เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Flufftober 2017ZYRUS
Day 19.2 - Smile
  • Harry Styles/Louis Tomlinson


    ‘ยิ้มการค้า’ นับเป็นสิ่งที่คู่กับพนักงานขายก็ว่าได้


    เห็นยิ้มสดใสของคนขายก็ทำให้อยากจะก้าวขาเข้าไปอุดหนุน ได้รอยยิ้มทิ้งท้ายหลังจ่ายเงินก็อยากจะกลับมาใช้บริการร้านนี้อีกครั้ง


    มันเป็นเรื่องธรรมดาที่พนักงานจะยิ้มให้ลูกค้า


    แต่มันคงไม่ธรรมดาเท่าไหร่ถ้าลูกค้าหลงรักรอยยิ้มของพนักงาน...


    แฮร์รี่ สไตลส์ นักศึกษาคณะนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดัง กำลังประสบปัญหาข้างต้น


    ที่ใดมีหอพัก ที่นั่นหรือละแวกใกล้เคียงก็ต้องมีร้านสะดวกซื้อ  หอพักที่เขาอาศัยซุกหัวนอนก็เป็นแบบนั้น


    แล้วเขาคิดว่า...เขากำลัง ‘หลง’ รอยยิ้มของพนักงานร้านสะดวกซื้อกะดึกเข้าแล้ว


    มันเริ่มจากคืนวันหนึ่งแสนธรรมดาของเด็กนิติฯ ที่ต้องมาปล้ำกับตำราเล่มทับหัวตายอนาถ นอนหนุนสบาย อ่านไปอ่านมาก็ท้องหิวต้องหาอะไรมาใส่ท้องเติมพลัง แล้วร้านสะดวกซื้อใต้หอพักก็ไม่พ้นจะเป็นตัวเลือกอันดับแรกในเวลาใกล้รุ่งเช่นนี้


    และคืนนั้นเอง...ที่แฮร์รี่  สไตลส์ คิดว่าเขากำลังมีความรัก


    พนักงานหนุ่มตัวเล็กวัยน่าจะไล่เลี่ยกับเขาในชุดยูนิฟอร์ม บัตรประจำตัวห้อยคอเขียนชื่อ ‘ลูอิส ทอมลินสัน’ ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ ทักทายด้วยรอยยิ้มสดใสขัดกับบรรยากาศสงัดและง่วงงุนของยามดึก และกล่าวขอบคุณพร้อมรอยยิ้มแสนน่ารักเมื่อชำระเงินเรียบร้อย


    แฮร์รี่คิดว่าเขากำลังมีความรัก...


    จากนั้นเขาก็ทำตัวขยันจนเพื่อนร่วมคณะตกใจ อ่านหนังสือจนดึกมันทุกคืน เพื่อที่จะหิวและลงไปร้านสะดวกซื้อ ได้เจอกับพนักงานผู้น่ารักมาเป็นยาใจต่อสู้กับสารพัดประมวลกฎหมาย


    คืนนี้ก็เช่นกันที่นักศึกษาหนุ่มลงมาอุดหนุนร้านสะดวกซื้อใต้หอตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติเห็นจะเป็นพนักงานตัวน้อยของเขาที่ดูง่วงงุนกว่าทุกคืน


    จะถามว่าทำไมง่วงก็ดูจะชอบกินเผือกเกินไป


    แกล้งเล่นดีกว่า...


    “รับอะไรเพิ่มอีกมั้ยครับ” แพทเทิร์นเดิมถามเช่นเคยเมื่อจ่ายเงินเรียบร้อย แฮร์รี่ยิ้มกรุ้มกริ่ม ย้อนถาม


    “ถ้ารับคนขายได้มั้ยครับ”


    “ได้ครับ” พยักหน้ารับทั้งดวงตาหรี่ปรือ เขาหัวเราะในลำคอ มองเปลือกตาบางประดับขนตาแพหนากะพริบปริบก่อนเบิกตากว้าง


    “เฮ้ย! ไม่ใช่”


    “นึกว่าจะยอมให้ผมรับไปจริงๆแล้วนะเนี่ย” แฮร์รี่หยอก เห็นใบหน้าน่ารักขึ้นสีระเรื่อก็ยกยิ้มมุมปาก แซวต่อ


    “อดทนอีกนิดนะครับ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะได้ออกกะแล้ว สู้ๆนะ”


    “ค...ครับ” พนักงานหนุ่มพยักหน้ารับ คลี่ยิ้มเขินๆ


    เขารู้สึกหัวใจทำงานหนักกว่าเดิมหลายเท่าตัว


    หากยิ้มการค้าทำให้หัวใจเขาสั่น...

    .

    ..ยิ้มที่ไม่ใช่ยิ้มการค้า คงจะนิยามว่าทำให้หัวใจของเขาหยุดเต้น ก็คงจะไม่เกินจริงแต่อย่างใด

     

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
cyqlops (@cyqlops)
โอ๊ยยยยยยยย มันน่ารักมากพี่ คือแบบ เห็นภาพอิรี่อุ้มพี่พนักงานหลังเคาน์เตอร์กลับหอเลยอ่ะ ฮือออ เขิน "คืนไหนง่วงจนกลับหอไม่ได้ หอผมอยู่ใกล้ๆนี่เองนะครับ" แฮร์รี่มิได้บอก-- ก๊ากๆๆ