เมื่อคุณชอบใครสักคนมากพอมันก็ต้องอยากเข้าใกล้เขากันบ้างล่ะ แต่ความรักครั้งแรกของผมแปลกไปสักหน่อย นอกจากจู่ๆจะตกหลุมรักผู้ชายอย่างมี่เหตุผลแล้ว ยังตกหลุมรักคนที่อยู่ห่างไกลจากผมในความเป็นจริงเสียด้วย

มีคำกล่าวว่า ‘เมื่อนักเขียนหลงรักคุณ คุณจะไม่มีวันตาย’

            ผมไม่รู้หรอกว่าเจ้าของวลีนี้เป็นใครอ่านครั้งแรกเมื่อนานมาแล้วก็ไม่ได้อินสักเท่าไหร่ แต่ยามนี้มันอดเจ็บแปลบในอกไม่ได้อยากจะไปตะโกนใส่หน้าคำคิดวลีนี้เหลือเหลือเกิน ว่า ‘กูนี่ละ จะตายเพราะหลงรักนักเขียน’

            หลังพบกันครั้งแรกนี่ก็ผ่านไปสามวันแล้วความรู้สึกที่มีต่อเขานอกจากจะไม่จางหายไป ทั้งยังรุนแรงขึ้นจนผมอยู่ไม่สุข ผมนึกถึงแต่เรื่องของเขานึกถึงดวงตาที่มองผมผ่านม่านควัน นึกถึงเสียงของเขา รวมๆ กันแล้วคือ ความคิดถึงคนที่เพิ่งพบกันครั้งเดียวมันบ้าบอสิ้นดีแต่ผมหยุดคิดไม่ได้ แม้ยิ่งคิดจะยิ่งทรมานก็ตาม

ผมเลื่อนดูภาพถ่ายในเฟซบุ๊คของเขาเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้จะภาพอาหารที่เขาไปกิน สถานที่ที่ดูเหมือนเขาจะไปบ่อยๆ คนที่เขาไปเจอรูปโปรไฟล์เก่าๆ ภาพที่เพื่อนแท็กเขามา ภาพโปรโมทหนังสือของเขาผมนั่งไล่ดูตั้งแต่ภาพล่าสุดไปจนถึงภาพแรกที่เขาโพส อยากไล่ดูข้อความด้วยแต่มันมีมากกว่าภาพเสียอีก แต่มันก็ไม่ได้ช่วยบรรเทาความรู้สึกอัดอั้นตันใจในอกของผมเลย

            ทำอย่างไรต้องทำอย่างไรจึงจะได้พบกันหรือ

          ผมถอนหายใจเซ็งๆ กดกลับมาที่ไทม์ไลน์ของตนเองดูเหมือนเขาจะเพิ่งโพสข้อความใหม่ เป็นการแชร์ข้อความของ “วันนี้เมื่อห้าปีที่แล้ว”

            Love is Poison.

‘โดนยาแรงไปหน่อย ยังรักษาไม่หายเลย’

เขาในปัจจุบันโพสสำทับสถานะในอดีตว่าอย่างนั้นหากผมไม่ได้พบกันในคืนนั้น ผมคงไม่รู้สึกอะไร ผมรู้มานานแล้วว่าเขาเป็นนักเขียนนิยายรักที่มีแผลใจกับความรักคนคนนั้นมีอิทธิพลต่อวิธีมองโลกของเขา แผลใจมีผลต่อการเล่าเรื่องของเขาเขาแง้มพรายเรื่องของคนที่ทำร้ายเขาผ่านหลายๆ งานเขียนที่เกี่ยวกับความรักและคงมีอะไรอีกมากส่งผลให้บุคลิกภาพของเขาดูหม่นหมองและเศร้าสร้อย

‘ผมเพิ่งเข้าใจคำว่าพิษรักเหมือนกันครับเพิ่งถูกวางยามาเหมือนกัน’

ผมอดเข้าไปคอมเมนต์ไม่ได้ตบท้ายด้วยการพิมพ์ ‘555’

‘พิษรักของเรายังถอนทันอยู่ไหม’ เขาถามติดตลก การตอบกลับอย่างรวดเร็วเกินคาดทำให้ผมตั้งตัวไม่ติด

 ‘อยากให้ถอนได้เหมือนกันครับ ทรมานเกิน’

‘จีบให้ติดสิ ยาพิษจะกลายเป็นยารักษาโรคได้ทันที’

ผมออฟไลน์หนีหากให้ออนไลน์ต่อผมตอบเขาไปตามตรงไม่ได้

พี่นั่นละวางยาพิษผม

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

มาเริ่มเล่นเอาวันที่ 3 แล้ว เรื่องไม่่ปะติดปะต่อเลย ไว้จะพิมพ์เพิ่มของวันที่ 1 และ 2 แล้วกันนะคะ ไ่ได้พิมพ์อะไรแบบนี้มานาน เหมือนมือขึ้นสนิม ไม่เคยพิมพ์อะไรรักๆ ใคร่ๆ มาก่อน พิมพ์เองก็เลี่ยนเอง ฮือออ