เคยได้ยินมาว่าการที่คนสองคนได้พบเจอกันจนพัฒนาความสัมพันธ์ไปเป็นเพื่อนกันได้อย่างน้อยแล้วพวกเขาต้องมีเรื่องอะไรบางอย่างที่เข้ากันได้ และถ้าพวกเขาทั้งสองเข้ากันได้ดีมากขึ้นก็มีโอกาสที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ไปเป็นคนรัก ถ้าหากทั้งคู่เป็นชายกับหญิง 

แล้วถ้าเกิดว่าเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่ล่ะ ?

พวกหล่อนคงจะกลายเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากขึ้น ถ้าเอาไปถามทาคายาม่าก็คงจะตอบออกมาประมาณนี้แหละมั้ง แล้วถ้าลองเอาไปถามชิราอิชิดูจะได้คำตอบประมาณไหนกันนะ พอพูดถึงชิราอิชิแล้ว วันนี้นิชิโนะชวนเธอมาเที่ยวในย่านการค้าที่เต็มไปด้วยร้านเสื้อผ้า เพราะเห็นว่าชิราอิชิเองก็สนใจพวกแฟชั่นไม่ต่างกัน ตอนที่เอ่ยปากชวนดูเหมือนว่าชิราอิชิจะแปลกใจไม่น้อย แต่ก็ยิ้มกว้างพร้อมตอบตกลงอย่างดีใจ 

ความร้อนจากดวงอาทิตย์ยังคงเล่นงานคนขี้ร้อนอย่างนิชิโนะได้เป็นอย่างดี ถ้าจำไม่ผิดพยากรณ์อากาศเมื่อเช้าหมือนจะบอกว่าเริ่มเข้าสู่หน้าร้อนแล้ว ถึงได้มีเหงื่อผุดขึ้นตามไรผมและมือแบบนี้ แต่นั่นก็ใช่ว่าเป็นเพราะอากาศที่ร้อนเพียงอย่างเดียว 

นิชิโนะเองก็กำลังรู้ว่าตัวเองร้อนรนอยู่เช่นกัน เพราะเกือบจะทุก5วินาทีนิชิโนะก็เอาแต่ชะเง้อมองไปทางซ้ายทีขวาทีเผื่อว่าจะชิราอิชิจะโผล่มาอยู่ตรงหน้าเธอเสียที จากนั้นก็เอาแต่คิดว่าจะพูดอะไรกับเธอดี เธอจะสนุกไหมนะ หรือต่างๆนาๆที่เวียนเข้ามาทำให้ใจของเธอสงบไม่ได้เสียที

"แล้ว...เมื่อไรจะมาเนี่ย" 

พึมพำพร้อมกับจ้องโทรศัพท์ในมือตาไม่กระพริบเหมือนกับว่ามันจะช่วยให้เธอมาเร็วขึ้น ..หรือถ้าหากช้ากว่านี้จะโทรไปยกเลิกแล้วนะ รู้สึกว่าไม่พร้อมซะแล้วสิ

จากนั้น โทรศัพท์ในมือก็สั่น 

"อ๊ะ ! นิชิโนะซัง" เสียงของชิราอิชินั่นเองที่กำลังอยู่ในสาย 

"โทรมาอะไรรึเปล่าคะ ?" ถ้าหากชิราอิชิบอกว่าติดธุระกะทันหันมันคงจะทำให้นิชิโนะเสียใจไม่ใช่น้อย ถึงแม้ว่าเมื่อกี้จะเป็นคนที่คิดว่ายกเลิกไปน่าจะดีกว่าก็เถอะ

"อ้อ..เอ่อ..คือว่า...นิชิโนะซังตอนนี้อยู่ไหนแล้วคะ ?" 

"ฉันอยู่ตรงน้ำพุน่ะค่ะ" 

"น้ำพุเหรอ...น้ำพุ...น้ำพุ..." ได้ยินเสียงอีกฝ่ายพึมพำอยู่สักพักก่อนจะเงียบลงไป

"เอ่อ...ชิราอิชิซังคะ ?? เป็นอะไรรึเปล่า ?"

"นิชิโนะซังงงง" นั่นไม่ใช่เสียงที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ นิชิโนะเลื่อนโทรศัพท์ออกห่างจากหูก่อนจะหันไปมอง ชิราอิชิในเสื้อโอเวอร์ไซส์สีครีมกับกระโปรงผ้าลินินสีเข้ม วันนี้หญิงสาวรวบผมสูงเผยให้เห็นคอระหง ดูท่าว่าผู้หญิงคนนี้คงจะไม่เคยประสบพบเจอคำว่าขี้เหร่ในชีวิตเลยสินะ 

"ขอโทษนะคะ รอนานรึเปล่า ?"

"ฉันก็เพิ่งมาเหมือนกันค่ะ" นิชิโนะส่ายหน้า มองดูชิราอิชิที่คล้ายว่าจะหายใจหอบเล็กน้อย แก้มมีสีแดงของเลือดฝาดขึ้นมาจางๆ จึงลองแกล้งถามไปดู "ไม่ได้...หลงทางใช่มั้ยคะ ?" 

"จะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะคะ" ชิราอิชิว่าอย่างติดตลกก่อนจะดันหลังนิชิโนะให้เดินพร้อมพูดว่าไปกันเถอะ

.

.

"วันนี้สนุกจังเลยย"  ชิราอิชิพูดลากเสียงขณะกำลังเดินออกมาจากร้านพร้อมกับนิชิโนะ หลังจากที่เราสองคนเดินดูเสื้อผ้าด้วยกันเวลาก็ล่วงเลยมาถึงตอนเย็นพอดี จากนั้นก็เลยพากันมาที่ร้านที่มักจะนัดเจอกันเป็นประจำ เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเยอะกว่าปกติเลยทำให้ชิราอิชิดูจะคึกกว่าวันอื่น ใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนเป็นสีแดงลามไปถึงใบหู นิชิโนะเองวันนี้ก็ดื่มเกินขีดจำกัดของตัวเองไปเยอะเหมือนกัน สรุปแล้วก็เลยเหมือนจะพากันเมาทั้งคู่

"เหมือนฝนจะตกล่ะนิชิโนะซัง" นิชิโนะเงยหน้ามองท้องฟ้ายามราตรีที่มืดมิด คงมีเมฆฝนที่มองไม่เห็นกำลังก่อตัวอยู่จริงๆอย่างที่เธอพูด "ให้ฉันเดินไปส่งนะคะ"

"เอ๊ะ.." คำพูดของชิราอิชิทำให้นิชิโนะหันไปมองหน้า ก่อนจะปฏิเสธด้วยความเกรงใจ "ไม่เป็นไรค่ะ"

"ถ้าเกิดฝนตกลงมากลางทางจะแย่เอานะคะ ให้ฉันไปส่งดีกว่า ฉันพกร่มมาด้วย" มองร่มที่ชิราอิชิหยิบมาจากกระเป๋าแล้วนึกโทษตัวเองในใจว่าทำไมไม่รู้จักพกมาบ้างนะ เพราะพยากรณ์เมื่อเช้าที่บอกว่าเป็นหน้าร้อนแน่ๆเลย

"งั้นคุณก็เอาร่มให้ฉันยืมสิคะ"

"ถ้าตกขึ้นมาจริงๆฉันก็เปียกน่ะสิแบบนั้น"

"เดี๋ยวฉันไปแวะที่ร้านสะดวกซื้อก็ได้ค่ะ"

"เลิกดื้อแล้วให้ฉันไปส่งเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันรถไฟเอานะคะ" จ้องหน้ากันอย่างไม่ยอมอยู่สักพักก่อนที่นิชิโนะจะเป็นฝ่ายหลบตาไป แค่มองก็ทำให้รู้สึกใจสั่นได้ขนาดนี้แล้วจะเอาอะไรไปชนะได้กันล่ะ เธอยอมแพ้คนอายุเยอะที่ดื้อดึงเป็นเด็กก่อนจะตอบตกลงไปอย่างไม่เต็มใจนัก

"ก็ได้ค่ะ" 

เถียงกับคนเมายังไงก็ไม่มีทางชนะสินะ

.

.

เดินกันอยู่เงียบๆโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมาอยู่สักพักก่อนชิราอิชิจะเป็นฝ่ายทำลายความเงียบนั่นลง "วันนี้ขอบคุณมากนะคะที่ชวน"

"เปลี่ยนจากคำขอบคุณเอาไว้เป็นเลี้ยงข้าวฉันคราวหน้าแทนดีไหมคะ ?" นิชิโนะพูดหยอกอีกฝ่าย ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นสาเหตุที่ทำให้นิชิโนะรู้สึกกระวนกระวายใจ แต่ในขณะเดียวกันนิชิโนะก็รู้สึกผ่อนคลายเวลาที่อยู่กับเธอเช่นกัน

"เอาไว้จะไปพิจารณาดูอีกทีนะคะ" ชิราอิิชิหัวเราะเบาๆ ยืดแขนขึ้นเหนือหัว เพราะว่าเมาเธอถึงได้ปล่อยตัวแบบนี้ "แต่ฉันไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายแบบนี้มานานแล้ว.....เพราะงั้นเลยรู้สึกสนุกเวลาได้อยู่กับนิชิโนะซังน่ะค่ะ"

"อย่างนั้นเหรอคะ" นิชิโนะเองก็พูดโดยที่สายตายังจ้องไปที่ทางข้างหน้า

"จริงๆนะคะ" ชิราอิชิพูดเสียงดังขึ้นมาอีกนิดเพื่อเพิ่มความน่าเชืื่อถือให้กับคำพูดของตัวเอง "เห็นแบบนี้ฉันก็ไม่ใช่คนที่พูดเพื่อให้คนอื่นรู้สึกดีใจเล่นหรอกนะ"

"งั้นก็หมายถึงที่บอกว่าชอบฉันด้วยสินะคะ" 

ตั้งแต่เมื่อก่อนที่ชิราอิชิมักจะบอกว่าชอบนิชิโนะอยู่เสมอ ทั้งบอกว่าชอบท่าทางของเธอ ชอบน้ำเสียงของเธอ หรือชอบหน้าตาของเธอ แต่ตอนนั้นคำว่าชอบของชิราอิชิมันไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับเธอเท่าไรนัก ส่วนตอนนี้ถ้าได้ยินจะรู้สึกแบบไหนกันนะ

"ก็ต้องชอบอยู่แล้วสิคะ" 

ชิราอิชิยิ้ม รับรู้ได้ว่าเธอคงจะชอบนิชิโนะอย่างที่ว่าจริงๆจากน้ำเสียงอ่อนโยนที่เปล่งออกมา แต่ทว่า พอได้ยินแล้วกลับไม่ได้ทำให้หัวใจของนิชิโนะรู้สึกพองโตขึ้นมาเลยสักนิด 

เธอปล่อยให้ชิราอิชิเดินนำไปสักพักก่อนจะหยุดลงจนทำให้อีกฝ่ายหันกลับมามองด้วยสีหน้าสงสัย

"เป็นอะไรอะไรรึเปล่าคะ ?" 

"ฉันเอง...ก็ชอบชิราอิชิซังเหมือนกันค่ะ" 

นิชิโนะสารภาพพร้อมลองจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของชิราอิชิ ภายในนั้นจะสามารถฉายภาพของเธอที่แตกต่างออกไปจากปกติได้ไหมนะ

"เกินคาดเลยนะคะเนี่ย" 

"ตรงไหนเหรอคะ ?"

"นึกว่านิชิโนะซังจะรำคาญฉันแล้วซะอีก" 

นิชิโนะเงียบหลังจากได้ยินคำตอบของอีกฝ่าย แม้ว่าอยากจะย้อนกลับไปแค่ไหนแต่ตอนนี้เธอเองก็ก้าวเท้าเดินมาเกือบจะสุดทางแล้ว พ่นลมหายใจออกมาพร้อมกับบ่นพึมพำว่าตัวเองคงกำลังเมาอยู่แน่ๆ

เธอเดินหน้าไปหาอีกคนที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เอื้อมมือไปจับต้นคอของชิราอิชิให้โน้มลงมาใกล้จนกระทั่งรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นที่คลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้ายี่ห้อเดียวกัน

ระยะห่างที่กำลังจะละลายหายไปในช่วงพริบตา...

...กลับหยุดชะงักลงเพียงแค่น้้น

"งี่เง่าจังเลยนะคะ" 

รอยยิ้มที่แสร้งปั้นขึ้นมาไม่เหมาะสมกับเสียงสั่นเครือที่พูดออกมาหลังจากปล่อยให้อีกฝ่ายได้เป็นอิสระ มองหน้าชิราอิชิที่ยังคงอึ้งกลับการกระทำเมื่อกี้อยู่ก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังงี่เง่าอยู่จริงๆ

"ส่งฉันแค่นี้ก็พอ......ลาก่อนค่ะ !" นิชิโนะฉวยโอกาสตอนที่อีกฝ่ายยังทำอะไรไม่ถูกกล่าวคำลาอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบก้าวเดินหนีอีกคน

"อ-เอ๊ะ !? เมื่--เดี๋ยวสิคะนิชิโนะซัง !!" ชิราอิชิพยายามเรียบเรียงเหตุการณ์เมื่อกี้แต่เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เธอยังคงหยุดอยู่กับที่ "อ่า...เมื่อกี้มันอะไรกันนะ" พูดขึ้นมาด้วยความรู้สึกสับสนจนจับต้นชนปลายไม่ถูกก่อนจะเริ่มก้าวเดินในเส้นทางที่ตรงกันข้าม ตามไปตอนนี้ก็คงจะไม่ได้อะไรขึ้นมา แหงนมองดูท้องฟ้าอีกรอบ อีกไม่นานฝนคงจะตกลงมาอย่างแน่นอน

.

.

หญิงสาวเท้าคางมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่าปล่อยให้เวลาผ่านล่วงเลยไปนานแค่ไหนกับการนั่งทอดสายตาไปยังถนนที่ว่างเปล่า จากนั้นก็ซบหน้าลงกับโต๊ะอย่างอ่อนแรง 

"ทำบ้าอะไรไปเนี่ย..." พึมพำอยู่คนเดียวก่อนจะนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น "แล้วแบบนี้จะกล้าไปเจอเธออีกได้ยังไงกันเล่าาาา" 

คำพูดของชิราอิชิลอยเข้ามาในหัวนับครั้งไม่ถ้วน ช่วงเวลาที่ได้รู้จักกันพวกเราพูดคุยกันด้วยเรื่องต่างๆมากมาย ถึงส่วนใหญ่จะเต็มไปด้วยความเงียบ แต่นั่นก็ไม่ได้เกิดจากความอึดอัดใจแต่อย่างใด ชิราอิชิถึงได้จะพูดอยู่เสมอว่าเราสองคนเข้ากันได้ดีเกินคาด นั่นก็เลยเป็นเหตุผลที่ทำให้อีกฝ่ายมักจะชวนนิชิโนะไปเป็นเพื่อนอยู่เสมอ

อย่างนั้นสินะ..

สุดท้ายแล้วแม้ว่าพวกหล่อนจะเข้ากันได้ดีแค่ไหนก็ไม่มีโอกาสจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปได้เลย และถ้าเกิดมีใครสักคนพยายามที่ดึงดันข้ามไปแล้วล่ะก็ 

แม้แต่คำว่าเพื่อนก็คงจะถูกทำลายลงไปเช่นกัน

...นิชิโนะคงจะตอบออกไปแบบนั้น...