คือ ไฟลท์ที่เราจองไว้คือ 11:00 เช็คอินออนไลน์ไปเรียบร้อย ถึงสนามบินก่อน 8:00 นิดหน่อย เผื่อเวลาช้อปปิ้ง ก็ไปดรอปกระเป๋าเลย เจ้าหน้าที่ก็ถามว่าอยากไปไฟลท์เร็วขึ้นมั๊ย ตอนนี้มี 8:45 ก็จะมีเวลารอต่อเครื่องแล้วก็อาจจะได้ช้อปปิ้งที่ฮ่องกงเพิ่ม ในใจก็คิดแต่จะช้อปปิ้งค่ะ มีเวลาเพิ่มจาก 1 เป็น 3 ชั่วโมง ก็ตกลงไปอย่างง่ายดาย เจ้าหน้าที่ก็ออกตั๋วให้อย่างไว แล้วเราก็เพิ่งเอะใจ เอ๊ะ นี่มัน 8:10 แล้วนะ เลยถามเจ้าหน้าที่ไปว่า จะไปเกททันหรอ? จนท.ก็ยิ้มให้อย่างสวยงาม "ไปทาง 1st Priority ได้เลยนะคะ แต่ก็ต้องรีบเข้าไปตอนนี้แล้วล่ะค่ะ" พร้อมให้ตั๋วและใบ 1st Priority ที่ว่ามา .. ครึ่งชั่วโมง ... รีบจ้ำเลยค่ะ ฮือออ

ช่อง 1st Priority ก็เข้าไปรอ 1-2 คิวก็ได้ตรวจสัมภาระ ผ่านตม. อย่างรวดเร็วกว่าปกติ ไม่ถึง 10 นาทีก็ผ่านไปได้ถึงโซน Duty Free แล้ว .. แต่ก็ช้ากว่าที่ท่านเค้าบอกอยู่ดี ... /คุกๆ (เสียงไอ)

มาถึงตรงนี้ก็เข็นกระเป๋าที่มีทั้งกล้องและโน๊ตบุ๊ควิ่งไปเกท ทางลงเกทเอารถเข็นลงไปไม่ได้อีก เจ้าหน้าที่ก็ยกป้าย Final Call จ้า แบกกระเป๋าวิ่งไปเกือบสุดสนามบิน ขึ้นเครื่องนี่คนเต็มแล้ว แล้วดันได้ที่นั่งตรงทางออกฉุกเฉิน .. งานนนน เนื่องจากนั่งหน้าสุดของแถว ไม่มีที่นั่งข้างหน้าก็เลยไม่มีที่ให้วางของทั้งด้านหลังและใต้ที่นั่งข้างหน้า ที่เก็บกระเป๋าด้านบนก็เล็ก แล้วนั่งกลางระหว่างคุณผู้ชาย 2 ท่าน ถึงด้านหน้าจะดูกว้าง นั่งตรงข้ามแอร์ฮ่องกงน่ารัก แต่อึดอัดสุดๆ เลย ToT

แต่อาหารอร่อยนะ จริง ๆ สั่งอาหารเด็กไว้ แต่เพราะเลื่อนไฟลท์เร็วขึ้น BKK-HKG เลยได้อาหารปกติ เป็นเซตอาหารเช้า ที่กินข้าวเช้ามาแล้วก็ยังกินได้อีกจนเกลี้ยงทุกอย่าง ส่วน HKG-CEB ก็ได้อาหารเด็กตามที่สั่งไว้ เป็นพาสต้า มีขนมกับพุดดิ้งแสนอร่อยเป็นของหวาน แถมได้หลอดเจ้าปลามาด้วย น่ารักกก แต่ไม่ใช้นะ เอากลับค่ะ lol ตบท้ายด้วยไอศกรีมฮาเก้นดาสแล้วก็หลับสนิทจนถึงซีบู ^^

ตอนต่อเครื่องที่สนามบินฮ่องกง เดินช้อปปิ้งชิวมาก ขึ้นเครื่องต่อไปซีบู ชาวญี่ปุ่นเต็มเครื่อง ถึงสนามบินชาวญี่ปุ่นเต็มสนามบิน แต่คนที่มารับเป็นชาวจีน พามาหอพักที่เก่าจัง ได้รูมเมทเป็นชาวไต้หวัน ที่นอนกรนดังมาก แต่นางก็บอกก่อนแล้วล่ะ ว่ากรนดัง แต่ก็ไม่คิดว่าจะดังมากจริง ๆ ถึงจะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เป็นเพื่อนที่มากคนนึงเลย <3

ไปโรงเรียนวันแรกรูมเมทก็พาไปนั่งกินข้าวเช้ากับเพื่อนไต้หวัน เป็นอาหารจานหลุม ก็เดินไปรับแล้วมานั่งกิน บรรยากาศดีอยู่ แต่พอมื้อเที่ยงเริ่มรู้สึกเหมือนไปค่ายลูกเสือละ อาหารหลุมตามเวลา รสชาติงั้นๆ ไม่เข้าใจการเอาแตงโมไว้กับผักสลัดนิดหน่อย อย่างอื่นก็ไม่มีให้กิน แต่เชฟกับสต๊าฟน่ารักนะ เราเดินไปหยิบกระดาษแล้วมันหมด เราก็เดินกลับมานั่งกินข้าวต่อ ว่าจะไปล้างมือทีเดียว แต่ก็มีสต๊าฟวิ่งเอากระดาษมาให้ซะก่อน ถถถถถ .. 

นอกจากเรื่องอาหาร ทั้งวันก็ไปนั่งรวมกับนักเรียนใหม่ คนญี่ปุ่นทั้งห้อง รวมสต๊าฟด้วย 30 คนได้ ยกเว้นเราเอง มีสอบวัดระดับภาษาอังกฤษ ยากตรง Listening สำเนียงยากไม่พอ บางพาร์ทจะเร็วไปไหน ฟังทัน แต่เขียนคำตอบไม่ทันค่าาาาา อย่างอื่นก็แนะนำโรงเรียน พาไปแลกเงิน ซื้อของ แล้วก็แยกย้าย

เพิ่มเติม 

ทางเข้าตึกจะมีรปภ.ตรวจกระเป๋า ไปมา 2 ตึก เห็น 4 คนแล้วที่ถือไม้กลองตรวจกระเป๋า .. ทำไมต้องไม้กลอง เลิกงานแล้วไปตั้งวงต่อหรอ ไม่มีใครดีดกีตาร์หรือเล่นเครื่องเป่าอื่นเลยหรอคะ?

ชิลตั้งแต่ตม.ขาเข้า ไม่ถามอะไรเลย หัวเราะคิกคักตอนถามว่าเสร็จแล้วหรอ แคชเชียร์ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตสแกนบาร์โค้ดไม่ผ่าน ก็เดินไปอีกเคาน์เตอร์ ยืนเมาท์กับเพื่อนร่วมงาน รออยู่ 15 นาทีกว่าพนักงานอีกคนจะเอาของมาเปลี่ยน แต่ก็ยังสแกนไม่ได้อยู่ดี บอกให้เรารออีก .. พอ ไอแฮฟทูโก แคนเซิลพลีสสส

ก็อย่างที่บอก ถูกหลายอย่าง อย่างเช่น Burger King ที่ไม่เคยทำให้เราผิดหวังในทุกที่ที่ไป เซ็ตเบอร์เกอร์ไก่ทอด มีเฟรนซ์ฟรายกับโค้ก 99 เปโซ โอ้โห ถูกมาก ไม่ถึง 70 บาท ก็มาเป็นเบอร์เกอร์แป้งแห้งๆ ไก่กับผักพอได้ เฟรนซ์ฟรายจืดชืดแหยะ โค้กไม่ใส่น้ำแข็งและหวานมาก บายยย

ตอนสต๊าฟพาไปแลกเงินซื้อของ รถติดมาก ติดแบบหลับได้ 2 ตื่น ตื่นมาแล้วยังอยู่ที่เดิม ติดยิ่งกว่าอโศกตอนเย็น แล้วร้อนมากกกก ร้อนแบบเสื้อเปียกตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากสนามบิน วดฟฟฟฟฟฟฟ ที่คิดว่าอยากไปนู่นไปนี่ คิดหนักเลย 

เราเป็นคนไทยนะ ไทจินเดส ไท่กั๋วเหริน แอมฟรอมไทลันนนน อาวโซ ไทลัน น็อท ไทหวัน .. เราก็เป็นทุกชาติให้พวกเธอแล้ว ยกเว้นชาวไทย เฮลโหลววว สวัสดี เรามาเรียนภาษาอังกฤษนะ ภาษาอังกฤษกับเราหน่อยมั๊ยยย /