เสร็จไปอีก 2 เรื่องแล้วว เย่เย่

เออ เราเกือบโดนโกงโมเดลด้วย มัดจำโมเดลนารูโตะมือ2ไป พี่คนขายบอกไม่มีตำหนินะ สภาพ85% อะเราก็ขอนัดรับสยามนะคะ ขอดูของก่อน (ขอเล่าฉบับย่อนะ)

เรา: พี่หนูถึงสยามละนะคะ

พี่คนขาย: น้องไปเดินเล่นก่อนเลย พี่ยังไม่ถึง

เรา: อ๋อได้ค่ะ พี่จะถึงประมาณกี่โมงหรอคะ

พคข: มีธุระต่อหรอ ?

ร: ปล่าวค่ะ พอดีจะเดินไปซื้อของแต่มันไกล กลัวพอดีพี่มา

พคข: ไปก่อนเลย พี่ยังไม่ถึง

---รอไป2ชม พี่แกก็ยังไม่มา เราก็เป็นคนขี้เกรงใจ ไม่กล้าเร่ง พี่สาวเราก้บอกว่าเป็นผู้ขายมันต้องมารอผู้ซื้อรึป่าวแล้วนี่คือไม่ยอมบอกว่าอยู่ไหน จะมากี่โมง---

ร: พี่อยู่ไหนแล้วคะ

พคข: ยังไม่ถึงเลย

ร: (โกหก) เราไม่ค่อยได้กลับบ้าน แม่เลยนัดกินข้าวตอนเย็น เรากลัวไปไม่ทัน คุณแม่ถามว่าพี่จะมากี่โมงคะ

พคข: อีก45นาทีครับ

--- โอโหคือ2ชม.ผ่านไปแล้ว ยังขออีก45นาที เริ่มเดือด พอครบ45นาที---

ร: พี่อยู่ไหนแล้วคะ ?

พคข: อีก15นาทีได้มั้ย ?

ร: เราขอไม่เกินกว่านี้แล้วนะคะ เรามีนัดกับคุณแม่ค่ะ

พคข: เคๆ งั้นมารอที่เเมคโดเนิลเลย 

---เราอยู่ sq1 เราถามพี่สาวว่ามันคือแมคตรงพารากอนชะ พี่สาวบอกถามเค้าให้ชัวจะได้ไม่ต้องเดินเก้อ ตอนนั้นคือเรา2คนโมโหมาก---

ร: เเมคโดเนิลพารากอนใช่มั้ยคะ

พคข: ไม่ๆสะพานเหล็ก

ร: พี่ เราคุยกันว่านัดรับสยามนะคะ

พคข: เวร จำผิดคน ขอโทษที มาสะพานเหล็กได้มั้ย

ร: ...

สรุปความจริงคือ

พี่สาวเราก็สอนว่า คนค้าขายเฮงซวยมันมีอยู่ทั่วไป ไม่มีใครเค้าจะซื่อสัตย์เหมือนเราทุกคนหรอก ถือว่านี่โชคดีมากกว่านะที่ไม่ได้ของ ต่อให้ตัวนี้มันจะหายากแล้ว แต่เดี๋ยวแจ้สั่งจากญี่ปุ่นให้ ไม่ยากเลย แต่เรางงตัวเองมากว่าทำไมเราถึงเป็นคนใจเย็นได้ขนาดนี้ เรารอ2ชม.โดยที่ไม่ได้รู้สึกโกรธ โมโห หรือไรเลยอะ ยังดันไปเกรงใจไม่กล้าเร่งเค้าอีก เราอ่อนต่อโลกมากจริงๆ 

jip