"อรุณสวัสดิ์ ตื่นหรือยัง ไปหากาแฟดื่มกัน"

แดเนียล หนุ่มอังกฤษผู้ซึ่งเป็น Boy next door ส่ง What's app มาชวนแต่เช้า หลังจากที่เมื่อคืนฉันชวนเขา แฟรงค์ หนุ่มฮ่องกง มาธาและแอนโธนี คู่รักจากโมนาโก มาปาร์ตี้อาหารไทยและเวียดนามเป็นครั้งแรก หลังจากที่ทำความสนิทสนมคุ้นเคยกันมาเกือบเดือน นึกถึงตอนที่ย้ายเข้ามาที่นี่ใหม่ ๆ ฉันยังไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนมนุษย์คนไหนเลย ยกเว้นแมวข้างห้องที่ปีนระเบียงมาหาทุกเช้า แต่ในทุก ๆ วันมักจะได้ยินเสียงทักทายกันดังแว่วมาจากหน้าห้อง น่าจะเป็นแฟรงค์และแดเนียลนั่นแหละ ฉันรู้จักกับแฟรงค์ก่อน แฟรงค์และแฟนสาวของเขาเป็นคนช่วยฉันโทรสั่งไก่ทอดเดลิเวรี เพราะฉันไม่ถนัดในการฟังสำเนียงอังกฤษแบบจีน ต้องรบกวนเขาให้ช่วยโทรให้ และยิ่งไปกว่านั้น เราพบกันที่หน้าห้องเป็นประจำ ห้องของแฟรงค์อยู่ตรงข้ามกันกับห้องของฉัน เวลาเปิดประตูมาเจอกันเขาจะเอ่ยทักทายด้วยความอัธยาศัยดี ที่ตลกคือเรามักพบกันโดยบังเอิญตรงสถานีรถไฟใต้ดิน ไม่เว้นแม้แต่ร้านขนมและมินิมาร์ทแถวอพาร์ตเมนต์ แฟรงค์แนะนำว่า คนที่อาศัยอยู่ที่นี่มีพื้นที่ส่วนกลางคือชั้นดาดฟ้าของอพาร์ตเมนต์ร่วมกัน ถ้าฉันเบื่อ ๆ ก็ขึ้นไปนั่งจิบไวน์ดูดาวข้างบนนั้นได้ 

ปกติคนฮ่องกงจะต่างคนต่างอยู่ ไม่มีใครข้องแวะกัน แต่คนที่อาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์แห่งนี้ีช่างมีความเฟรนด์ลีสูง ไม่เว้นแม้แต่เอมี แม่บ้านชาวฟิลิปปินส์ที่อัธยาศัยดีมากจนล้น ถ้าเป็นบ้านเราก็ต้องเรียกว่าพูดน้ำไหลไฟดับ รัวเป็น m16 จนฉันฟังแทบไม่ทัน แฟรงค์มาเล่าให้ฉันฟังทีหลังว่า เวลาฟังเอมีพูด เขานึกว่าเธอต้องทะเลาะกับใครอยู่แน่ ๆ ซึ่งฉันก็ได้แต่หัวเราะ 

เมื่อฉันขึ้นไปสำรวจด้านบนดาดฟ้า ก็พบว่าแดเนียลเสียบหูฟัง นั่งฟังเพลงอยู่ก่อนแล้ว เขาบอกว่าเขากับแฟรงค์ชอบมานั่งดื่มอะไรกันบนนี้ ลมพัดเย็นสบาย นั่งชมแสงไฟจากตึกอีกฟากฝั่งก็เพลินดี จนฉันขออนุญาตมาร่วมสมาคมด้วยอีกคน การใช้ชีวิตลำพังในเมืองที่โอบล้อมไปด้วยตึก แวดล้อมไปด้วยผู้คนที่ต่างชาติต่างภาษา ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าลึก ๆ แล้วเราก็รู้สึกอ้างว้างแปลก ๆ ถ้าจะมีใครมาพูดภาษาไทยให้ฟังในห้วงยามนี้ ก็คงจะรู้สึกดีไม่น้อย แต่การได้ร่วมเสวนากับมนุษย์ที่ต่างทั้งภาษาและวัฒนธรรม ก็เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นอย่างมาก

ดึก ๆ แดเนียลมักจะมานั่งสูบบุหรี่ แฟรงค์ก็จะมาพร้อมเบียร์ 2 ถึง 3 กระป๋อง และกีตาร์หนึ่งตัวมาสร้างบรรยากาศอันสนุกสนานรื่นรมย์ให้พวกเราเสมอ เขาบอกว่าเบียร์ทำให้นอนหลับสบาย ส่วนมาธาและแอนโธนีีที่มาไม่ค่อยบ่อย แต่มักจะมีอาหารทานเล่นเป็นแครกเกอร์อะไรสักอย่างมาร่วมวงด้วยเสมอ ฉันเองก็มีขนมอร่อย ๆ มาแบ่งปันเพื่อน ๆ ด้วยเหมือนกัน เช่นทาร์ตไข่เจ้าอร่อยและขนมญี่ปุ่นที่ร้านขายส่งใต้อพาร์ตเมนต์ บางครั้งจูยองอ้ปป้าผู้ที่โลกส่วนตัวสูงลิ่วและผู้หายใจเข้าออกเป็นงาน ก็จะแวะมานั่งเล่นด้วย และแน่นอนว่ามาพร้อมกับไก่และเบียร์หรือชีแม็ก (치맥) ของโปรดของเรา เราในที่นี้หมายถึงฉันและอ้ปป้ารวมไปถึงแดเนียลที่ติดอกติดใจไก่เกาหลีนักหนา   ดูทุกคนตื่นเต้นกับอาหาร วัฒนธรรมไทยและเกาหลีอยู่มาก พอ ๆ กับที่เราตื่นเต้นกับการที่พวกเขาพูดถึงประเทศตัวเอง นับว่าเป็นการรวมตัวของผู้คนหลากเชื้อชาติในมหานครนอนดึกอย่างแท้จริง 

"ตื่นแล้ว แต่กำลังอบผ้าอยู่ ขอเวลา 20 นาทีนะแดน" 

ฉันตอบ จริง ๆ เขาชวนไปร้านกาแฟใกล้กับที่พักตั้งแต่เมื่อวานแต่ไม่ได้บอกเวลาที่แน่นอน ฉันตื่นเช้าออกไปวิ่งที่ Victoria Park ทานอาหารเช้าและกลับมาซักผ้าที่ห้อง กะว่าจะนั่งรถรางไปร้านขายของไทยที่หว่านจ๋าย (Wan Chai) ก็พอดีแดเนียลส่งข้อความมาซะก่อน

ตากผ้าเสร็จ กะเวลาได้พอดิบพอดีเป๊ะ ฉันสวมผ้าใบคู่โปรด ยี่ห้อเดียวกับเสื้อแจ็คเก็ตกันหนาว ดูจะไปวิ่งออกกำลังมากกว่าจะไปนั่งจิบกาแฟ ล็อคประตูห้องตัวเองเสร็จก็ไปเคาะห้องแดเนียลที่อยู่ข้าง ๆ อยู่สองสามที ไม่มีเสียงตอบรับ กำลังจะวอทแซ้ปไปหา พอดีเขาเปิดประตูออกมาก่อน เขาเอ่ยทักทายด้วยสำเนียงบริติชด้วยน้ำเสียงที่ออกจะเซ็กซี่เกินเบอร์ ขัดกับท่าทางเนิร์ด ๆ เพราะความเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษของเขา แดเนียลอยู่ในลุคสบาย ๆ ในเสื้อยืดสีขาวตัวเก่งกับกางเกงยีนส์สีซีด ผมสีทอง ตาสีเขียวอมเทาภายใต้แว่นสายตานั้นดูเป็นมิตรและจริงใจ

“แต่งตัวเหมือนอยู่คนละประเทศ” ฉันหัวเราะ “ไม่หนาวเหรอ” เขาส่ายหน้าแล้วบอกว่า “ก็เย็นสบายดี” 

ร้านที่เราจะไปวันนี้คือ Pacific Coffee หรือ PCC ร้านกาแฟที่ก่อตั้งโดย Mr.Thomas Neir ชาวซีแอทเทิล สหรัฐอเมริกา เมื่อปีค.ศ. 2010 สาขาแรกในฮ่องกงอยู่ที่ Bank of America Tower ในย่าน  Admiralty ฝั่ง Central ซึ่งในปัจจุบันมีสาขาถึง 135 แห่งในฮ่องกง และกว่า 400 แห่งในเอเชีย โดยเฉพาะในจีนแผ่นดินใหญ่มีมากถึง 302 สาขาเลยทีเดียว 

จากที่พักเดินไปร้านกาแฟ ใช้เวลาแค่ไม่ถึง 10 นาที เราเดินผ่านห้างสรรพสินค้าและร้านรวงต่าง ๆ มากมาย แปซิฟิก คอฟฟี ตั้งอยู่ฝั่งคอสเวย์ เบย์ ตรงข้ามกับวิคทอเรีย พาร์คเพียงข้ามฟากถนน 

แดเนียลบอกว่ากาแฟที่นี่ดีมาก ขนมก็อร่อย อร่อยกว่าที่อังกฤษเสียอีก ฉันสั่งอเมริกาโนร้อนและคุกกี้แอนด์ครีม แดเนียลสั่งมอคคาร้อน ฉันบอกเขาว่าเขาเป็นคนแรกที่ฉันรู้จักที่สั่งมอคคาเลย เพราะปกติคนรอบข้างฉันส่วนมากจะสั่งแค่อเมริกาโนหรือลาเต้ นาน ๆ ครั้งถึงจะเห็นคนดื่มคาปูชิโนหรือมอคคา

“ผมไม่ใช่คอกาแฟหรอกนะ” 

จำได้ว่าฉันร้องอ้าวในใจ ไม่ใช่คอกาแฟแต่ไหงบอกได้ว่ากาแฟที่นี่ดีมาก ฉันไม่แสดงทีท่าประหลาดใจ แค่พยักหน้าแล้วถามเขากลับไปว่า “จริงเหรอ” แต่เหมือนกับเขาจะรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ 

“ที่เคยบอกว่ากาแฟดี ก็เพราะว่าผมดื่มแล้วมันอร่อย”

ฉันหัวเราะ จริงอย่างที่เขาบอก กาแฟดี อยู่ที่คนชอบจริง ๆ ถึงจะมีใครมาบอกว่ารสของกาแฟต้องเป็นแบบนี้ แต่ถ้าเราไม่ชอบ เราก็จะพบว่ารสนั้นไม่อร่อย แดเนียลบอกว่า กาแฟดีอาจ “Black as the devil, hot as hell pure as an angel, sweet as love” 

ดำสนิทดุจปีศาจ  ร้อนปานขุมนรก บริสุทธิ์เช่นนางฟ้าและหอมหวานประหนึ่งความรัก...

ไม่แน่ใจว่าฉันเห็นด้วยกับคำกล่าวของแดเนียลไหม แต่ทุกครั้งที่ฉันเดินผ่านหรือแวะมาแปซิฟิก คอฟฟีทีไร ฉันจะนึกคำพูดของเขาอยู่เสมอ