เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My Storyskeletonflowerw
อย่าสงสารดาวเสาร์เลย แฮร์รี่

  • ถ้าหลายคนได้อ่านข่าว
    ก็คงจะเห็นกันว่าอีกไม่กี่ร้อยปี
    ซึ่งที่จริงรุ่นเราก็คงจะอยู่ไม่ถึง


    ดาวเสาร์ที่ตอนเด็กๆ 
    ฉันคิดเสมอว่ามันสวยกว่าดาวอื่นๆ
    เพราะมันมีวงแหวน
    แต่ทั้งๆ ที่ดาวพฤหัสก็มีวงแหวนเหมือนกัน
    แต่ฉันก็ยังเชื่อว่าดาวเสาร์สวยกว่า


    ดาวเสาร์ดวงนั้น
    กำลังจะกลายเป็นดาวเคราะห์กลมๆ ธรรมดา
    รุ่นหลาน รุ่นเหลน รุ่นเหลนเหลนของฉัน
    คงต้องเห็นภาพดาวเสาร์แบบนั้นกันแน่นอน




    ฉันเห็นอะไรบางอย่างจากเหตุการณ์นี้
    ดาวเสาร์ทำร้ายวงแหวนของตัวเอง
    ด้วยแรงดึงดูดที่มากเกินไป
     



    วงแหวนของดาวเสาร์ต้องจากไปอย่างนึง
    ก็เพราะตัวดาวเสาร์เอง
    วงแหวนดาวเสาร์ส่วนใหญ่คือน้ำแข็ง 
    ที่โคจรอยู่รอบดาวเสาร์
    ที่ระยะห่างตั้งแต่ 60,000 ถึง 480,000 กิโลเมตร 


    เมื่อวงแหวนน้ำแข็งนั้น
    เจอกับรังสีจากดวงอาทิตย์
    โมเลกุลน้ำจะแตกตัวเป็นอนุภาคมีประจุ 
    สนามแม่เหล็กของดาวเสาร์
    จึงดึงพวกมันให้หลุดออกจากการเป็นวงแหวน
    และพุ่งเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของดาวเสาร์


    มันจะเหมือนกับ
    กลายเป็นฝนที่ตกลงมาข้างล่าง
    จนวงแหวนนั้นค่อยๆ หายไป


    เช่นกันกับน้ำตา
    ที่ค่อยไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้




    วงแหวนที่ฉันเคยมองว่ามันสวยงามที่สุด
    ก็ต้องถูกทำลายลง



    ฉันมองเห็นเรื่องราวของคน
    ฉันเชื่อว่าปี 2018 ที่ผ่านมา
    เราต้องมีคนที่หล่นหายไป
    เพราะแรงดึงดูดของเราที่มากเกินไป
    โอเคบางคนเราอาจจะยอมให้เขาหายไปเอง



    แต่ฉันก็รู้อีกว่า
    มีบางคนในชีวิต
    ที่เราไม่ได้อยากให้เขาหายไป



    แต่เพราะการกระทำที่คาดหวังของเรา
    เป็นแรงดึงมหาศาลของดาวเสาร์นั้น
    สุดท้ายแล้ว 
    เขาก็จากไป



    เมื่อมานั่งย้อนนึก
    ฉันไม่รู้ว่าจะโทษรังสีจากดวงอาทิตย์
    ที่กระตุ้นให้เขาเปลี่ยนไป



    หรือโทษตัวเอง
    ที่ดั้นด้น
    ดึงเขาให้เข้ามาหาตัวเอง
    มากเกินไป




    แต่ถึงยังไง
    เมื่อทั้งสองอย่างมารวมกัน
    ฉันก็สูญเสียเขาไป
    เหมือนดาวเสาร์สูญเสียวงแหวน

     
    ฉันคงต้องเลือกที่จะปล่อยให้มันเป็นไป
    ตามหลักการสินะ



    สุดท้ายดาวเสาร์ก็ต้องเข้าใจว่า
    วงแหวนของมันเอง
    ก็ไม่ได้เกิดขึ้นมาพร้อมกับตัวมัน
    ดาวเสาร์นั้นเกิดมามากกว่า 3,000 ปี
    ในขณะที่วงแหวนเพิ่งมาไม่กี่ 1,000 ปี



    ดาวเสาร์เองก็เคยดำรงอยู่
    โดยที่ไม่มีวงแหวน

    และฉันเอง
    ก็เคยมีความสุขอยู่ได้โดยที่ไม่มีเขา



    และในเมื่อดาวเสาร์
    ได้สูญเสียความงามนั้น
    บางทีคราวหน้า 
    ดาวเสาร์เอง
    อาจจะหาวงแหวน
    ที่พอดีกับมันมากกว่านี้
    อาจจะเป็นวงแหวน
    ที่ไม่ละลายกลายเป็นประจุ
    เมื่อเจอกับแสงอาทิตย์

    และฉันเอง
    อาจจะเป็นดาวเสาร์
    ที่ไม่ออกแรงขนาดนั้น
    เพื่อดึงใครสักคนเข้ามา


    เอาเป็นแค่ว่า
    ทั้งดาวเสาร์และตัวฉัน
    จะจดจำวงแหวน
    ที่เคยทำให้ชีวิตฉันสวยงาม

    ฉันจะคิดถึงเขา
    ในมุมที่ไม่ทำร้ายตัวเองให้ได้
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in