เราว่าความเหงาไม่มีขีดจำกัด
จะว่าไงดี ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนไม่ค่อยเหงาเท่าไหร่ แต่พอต้องย้ายมาอยู่ต่างที่ในที่ ๆ ไม่มีใครเข้าใจที่เราพูดหรือไม่ค่อยได้คอนทริบิวท์กับสังคมนั้น (เอาง่าย ๆ คือ ไม่สามารถรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของสังคมนั้น) มันก็ได้สัมผัสถึงความเหงาอีกแบบนึงที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เหงาสุด ๆ ไปเลย 5555555555

เลยคิดว่าจริง ๆ แล้วระดับของมันคงเยอะมาก เลยนะ ความเหงาเนี่ย แค่เราไม่เคยไปอยู่ในจุดที่ได้รู้สึกถึงมันมาก่อนเท่านั้นเอง
(แล้วพอรู้สึกถึงมันได้แล้วก็คือชีวิตเปลี่ยนเลย เมื่อก่อนเราไม่ค่อยอัพอะไรลง sns เดี๋ยวนี้ก็คือรัว คนที่ไม่ได้ทักกันมาเป็นสิบปีก็ยังทักไปคุยด้วยได้ หรืออย่างที่มาคอมเม้นเอนทรี่นี้ของคุณ ก็เป็นผลมาจากความเหงาค่ะ ?)

@eightdashslash เห้ยพูดมีประเด็นมากเลยอ่ะ เราก็ไม่เคยสังเกตเลยว่าเราจะเป็นคนขี้เหงาอะไรขนาดนี้ เมื่อก่อนตอนอยู่ไทยเราไม่ได้ขี้เหงาขนาดนี้ แต่พอมาอยู่ออสคือแบบเหงาแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เหงาแบบอยู่คนเดียวไม่ได้ถ้าไม่หาแฟนคืออยู่ไม่ได้เลยจริง โอ้ยยเข้าใจเลย