ๆ ลดลงทีละนิดจนหมดสิ้นไปในสักวัน





แผนการที่จะแทรกซึมเข้าไปในเครือข่ายของริชาร์ดที่แดนเนลคิดเอาไว้นั้นถูกจอห์นนี่คัดค้านอย่างหนัก ทั้งคู่ถกเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมลงให้แก่กันจนทำให้เจย์เดนที่ยืนฟังอยู่เริ่มไม่เข้าใจมากขึ้นทุกขณะ จอห์นนี่ ซอ ในยามนี้ดูโกรธจัดกับความดื้อดึงของแดนเนล ไร้วี่แววของชายผู้สามารถควบคุมอารมณ์ได้ดีที่เจย์เดนเคยเห็นก่อนหน้านี้

เจ้าหน้าที่จากเอฟบีไอเหลือบสายตามองไปยังไทรอนที่ยืนกอดอกฟังเพื่อนร่วมงานของตนโต้ตอบทางคำพูดด้วยสีหน้าเครียดเคร่งไม่แพ้กัน

"ทำไมนายถึงไม่ยอมล้มเลิกความคิดที่จะแฝงตัวเข้าไปในนั้นเสียทีแดนเนล" จอห์นนี่เอ่ยอย่างหมดความอดทนในที่สุด "นี่ไม่ใช่ครั้งที่สองหรือครั้งที่สามนะที่ฉันได้ยินเรื่องนี้จากปากของนาย หรือว่านายยังไม่ยอมแพ้เรื่องของธีออน"

แดนเนลนิ่งไป และมันทำให้ทุกคนในที่แห่งนี้รู้ว่าคำพูดของจอห์นนี่นั้นเป็นความจริงอย่างไม่ต้องสงสัย

"เรื่องของธีออนมันผ่านมานานแล้วนะ นี่นายยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้อีกเหรอแดนเนล?"

ไทรอนที่ยืนฟังเงียบ ๆ มานานเอ่ยขึ้นในที่สุด ท่าทีของเขาเองนั้นดูเป็นกังวลไม่แพ้จอห์นนี่เลยสักนิด

"ฉันจะเลิกคิดเรื่องนี้ได้ยังไงกันล่ะ" แดนเนลแค่นเสียง สายตาของเขาแข็งกร้าวขึ้นก่อนที่ปลายจมูกและดวงตากลมคู่นั้นจะค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อทีละนิด "ฉันบอกว่าเขาจะปลอดภัย ฉันบอกเขาแบบนั้น แต่เขาก็ตาย และฉันเป็นคนที่ส่งเขาไปตาย"

แดนเนลกำลังจะร้องไห้ นั่นเป็นสิ่งที่เจย์เดนสามารถรับรู้ได้ในทันที ร่างผอมโปร่งกำหมัดตัวเองแน่นราวกับต้องการสะกดกลั้นอารมณ์ที่ไม่อาจปกปิดได้เอาไว้ และขณะเดียวกันนั้นก็ไม่ยอมหลบสายตาจากคู่สนทนาที่กำลังโต้เถียงกันอยู่

มันไม่ใช่แค่ความดึงดันไม่ยอมแพ้ของคนที่เอาแต่ใจ ทุกคนในที่นี้รู้ดีว่าแดนเนลไม่ได้ไร้เหตุผลขนาดนั้น ทว่ามันคือความโกรธ ความเสียใจ และความต้องการแก้แค้นอย่างถึงที่สุด

หากคำกล่าวที่ว่า 'สายตาไม่เคยโกหก' เป็นความจริง สายตาของแดนเนลในยามนี้ก็คือสิ่งที่บอกกับเจย์เดนเช่นนั้น[tbc.]

ศัพท์เทคนิคในตอนนี้ in a nutshell
- Firewall คือ ซอฟต์แวร์หรือฮาร์ดแวร์ในระบบเครือข่าย ที่มีหน้าเป็นตัวกรองข้อมูลสื่อสาร คอยป้องกันการโจมตี สแปม และผู้บุกรุกที่ไม่หวังดีต่อระบบ เปรียบเสมือนยามเฝ้าประตูที่คอยตรวจสอบผู้เข้าออก
- Hardware คือ เครื่องมือ หรืออุปกรณ์ต่าง ๆ ที่สามารถมองเห็นและจับต้องได้ เช่น หน้าจอ, เมนบอร์ด, แรม, ซีพียู เป็นต้น
- Software คือ โปรแกรมที่ทำงานบน hardware เช่นโฟโต้ช็อป, โปรแกรมไมโครซอฟต์, เกมคอมพิวเตอร์ต่างๆ ค่ะ

***หากมีข้อมูลที่ผิดพลาดประการใดก็สามารถบอกเรามาได้เลยนะ เราจะรีบทำการปรับแก้ให้อย่างเร็วที่สุดค่ะ***

________________________________________

ธีออน เลนจ์ - เตนล์ ชิตพล ลี้พรชัยกุล

ผ่ามมม! ปมมาเรื่อย ๆ ค่ะ แต่มีไม่เยอะหรอกหน่าเชื่อเรา
ผ่านมาเป็นสิบตอนแล้วแต่ยังต๊ะตอนยอนอยู่เลย
แอบกังวลเหมือนกันว่าทุกคนจะเบื่อมั้ย QAQ
คือตอนนี้ก็มาเกินครึ่งทางแล้ว คิดว่าถ้าถึงช่วงเฉลยคงเดินเรื่องไวกว่านี้
เรากลัวว่าจะไม่มีเวลาโฟกัสเรื่องคสพ.ของตลค.มากเท่าไหร่
เลยต้องรีบมาเก็บแต้มสะสมไว้แต่เนิ่นๆ 5555555555
ยังไงก็อยู่ด้วยกันก่อนนะทุกคนนนน

ส่วนปมทั้งหมดจะได้เฉลยตอนไหน
และความแค้นครั้งนี้ของแดนเนลจะได้รับการสะสางหรือไม่
โปรดติดตามกันตอนต่อไปนะคะ อิ___อิ
#ฟิควรบจด

how to comment ใน minimore

Note : ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียว ไม่เกี่ยวข้องกับศิลปิน สถานที่ และเหตุการณ์ใดๆ และไม่ได้มีเจตนาใด ๆ จะทำให้ศิลปินเสื่อมเสียทั้งสิ้น