เป็นผลงานของนักเขียนชื่อดังที่หนังสือได้รับการแปลไปในหลายภาษา โดยลุงมุราคามิ มีจุดเด่นในการเขียนสำนวนที่สวยงาม ผสมผสานระหว่างการเขียนแบบญี่ปุ่นกับตะวันตก ซึ่งการเขียนแบบญี่ปุ่นมักจะเขียนออกมาตรงๆและเรียบง่าย จนบางครั้งทำให้รู้สึกว่าเย็นชา แต่เมื่อลุงมุราคามินำเอาการเขียนแบบตะวันตกมาผสม จึงเกิดสำนวนเขียนแบบเฉพาะตัวที่ไม่ได้สละสลวยจนดูใช้คำสิ้นเปลือง เป็นความเรียบง่ายที่สวยงาม และสื่ออารมณ์ได้อย่างยอดเยี่ยม

เราได้เริ่มต้นอ่านมาหลายสัปดาห์แล้ว ตอนนี้อ่านได้เกือบครึ่งเล่ม เป็นหนังสือที่เราอ่านช้าที่สุดตั้งแต่อ่านหนังสือมา หลายครั้งที่เราอ่านประโยคเดิมซ้ำถึงสามครั้ง เพราะเราต้องการซึมซับสำนวนการเขียนที่สวยงามและทำความเข้าใจกับมัน หนังสือเล่มนี้ชอบใช้ความหมายในเชิงสัญลักษณ์ ซึ่งเราต้องตีความหมายเอาเอง และด้วยความที่เราเป็นชอบอ่านชอบเขียน เลยรู้สึกว่ามันเป็นการเขียนที่สุดยอดมาก

นิยามของหนังสือเล่มนี้คือ อ้างว้าง เดียวดาย ดำดิ่ง สามคำสั้นๆที่นิยามได้อย่างครอบคลุม เวลาอ่านเรารู้สึกเหมือนดำดิ่งลงไปในหลุมมืดสีดำที่ไม่สิ้นสุด ในหลุมนั้นมีเราเพียงคนเดียว อ้างว้าง และดำดิ่งลงไปเรื่อยๆ

ซึ่งนั่นทำให้เราไม่สามารถอ่านหนังสือเล่มนี้ได้นาน เพราะมันทำให้อารมณ์ของเราดิ่งลงเรื่อยๆ

เนื้อเรื่องไม่ได้มีอะไรหวื่อหวาน่าตื่นเต้น เป็นเพียงชีวิตผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตแบบคนธรรมดา แต่ซ่อนไว้ความแตกสลายไว้ภายใน เป็นการเชื่อมโยงระหว่างรักและความตาย โดยคนที่หัวใจสลาย 

หนังสือเล่มนี้ทำให้เราได้ตกตะกอนคิดความหมายของสัญลักษณ์และดำดิ่งไปกับมัน