การที่ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรในชีวิตมันเป็นอะไรที่ว่างเปล่ามาก การค้นหาตัวตนเป็นอะไรที่ยากเย็นเหลือเกิน เหน็ดเหนื่อยกับการทำสิ่งเดิมและท้อแท้กับการเริ่มทำสิ่งใหม่ๆ 

วันนี้ก็เหมือนเดิมชีวิตเปื่อยไม่ได้อะไรเลย เลยเปิดการตูนดิสนีย์ดูทั้งๆ ที่ร้อยวันพันปีไม่เคยดู เราเลือกดูเรื่อง soul โดยที่ไม่มีข้อมูลอะไรอยู่ในหัวรู้แค่ว่าอยากหาอะไรทำฆ่าเวลา พอดูจบมันช่างเป็นอะไรที่สวยงามอะ มีหลายประเด็นที่เราชอบในเรื่องนี้ 

อย่างแรกเลยคือการค้นหาตัวตน ตัวละครในเรื่อง 22 ไม่ได้ไปเกิดสักทีเพราะไม่สามารถหาจุดหมายของการใช้ชีวิตได้ไม่รู้ว่าอะไร spark สำหรับตัวเอง ไม่รู้ว่าชอบอะไร จะใช้ชีวิตเพื่ออะไร อันนี้คือจี้จุดเรามากเลยเพราะมันคือเราตลอดเวลา การที่ได้เห็นคนอื่นๆ เดินไปในทางที่แต่ละคนชอบ แต่ละคนถนัด passion ในสิ่งที่ต้องการมันเป็นสิ่งที่เราอยากได้มาตลอด และยังคงเป็นสิ่งที่เราใฝ่ฝันถึง

พอเราดูไปเรื่อยๆ เรื่องไม่มันใช่แค่การตามหาว่าเราชอบอะไรและมีชีวิตไปเพื่ออะไร แต่เราสามารถเป็น lost soul คือการทำตัวตนหล่นหาย การที่เราหมกหมุ่นอยู่กับจุดมุ่งหมาย หมกหมุ่นอยู่กับความประสบความสำเร็จ จะเราหลงทางและหลงลืม จนหลงลืมการมีอยู่ของชีวิต ตอนนี้ทำให้เราเห็นว่าการหลงทางเกิดขึ้นได้กับทุกคน

ประเด็นที่สองก็สำหรับเราคือเรื่องความรู้สึกกับการประสบความสำเร็จในทางที่ไม่ใช่ความฝันของตัวเอง 

ตอนที่ joe และ 22 สลับร่างกัน แล้วต้องไปร้านตัดผมเพื่อนของ joe ซึ่งเขาก็เล่าว่าทุกครั้งที่มาจะคุยกันเรื่อง jezz ตลอดแต่พอ 22 อยู่ในร่าง joe แล้วทำให้รู้ว่าเพื่อนของเค้าอยากเป็นสัตว์แพทย์แต่ด้วยปัญหาทางบ้านทำให้เค้าต้องล้มเลิกความฝันแล้วกลายมาเป็นช่างตัดผม แต่ไม่ได้หมายความว่าการเป็นช่างตัดผมจะไม่ทำให้เค้ามีความสุข เค้าหาความสุขจากการเห็นคนอื่นมีความสุข และได้ฟังเรื่องราวของคนเหล่านั้น พอบอกลากัน 22 ถามว่าทำไมเราไม่เคยคุยกันเรื่องความฝันของนายเลยซึ่งคำตอบมันก็พื้นฐานมากคือ you're never ask 

เรารู้สึกว่าการฟังคนอื่นก็เป็นสิ่งที่เติมเต็มเราได้เหมือนกันในบางครั้ง และแค่บางคน แต่เราก็ไม่ควรหลงลืมว่า การใส่ใจรับฟัง เป็นสิ่งที่สร้างความสุขได้มากพอแล้วเหมือนกัน

it is nice to finally talk to you about something other then jezz, joe

ประเด็นสุดท้ายคือการใส่ใจความสุขเล็กๆ และสิ่งรอบตัว ประเด็กนี้คงเป็นประเด็นหลักของตัวหนัง เราชอบประโยคที่ dorothea พูดกับ joe หลังจากเค้าทำสิ่งที่ฝันมาทั้งชีวิต รอที่จะทำสิ่งนี้มาทั้งชีวิตแต่กลับไม่รู้สึกถึงความสุขที่ได้สัมผัสกับความฝันนั้นเลย dorothea พูดกับ joe ว่า

เราโคตรชอบประโยคนี้ของหนังเลย เราว่ามันเป็นอะไรที่บอกได้หลายๆ อย่างมาก การที่เรามาถึงจุดที่เราคิดว่าเราไม่หลงทางอีกต่อไป แต่เรากลับไม่พอใจในสิ่งที่เราทำมันสำเร็จแล้ว เรายังรู้สึกว่าเปล่าเพราะเราไม่เห็นต่างหากว่ามันคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหน เราเก่งมาแค่ไหนที่มาถึงตรงนี้ เรามองไม่เห็นค่าของตัวเองเพราะเราหลงลืมความสุขรอบตัว หลงลืมความยิ่งใหญ่รอบตัว จากประโยคข้างบนเราเข้าใจประมาณนี้

สิ่งในหนังเองฉากให้เห็นหลายฉากมากจากการที่เราสามารถมีความสุขจากสิ่งเล็กๆ ได้ การมีอยู่เพื่อตามหาว่าเราชอบอะไรมันก็เท่ากับเราได้ใช้ชีวิตแล้ว และต้องไม่หลงลืมที่จะใช้ทุกวินาทีได้มีความสุข

เราว่ามันก็อาจจะโลกสวยไปหน่อยถ้าเราจะมองทุกวินาทีให้มันเป็นความสุข สำหรับเราการได้สัมผัสถึงสิ่งแย่ๆ ในแต่ละวันมันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราสัมผัสถึงการมีอยู่ของชีวิตเหมือนกัน

เราอาจจะเขียนงงๆ ไปมากแต่เราชอบเรื่องนี้มากเกินคาดจากก่อนที่จะเปิดดูมาก เราก็ยังคงต้องหาต้องไป และพยายามจะไม่ป้อนข้อมูลให้ตัวเองเข้าไปอยู่ใน lost soul ถึงแม้บางครั้งเราต้องไปเป็นปีศาจตัวนั้นบ่อยๆ และยากที่จะเดินออกมาเหลือเกิน ยังมีอีกหลายซีนที่เราโคตรประทับใจในหนังเรื่องนี้มาก ขอจบล้อคด้วยประโยคสนทนาสุดท้ายจากหนังแล้วกัน กินใจเหมือนกัน